POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 18.07.2006 r. (wpływ do tut. Urzędu 20.07.2006 r.) dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny: Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą styropianu i papy asfaltowej. W 2003 r. Spółka zleciła brokerowi, który świadczył dla niej usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, tj. usługi brokerskie, pośredniczenie przy zawarciu na rzecz Spółki umowy ubezpieczenia na okres od 01.10.2003 r. do 30.09.2004 r. Broker zwrócił się do Spółki o wypełnienie kwestionariusza, w tym o podanie wysokości zysku za okres poprzedzających 12 miesięcy oraz o szacowanym wzroście zysku w okresie ubezpieczenia, jak również w okresie kolejnych 12 miesięcy. Spółka odpowiednio wypełniony kwestionariusz przesłała do brokera. W dniu 20 maja 2004 r. doszło do pożaru zakładu produkcyjnego w Chrzanowie. Skutkiem pożaru była przerwa w działalności produkcyjnej zakładu, a w dalszej kolejności utrata przychodów i w końcowym rezultacie utrata zysku Spółki. Ubezpieczyciel Spółki odmówił wypłaty w pełnej wysokości odszkodowania z tytułu utraty zysku, stwierdzając niedoubezpieczenie na poziomie 63,32%. Spółka otrzymała odszkodowanie ubezpieczeniowe z tytułu utraty zysku stanowiące 36,68% (100%-63,32%) odszkodowania, jakie otrzymałaby, gdyby nie doszło do niedoubezpieczenia i 76% odszkodowania, jakie uzyskałaby, gdyby do ubezpieczenia przyjęto wartość prognozowanego zysku zgodnie z danymi Spółki podanymi w kwestionariuszu. Wartość należnego Spółce odszkodowania była o 2 mln zł niższa od wartości odszkodowania, jakie byłoby należne, gdyby wartość przewidywanego zysku Spółki przyjęto do ubezpieczenia zgodnie z prognozami Spółki podanymi w kwestionariuszu. W dniu 15 maja 2006 r. Spółka wniosła do Sądu Okręgowego w Warszawie pozew o zasądzenie na rzecz Spółki od brokera kwoty 2 mln zł tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jednocześnie Spółka uiściła opłatę sądową od pozwu i zapłaciła honorarium kancelarii prawnej, która przygotowywała pozew i jest pełnomocnikiem Spółki w sprawie. W opinii Spółki poniesione przez Spółkę koszty związane z usługami świadczonymi przez kancelarię prawną mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, spełnione zostały bowiem przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do tak zaprezentowanego stanu faktycznego Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:
Dla kosztów związanych z dochodzeniem na drodze sądowej odszkodowania zastosowanie znajduje ogólna zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Z powołanej regulacji wynika, że jedną z podstawowych przesłanek zaliczalności danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest jego poniesienie w celu uzyskania przychodu oraz związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że dochodzenie przez Podatnika odszkodowania od brokera ubezpieczeniowego z tytułu poniesionej szkody w postaci niższej wartości odszkodowania, było obiektywnie uzasadnione oraz celowe. Wydatki te zostały bowiem poniesione dla ochrony interesów prawnych Podatnika i niewątpliwie wiążą się z całokształtem jego działalności warunkując możliwość dalszego funkcjonowania i osiągania przychodów.
Mając zatem powyższe na uwadze, koszty związane z dochodzeniem na drodze sądowej odszkodowania, w tym koszty opłat sądowych i skarbowych, ekspertyz i usług prawniczych Spółka może uwzględnić po stronie kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się z kolei do momentu zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, należy zauważyć, iż w myśl w/w art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty zarówno te które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo – skutkowym z przychodami podatkowymi, jak i koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale ich poniesienie jest racjonalne, związane z prowadzoną działalnością i niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania osoby prawnej. Wskazane przez podatnika wydatki związane są z całokształtem jego działalności i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.
Reasumując Spółka na podstawie w/w przepisu może zaliczyć wskazane wydatki do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
Wobec powyższego, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W dacie złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.