Na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( tj. z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz.60 z późn. zm. ) – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Otwocku po rozpatrzeniu wniosku , uzupełnionego w dniu 11 grudnia 2006r. w części dotyczącej podatku dochodowego, o wydanie wiążącej interpretacji w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągniętej – p o s t a n a w i a

nie uznać stanowiska podatnika w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności z 2004r. od dłużnika w upadłości , przed uzyskaniem postanowienia sądu o umorzeniu, bądź zakończeniu postępowania upadłościowego, za prawidłowe.

Z uzupełnionego w dniu 11 grudnia 2006r. wniosku w sprawie odpisania wierzytelności i korekty podatku należnego VAT oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągniętej wynika, iż posiada Pan wierzytelność zaliczoną do przychodów w 2004 roku w kwocie 24.058,30 zł od dłużnika, który jest od 20 października 2005r. w upadłości. Zgłosił Pan swoje wierzytelności do masy upadłości w Sądzie Rejonowym w XX, dołączając zestawienie nie zapłaconych faktur w powyższej kwocie. Ponadto w dniu 16 czerwca 2006r. wysłał Pan do dłużnika zawiadomienie o odpisaniu wierzytelności nieściągalnych, które ten odebrał w dniu 21 czerwca 2006r. Ponieważ dłużnik nadal nie uregulował należności, w Pana ocenie, można uznać przedmiotową wierzytelność za nieściągalną i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość netto wierzytelności. Stanowisko Pana jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust.1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tj. z 2000r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z kolei w świetle normy art. 23 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności o których mowa w art. 23 ust.1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:1) postanowieniem o nieściągalności uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo2) postanowieniem sądu o:a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lubb) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a) lubc) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo3) protokółem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe alko wyższe od tej kwoty.

W stanie faktycznym wskazanym w uzupełnieniu wniosku ( postępowanie upadłościowe jest w toku ) zastosowanie ma udokumentowanie wierzytelności nieściągalnej uregulowane w przytoczonym wyżej art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. b) lub c), to jest postanowieniem Sądu o umorzeniu postępowania upadłościowego, bądź ukończeniu postępowania upadłościowego. Do czasu wydania , któregoś z tych postanowień przez Sąd, nie ma podstaw do uznania wierzytelności za nieściągalną i zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.

W razie, gdy wierzytelność nie zostanie zaspokojona z masy upadłości i nieściągalność zostanie udokumentowana postanowieniem Sądu, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wierzytelność. Warto zauważyć, że w przepisie regulującym zaliczanie do kosztów jest mowa o wierzytelności, a więc o sumie należnej od dłużnika. Przepis ten nie odnosi się do pojęcia przychodu należnego, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym u podatników dokonujących sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Wyjaśnienie to przytoczono ze względu na użyte we wniosku określenie wartość netto wierzytelności.

W stanie faktycznym wskazanym w uzupełnieniu wniosku i w stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania postanowienia, stanowisko podatnika nie jest właściwe.

Na postanowienie przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Otwocku.