Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terytorium Zjednoczonego Królestwa w 2006 r.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od dnia 15.10.2005 r. Podatnik przebywa na terytorium Zjednoczonego Królestwa. W tym państwie Podatnik pracuje na rzecz brytyjskiego pracodawcy na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony. Podatnik oświadcza, iż posiada ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze ze Zjednoczonym Królestwem i nie planuje powrotu do Polski. Ponadto Podatnik informuje, iż od trzech lat przebywa w faktycznej separacji z żoną, z którą nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego. Podatnik nie zna adresu ani miejsca pobytu żony (żona przebywa za granicą).

W Polsce Podatnik nie pozostawił żadnego majątku. W 2006 r. Podatnik nie uzyskiwał żadnych dochodów z źródeł przychodów położonych w Polsce.

W związku z powyższym, Podatnik zwraca się z pytaniem, czy dochody osiągnięte z pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonego Królestwa w 2006 r. podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zdaniem Podatnika, nie spoczywa na nim obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonym Królestwie w 2006 r., gdyż przez cały rok Podatnik przebywał, pracował i rozliczał się w Zjednoczonym Królestwie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm. – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast, art. 3 ust. 2a ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy, art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Z powyższego wynika, iż definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, według stanu prawnego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r., pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania określona została w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatnik podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 4a ustawy, przepis ten stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym, nie spoczywa na Podatniku obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów osiągniętych na terytorium Zjednoczonego Królestwa w 2006 r.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.