DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 i 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa /tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm./, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 3 października 2006r. wniesionego przez Pana ...., reprezentującego firmę Y, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 21 września 2006r., znak 1471/NTR1/443-245/2/06/GW w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 20 czerwca 2006r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Strona prowadziła działalność gospodarczą polegającą na przesyłaniu energii elektrycznej jako firma Y oraz obrocie energią elektrycznej.

W związku z wymogami prawa Unii Europejskiej w 2004r. Strona dokonała utworzenia odrębnej Spółki „X", która uzyskała koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu energii. Powyższe zobligowało Stronę do udostępnienia do prowadzenia przedmiotowej działalności niezbędnego majątku nowo powstałej Spółce. W efekcie dokonanych zmian Strona nie prowadzi działalności w zakresie przesyłu energii elektrycznej – działalność ta prowadzona jest przez odrębną, nowo powstałą Spółkę. Strona jest jedynym właścicielem majątku, przy pomocy którego możliwe jest wykonywanie tej działalności.

W dniu 28 marca 2006r. Rada Ministrów przyjęła dokument „Program dla elektroenergetyki”, w związku z którym Strona stanęła przed koniecznością dokonania działań restrukturyzacyjnych. Ww. program zawiera całościową koncepcję restrukturyzacji polskiego sektora elektroenergetycznego, mający na celu zapewnienie jego efektywności poprzez obniżenie kosztów wytwarzania, przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, wzrost bezpieczeństwa energetycznego oraz niezawodności dostaw i ograniczenie wpływu energetyki na środowisko.

Z punktu widzenia Strony realizacja ww. programu wymaga trwałego wyposażenia firmy X w majątek służący do prowadzenia działalności w zakresie przesyłu energii elektrycznej. Wydzielenie tego majątku przeprowadzone zostanie w trybie art. 529 § 1 pkt 4 – Kodeksu Spółek Handlowych, po przekazaniu przez Stronę wszystkich akcji firmy X na rzecz Skarbu Państwa.

Przeprowadzony przez Stronę podział będzie miał określone konsekwencje prawne, tzn. firma X stanie się prawnym sukcesorem wszelkich praw i obowiązków Spółki wskazanych w planie podziału.

Jak wskazuje we wniosku Strona, przedmiotem wydzielenia na rzecz firmy X będzie majątek służący do wykonywania działalności przesyłowej – tj. przedsiębiorstwo przesyłowe. Zatem firma X otrzyma zespół składników majątkowych i niemajątkowych, na który składać się będzie funkcjonująca sieć przesyłowa wraz z wartościami niematerialnymi i prawnymi. Ponadto, zostaną przeniesione prawa i obowiązki związane z powyższym majątkiem, w tym wszelkie kontrakty dotyczące wydzielonego majątku.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego Strona wystąpiła z zapytaniem „czy podział polegający na wydzieleniu przedsiębiorstwa przesyłowego na rzecz innego podmiotu skutkuje ograniczeniem prawa Spółki do odliczenia podatku VAT związanego z majątkiem będącym przedmiotem wydzielenia?

Przedstawiając własne stanowisko Strona wskazała, iż wydzielany na rzecz firmy X majątek używany będzie w celu wykonywania czynności opodatkowanych. W opinii Strony wydzielenie przedmiotowego majątku nie będzie miało negatywnego wpływu na zakres prawa do odliczenia podatku VAT, nawet w odniesieniu do składników majątkowych, które nie będą przed dniem podziału używane do działalności opodatkowanej Strony.

W wydanym w dniu 21 września 2006r. postanowieniu znak: 1471/NTR1/443-245/2/06/GW, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony przedstawione we wniosku za prawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona w dniu 3 października 2006r. wniosła zażalenie, wskazując iż jest ono niezgodne z obowiązującym stanem prawnym, a w szczególności z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W świetle powyższego Strona wnosi o zmianę postanowienia wydanego z naruszeniem prawa oraz o potwierdzenie prawidłowości stanowiska Spółki w trybie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Uzasadniając swoje żądanie Strona przywołała przepisy art. 5 ust. 8 oraz art. 6 ust. 5 Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych wskazując, iż art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację do polskiego porządku prawnego postanowień ww. dyrektywy. Fakt ten, jak wskazuje Strona, ma podstawowe znaczenie dla ustalenia prawidłowej metody wykładni art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a w rezultacie także dla ustalenia prawidłowości stanowiska zajętego przez Spółkę. Tymczasem, Naczelnik w uzasadnieniu wydanego postanowienia okoliczność tę całkowicie pomija, co zdaniem Strony, prowadzi do błędnej interpretacji przedmiotowego przepisu.

Ponadto Strona wskazała, iż prawidłowa wykładnia art. 6 pkt 1 ustawy o VAT (tzn. oparta o cel wynikający z art. 5 ust. 8 oraz 6 ust. 5 Dyrektywy 77/388/EWG) zakłada stosowanie tego przepisu do każdego przypadku, w którym przedmiotem zbycia jest przedsiębiorstwo lub jego część, przy pomocy której można samodzielnie wykonywać działalność gospodarczą. Przedmiotem wydzielenia jest przedsiębiorstwo przesyłowe tzn. zorganizowany zespół składników majątkowych, przy pomocy którego (obecnie na podstawie umowy dzierżawy) firmy X prowadzi samodzielną działalność gospodarczą.

Stwierdzenie przez Naczelnika, iż w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT transakcja ta nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT stoi w oczywistej sprzeczności z celem tej regulacji oraz celem Dyrektywy 77/388/EWG. W związku z tym, zdaniem Strony należy uznać, iż postanowienie Naczelnika jest sprzeczne z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdza:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust 2 tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1) suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a) z tytułu nabycia towarów i usług,

b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

2) w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego;

3) zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4) kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, czy też jak określa to przepis ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Zapewnia on bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Oznacza to, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego).

Jednocześnie wskazać należy, że przepisy powyższe statuują zasadę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały objęte opodatkowaniem, a nie czynności, które co do zasady podlegają opodatkowaniu, lecz w danej konkretnej sytuacji nie zostały opodatkowane (np. zostały wykonane przez podatnika zwolnionego albo przez podmiot, który co prawda jest podatnikiem, ale względem konkretnej czynności nie występował w tym charakterze). Wynika stąd, że jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Jak wynika ze stanu faktycznego zaistniałego w rozpatrywanej sprawie, Strona zamierza w wyniku wydzielenia części swego przedsiębiorstwa, przekazać tę część innemu podmiotowi. W związku z powyższym wnosząc o udzielenie pisemnej interpretacji Strona wskazuje, iż brak jest podstaw do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług, jako podatku naliczonego związanego z czynnościami nie podlegającymi opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż w złożonym zażaleniu Strona podnosi zarzuty jedynie w zakresie nieprawidłowego przyjęcia przez organ podatkowy, że wydzielone przez Stronę „przedsiębiorstwo przesyłowe” nie spełnia przesłanek do uznania go za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 w/w ustawy, nie kwestionując jednocześnie stanowiska Naczelnika Urzędu Skarbowego co do prawidłowości podjętego rozstrzygnięcia w zakresie braku konieczności dokonania korekty podatku naliczonego, związanego z przekazaniem w/w majątku na rzecz innego podatnika.

Organ odwoławczy zwraca uwagę, iż decyzją z dnia 01.03.2007r., znak: 1401/PH-I/4407/14-152/06/KO Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wypowiedział się szczegółowo w zakresie zastosowania w sprawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, uznając że wydzielona przez Stronę część przedsiębiorstwa stanowi jego zorganizowaną część, czego skutkiem jest konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług jej przekazania na rzecz innego podatnika. Uznając powyższe organ odwoławczy potwierdził, że Strona dokona czynności opodatkowanej.

Konsekwencją stanowiska, że zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jak to ma miejsce w rozpatrywanej sprawie, nie korzysta z wyłączenia, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest przyjęcie, iż wykonane zostaną czynności opodatkowane. Tym samym, mając na uwadze powyższe przepisy oraz potwierdzając prawidłowość stanowiska Naczelnika Urzędu Skarbowego zawarte w postanowieniu będącym przedmiotem niniejszego postępowania, brak jest podstaw do uznania, że Strona obowiązana jest do skorygowania podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, związanych z czynnością opodatkowaną przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa na rzecz kontrahenta Strony.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił jak w sentencji.