Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Pana w złożonym w dniu 04 stycznia 2007 r. wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 1 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa „stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.”

Interpretacja, o której mowa powyżej następuje w drodze postanowienia i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W dniu 04 stycznia 2007 r. złożył Pan wniosek o udzielenie pisemnej informacji dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej wydatków na zakup gadżetów reklamowych, na których jest umieszczony znak (logo) firmy.

Opisany przez Pana stan faktyczny przedstawia się następująco:

Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą jako przedstawiciel firm zagranicznych – producentów między innymi odczynników, sprzętu laboratoryjnego. Ponosi Pan wydatki na zakup towarów, na których umieszczony jest znak (logo) firmy. Są to np. kubki, kalendarze, długopisy, smycze.

Pana zdaniem zakup wyżej wymienionych towarów służy reklamie przedsiębiorstwa. Gadżety reklamowe są rozprowadzane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w celu osiągnięcia przychodów, a zatem w Pana ocenie wydatki na ich zakup stanowią koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Górna, po sprawdzeniu, że zostały spełnione warunki określone w art. 14a § 1 i § 2 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa, udziela poniższej informacji:

Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. (...)".

Z postanowień powyższej regulacji prawnej wynika, że o zakwalifikowaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodu decyduje spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek nie jest wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zawartym w przepisach art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

2. wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stosownie do przepisów art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego należy odwołać się do znaczenia nadanego w języku ogólnym, określonego w słownikach. Według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN, Warszawa 1989) „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. W odniesieniu do działalności gospodarczej reprezentacja jest rozumiana jako kształtowanie i utrwalanie korzystnego wizerunku firmy, poprzez np. jej wystrój, kontakty oficjalne i handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi, sposób podejmowania kontrahentów, wręczanie upominków. Natomiast według słownika „reklama” to „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”.

Towary określone przez Pana jako gadżety reklamowe, jak np. kubki, kalendarze, długopisy i smycze, oznaczone logo firmy, nie promują konkretnych wyrobów i towarów handlowych związanych z działalnością Pana firmy, czy usług świadczonych przez Pana firmę. Nie są to również przedmioty związane z zakresem i przedmiotem Pana działalności gospodarczej. Rozdawanie kontrahentom drobnych upominków z logo firmy, wzbudzając pozytywne skojarzenia w odbiorcach, wpływa natomiast w sposób pośredni na stworzenie dobrego wizerunku firmy.

W świetle przedstawionego wyżej znaczenia pojęć „reprezentacji” oraz „reklamy” wydatki poniesione na zakup kubków, kalendarzy, długopisów i smyczy z logo firmy są wydatkami na cele reprezentacji, wobec czego w świetle cytowanych przepisów art. 23 ust. 1 pkt 23 nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.