POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18.08.2006r. przesłanego do tut. organu podatkowego przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bielsku – Białej przy piśmie z dnia 21.08.2006r. Nr PDFD/415-81/06 (data wpływu do tut. Urzędu 28.08.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku – za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.08.2006r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży voucherów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca będąc wspólnikiem spółki cywilnej „XXX” s.c. oraz właścicielem ośrodka wczasowego w ZZZ dokonuje sprzedaży voucherów uprawniających do skorzystania z usługi hotelowej. Z uwagi na fakt, iż w polskim prawie podatkowym nie zostało zdefiniowane pojęcie vouchera, Strona traktuje go jako bon towarowo – usługowy.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż voucherów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Obowiązek podatkowy powstaje dopiero po zrealizowaniu usługi, czyli w momencie dokonania zapłaty w/w bonem. Zdaniem Strony, voucher (bon) pełni jedynie funkcję środka płatniczego i jest swoistym upoważnieniem do realizacji usługi hotelowej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Rodzaje źródeł przychodów zawarte zostały w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W punkcie 3 tego artykułu jako źródło przychodu wymieniona została działalność gospodarcza.

Stosownie do zapisu art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, za przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1c w/w ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e – 1g, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym :

1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub

3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację oraz treść powołanych powyżej uregulowań prawnych, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie rozpoznanie przychodu z tytułu sprzedaży voucherów (bonów) powinno nastąpić w momencie ich faktycznego wydania (sprzedaży), a nie z chwilą realizacji usługi na rzecz klienta. Sprzedaży powyższych bonów nie należy traktować także jako przedpłaty (zaliczki) na wykonanie usługi, gdyż są to dwa odrębne zdarzenia gospodarcze (klient, który zakupił bon może dokonać jego realizacji, ale nie musi). Obowiązek podatkowy powstaje zatem w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży voucherów, a nie w chwili dokonywania przez klienta płatności bonem za usługę.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.