P O S T A N O W I E N I E
Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 19.01.2007 r. uzupełnionym w dniu 27.02.2007 r. o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:
#9679; daty zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów niezapłaconych wydatków, jeżeli podatnik stosuje „kasową” metodę księgowania kosztów – jest nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Pismem z dnia 19.01.2007 r. uzupełnionym w dniu 27.02.2007 r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, urzędu celnego lub wójt, burmistrz /prezydent miasta/, starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Stan faktyczny oraz stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w opisanej sprawie.
Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny z którego wynika, że będąc generalnym wykonawcą robót budowlano-montażowych wraz z projektem budowlanym, zawarł w marcu 2003 roku umowę na wykonanie prac projektowych dla powyższej inwestycji z Firmą Projektową, jako podwykonawcą jego firmy w zakresie projektu budowlanego. Projekt architektoniczny z licznymi zastrzeżeniami wykonano i protokolarnie odebrano w miesiącu wrześniu 2003 r. Inwestor wstrzymał firmie Podatnika wykonanie prac z powodu niezadowolenia z projektu architektonicznego. Firma projektowa nie uzupełniła projektu, a po dwóch latach wystawiła firmie Podatnika fakturę proforma Nr 01 z dnia 12.08.2005 r. na kwotę brutto 206.952,26zł. Podatnik odesłał fakturę jako bezpodstawną ponieważ wystawiono ją z dużym opóźnieniem (po dwóch latach od wykonania dzieła), a umowa zawarta z Firmą Projektową określała termin zapłaty w ciągu trzech dni po otrzymaniu pieniędzy od inwestora (co nigdy nie nastąpiło). Firma Projektowa złożyła pozew do sądu o zapłatę powyższej faktury i wygrała proces, a wysokość spornej faktury ostatecznie ukształtowała się wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 10.10.2006 r. który nakazał zapłatę kwoty 74.878,26zł wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia 20.08.2005 r. (od dnia następującego po dniu upływu 7 dniowego terminu płatności)
Podatnik zaznaczył, że stosuje kasową metodę księgowania kosztów i w opisanym stanie faktycznym zadał następujące pytanie: czy kwotę zasądzoną prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 10.10.2006 dotyczącą faktury z dnia 12.08.2005 r. mam zaksięgować w kosztach uzyskania przychodów w dacie wystawienia faktury tj. 12.08.2005 r., czy w dacie wyroku sądowego tj. 10.10.2006 r., czy w dacie zapłaty, która dopiero nastąpi?
Zdaniem Podatnika kwotę ze spornej faktury należy zaksięgować w dacie wyroku sądowego tj. 10.10.2006 r.
Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy.
Oceniając w świetle obowiązujących przepisów prawa przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezapłaconych wydatków w sytuacji, gdy Podatnik stosuje kasową metodę ewidencjonowania kosztów jest nieprawidłowe.
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Metoda ta potocznie określana jest jako „kasowa”. Od 1 stycznia 2007 r. weszły w życie zmiany w zakresie kosztów uzyskania przychodów wprowadzone ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588). Nowelizacja przepisów ustawy sprecyzowała, co należy rozumieć przez datę poniesienia wydatku u podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów. Stosowanie do art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.
Innej definicji dnia poniesienia kosztu uzyskania przychodów w odniesieniu do podatników prowadzących księgę przychodów i rozchodów ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera. Postanowienia zawarte w tych przepisach dotyczą więc wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, w tym również tych, którzy ewidencjonują koszty metodą memoriałową określoną w art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy. Stanowisko takie potwierdziło Ministerstwo Finansów w piśmie opublikowanym w dodatku do Rzeczpospolitej „Dobra Firma” z dnia 08.02.2007 r.
Na skutek braku przepisów przejściowych w ustawie nowelizującej z dnia 16 listopada 2006 r. regulujących moment zaksięgowania nieopłaconych wydatków z lat ubiegłych, definicja wyrażona w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązuje wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów do księgowania kosztów pod datą wystawienia dowodu księgowego (faktury, rachunku lub innego dowodu), a nie pod datą zapłaty.
W opisanej we wniosku sytuacji dowodem księgowym stanowiącym podstawę zaewidencjonowania kosztu jest faktura VAT Nr 01 z dnia 12.08.2005 r. Prawomocny wyrok sądowy jedynie zasądza należne świadczenie powstałe na skutek zdarzenia gospodarczego stwierdzonego fakturą Nr 01 z dnia 12.08.2005 r. (mimo, że zmienia wysokość wymagalnej kwoty w stosunku do przedstawionej faktury).
Poruszony przez Podatnika problem dotyczy momentu zaksięgowania nieopłaconego wydatku zasądzonego prawomocnym wyrokiem sądowym z dnia 10.10.2006 r. w związku z fakturą VAT wystawioną w dniu 12.08.2005 r. za prace projektowe z 2003 roku w sytuacji, gdy Podatnik ewidencjonuje koszty metodą kasową.
Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy, wydatek za prace projektowe powinien być ujęty w księdze przychodów i rozchodów pod datą wystawienia faktury Nr 01 z dnia 12.08.2005 r.
W świetle powyższego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze postanowił jak na wstępie.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Stosownie do art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodka Zamiejscowego w Jeleniej Górze, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze, w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.