POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6.12.2005 r. (wpływ: 12.12.2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 6.03.2006 r. w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, że stanowisko podatnika w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług odsprzedaży usługi telekomunikacyjnej na rzecz MSPN w Bańskiej Bystrzycy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.12.2005 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek PM A-B w ..., uzupełniony pismem z dnia 6.03.2006 r. w sprawie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U nr 54, poz. 535 ze zm.) w kwestii opodatkowania usług, nabywanych przez Muzeum, których faktycznym odbiorcą jest podmiot mający siedzibę poza terytorium kraju.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu dokonał oceny formalnej poprawności wniosku i ustalił, że w sprawie, będącej przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym, stwierdzając tym samym brak negatywnych przesłanek do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego na podstawie art. 14a § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa.
Pytanie podatnika dotyczy następującego stanu faktycznego:
Na terenie PM A-B w ... MSPN z Bańskiej Bystrzycy zorganizowało stałą ekspozycję. Zgodnie z zawartą pomiędzy stronami umową na organizatora tj. stronę słowacką refakturowane są usługi telekomunikacyjne. Muzeum Słowackie nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
Zdaniem Podatnika wymienione powyżej usługi, których odbiorcą jest Muzeum Słowackie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, bowiem miejscem świadczenia tego typu usług jest miejsce, gdzie ich nabywca posiada siedzibę.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu dokonał oceny prawnej stanowiska Strony stwierdzając co następuje:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie regulują kwestii refakturowania, jednak przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuacje, w których koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Dla celów podatkowych podmiot refakturujący jest jednak traktowany jako świadczący usługę (tego samego rodzaju, co usługa podlegająca refakturowaniu).
Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest art. 6 ust. 4 Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), który przewiduje, iż w przypadku, w którym podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył usługę.

W związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, iż Podatnik „refakturując” usługi telekomunikacyjne również zachowuje się tak jakby sam je świadczył.
W przedmiotowej sprawie podstawowe znaczenie ma zatem ustalenie miejsca świadczenia tych usług na podstawie art. 27 oraz art. 28 ustawy o VAT co jest równoznaczne ze wskazaniem wprost miejsce ich opodatkowania.
Zasada ogólna wyrażona w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.
Od tej ogólnej zasady określającej miejsce świadczenia usług jako miejsce prowadzenia działalności istnieje szereg wyjątków zawartych w przepisach art. 27 ust. 2-6 i art. 28 cyt. ustawy.
Zatem w przypadku, gdy miejscem świadczenia usługi ustalonym na podstawie przepisów powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług, będzie inne państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej lub państwo trzecie, wówczas czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.
Zgodnie z art. 27 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku VAT w przypadku gdy usługi elektroniczne są świadczone na rzecz:
1)osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
2)podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę
- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
W przypadku, gdy usługa dotyczy nabywcy z kraju Wspólnoty, musi być spełniony dodatkowo warunek – nabywca musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej. W przypadku niespełnienia tego warunku stosuje się zasady ogólne, określone w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku VAT.
Odnosząc przedstawiony w piśmie stan faktyczny do powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz Muzeum Słowackiego, niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej jest terytorium Polski – zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku VAT.
Obowiązek podatkowy z tytułu wykonywanej przez Muzeum odsprzedaży usługi telekomunikacyjnej - zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy o VAT – powstaje z chwilą upływu terminu płatności określonego w wystawionej przez Muzeum refakturze.
Fakturę dokumentującą te czynności należy wystawić zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórych podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur (...), tj. nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego z tytułu odsprzedaży. Jeżeli natomiast faktura nie zawiera informacji jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy, nie może być wystawiona wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu odsprzedaży (§ 15 ust. 2 w zw. z ust. 3).
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu odnosząc przedstawiony w zapytaniu stan faktyczny do przytoczonych powyżej przepisów prawa podatkowego – stwierdza, stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4, art. 236 § 2 u.O.p.).
Wnosząc zażalenie podatnik zobowiązany jest uiścić opłatę skarbową w znakach opłaty skarbowej o wartości 5 zł na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. nr 86, poz. 960 ze zm.- część I pkt 1 tabeli stanowiącej załącznik do ww. ustawy, określającej szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki oraz zwolnienia).