P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 § 1 art. 14 a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami ) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 09.05.2007 r. udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach – stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Jednostkę – jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu działając na podstawie art. 14 a §1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) udziela pisemnej interpretacji na wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest zobowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie ( art. 14 a § 2 ).

Pismem z dnia 09.05.2007 r. Jednostka zwróciła się o udzielenie informacji w zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stan faktyczny: Przedsiębiorstwo ... w likwidacji S.A. w okresie do lipca 2004 r. tj. do daty postawienia Spółki w stan likwidacji tworzyło odpisy aktualizujące wartość wierzytelności, które nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Następnie Spółka wystąpiła na drogę sądową celem wyegzekwowania długów, a zasądzone prawomocnym wyrokiem wierzytelności skierowała do egzekucji. ... S.A w likwidacji jako następca prawny ... S.A. zalicza w koszty uzyskania przychodu wartość wierzytelności z chwilą otrzymania postanowienia o ich nieściągalności, których wartość aktualizowano przed datą likwidacji.

Pytanie dotyczy kwestii: czy zakończenie postępowania egzekucyjnego i wydanie postanowienia z którego wynika fakt braku majątku dłużnika, stanowi okoliczność uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności ?

Stanowisko Jednostki: Zakończenie postępowania egzekucyjnego i wydanie postanowienia z którego wynika fakt braku majątku dłużnika, stanowi okoliczność uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności.

Stanowisko organu podatkowego: Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2005 r. nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami ) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wierzytelności nieściągalne, bez względu na przyczynę ich nieściągalności, oraz utworzone na ten cel rezerwy, a także odpisy aktualizujące wartość należności – co do zasady – nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Wyjątki od tej zasady określone zostały w art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl którego do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone nieściągalne wierzytelności, które łącznie spełniają trzy kryteria:

I. zostały zarachowane jako przychód należny, zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów,

II. nieściągalność wierzytelności została udokumentowana według zasad określonych w art. 16 ust 2 ww. ustawy:1.postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo 2.postanowieniem sądu o:a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lubb) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo3.protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.

III. nie uległy przedawnieniu stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 20 w/w ustawy, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.Reasumując należy podkreślić, iż aby wierzytelność mogła być uznana za koszt uzyskania przychodów w rachunku podatkowym, z treści wydawanych w ramach postępowania egzekucyjnego postanowień organów egzekucyjnych powinien wynikać fakt braku majątku na zaspokojenie choćby części określonych wierzytelności i uznanie jej za nieściągalną. Wierzyciel, przyjmując takie postanowienie jako odpowiadające stanowi faktycznemu, ma w konsekwencji możliwość zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.W związku z tym, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują momentu, w którym należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalne, lecz możliwość zaliczenia w koszty wiążą z momentem udokumentowania ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy - to dopiero z chwilą otrzymania takich dokumentów podatnik ma prawo (a nie obowiązek) odniesienia w ciężar kosztów uzyskania przychodów takich wierzytelności.

Górną czasową granicę zaliczenia do kosztów wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana wyznacza przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i przytoczone przepisy należy uznać stanowisko przedstawione przez Podatnika za prawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że niniejsza interpretacja:- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania,- nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14 a § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie.

Zażalenie zgodnie z przepisami art. 236 § 2, art. 220 i 223 w związku z art. 239 ustawy – Ordynacja podatkowa wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego.

Zażalenie winno zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.