POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku Pani z dnia 22.05.2006 r. - uzupełnionego w dniu 07.07.2006 r. i 12.07.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dot. czy w związku z dokonaniem w 2006 roku zwrotu niesłusznie pobranych świadczeń w 2005 roku przysługuje prawo do złożenia korekty zeznania za 2005 rok

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pani pismem z dnia 22.05.2006 r. - uzupełnionym w dniu 07.07.2006 r. i 12.07.2006 r. wystąpiła do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2005 roku firma wypowiedziała Pani umowę o pracę i wypłaciła odszkodowanie wynikające z Ponadzakładowego Układu Zbiorowego oraz odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia. Od dokonanych wypłat płatnik pobrał podatek dochodowy od osób fizycznych.

W dniu 8 marca 2006 roku wyrokiem sądu została Pani przywrócona do pracy. W związku z powyższym dokona Pani zwrotu odszkodowania łącznie z podatkiem.

W złożonym wniosku zadano pytanie: czy w związku z dokonaniem w 2006 roku niesłusznie pobranych świadczeń w 2005 roku przysługuje prawo do złożenia korekty zeznania za 2005 rok

Pani uważa, że nie przysługuje prawo do złożenia korekty zeznania za 2005 rok.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl treści art. 10 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, a przychodami z tego stosunku, zgodnie z treścią art. 12 pkt 1 tej ustawy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, czy to pieniężne w formie wynagrodzeń wynikających z umów o pracę, czy to inne przychody, niezależnie od podstawy ich wypłaty, za wyjątkiem zwolnionych od opodatkowania.

W orzecznictwie i doktrynie przyjęto, że w pojęciu wynagrodzenia za pracę mieści się zarówno system wynagradzania za pracę jak i jego poszczególne składniki (wynagrodzenia zasadnicze, premia, dodatki płacowe).

Do wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych zaliczają się te, które są bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy i które może otrzymać tylko ten podatnik, którego z pracodawcą łączy stosunek pracy.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Podatek wynikający z zeznania podatkowego jest podatkiem należnym od dochodów podatnika uzyskanych w roku podatkowym, chyba że właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku. W razie niezłożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu, właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym (art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji dokonania w roku podatkowym 2006 zwrotu nienależnie pobranego w 2005 roku odszkodowania, w zeznaniu podatkowym za rok, w którym ten zwrot został dokonany może Pani odliczyć od dochodu zwróconą nienależnie pobranego świadczenia (o ile zwrot nie został potrącony przez płatnika).

W świetle wyżej cytowanych przepisów prawa podatkowego brak jest podstaw do złożenia korekty zeznania podatkowego za 2005 rok. Zatem podatek wynikający z zeznania podatkowego za 2005 rok jest podatkiem należnym chyba, że właściwy organ podatkowy wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku.

Zatem przedstawione stanowisko we wniosku jest prawidłowe.