Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się m.in. świadczeniem usług informatycznych na rynku międzynarodowym. Z działalnością tą związane sa długotrwałe, ale nieprzekraczające 3 miesięcy podróże służbowe pracowników Spółki. W związku z tym Spółka postanowiła, że w przypadku podróży służbowej trwającej co najmniej 30 dni, pracownik ma prawo do:

- powrotu do kraju co 4 tygodnie (na koszt Spółki)

- zamiany tego powrotu na przylot bliskiej osoby do miejsca oddelegowania.

Spółka stoi na stanowisku, iż bilety lotnicze finansowane przez Spółkę na rzecz osób bliskich, stanowią przychód dla pracowników w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela powyższe stanowisko Spółki i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż oddelegowany pracownik ma prawo do wybrania czy woli sam powrócić na jakiś czas do Polski czy też woli żeby inna osoba przyleciała do miejsca jego oddelegowania. W związku z tym, słuszne sa wnioski Spółki, iż niezależnie od tego co pracownik wybierze przychód do opodatkowania powstanie po jego stronie, gdyż w pierwszej kolejności to on otrzymuje świadczenie w postaci możliwości przelotu w obydwie strony, a następnie dokonuje wyboru co z otrzymanym świadczeniem zrobi. Sytuacja ta spełnia więc przesłanki wskazane w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, a więc świadczenie to jako otrzymane świadczenie w naturze, jest przychodem pracownika.

Wobec faktu, że otrzymującego łączy ze Spółką stosunek pracy na Spółce ciąży obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wszelkich przychodów otrzymywanych od Spółki przez pracownika z tego tytułu. Obowiązki płatnika w tym zakresie zostały wskazane w art. 31 i art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stanowisko Spółki przedstawione w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.