POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.02.2006r. w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.02.2006 r. do tut. organu podatkowego wpłynęło pismo, w którym Spółka sformułowała zapytanie o treści:
- Czy wydatki poniesione na organizację spotkania z kontrahentami firmy (połączonego z noclegiem) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka zorganizowała spotkanie ze swoimi kontrahentami, w czasie którego zaproszeni kontrahenci mieli możliwość składania zamówień oraz zawierania ze Spółką umów handlowych.
Zdaniem Spółki, koszty organizacji spotkania należy uznać za koszty uzyskania przychodów, ponieważ wykazują związek z przychodami firmy.

Tut. organ podatkowy odnosząc się do przedstawionego wyżej stanu faktycznego, wyjaśnia co następuje.
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. (kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).
Jak z powyższego wynika, możliwość zaliczenia wydatków do kategorii kosztów podatkowych istnieje wówczas, gdy spełniony jest cel ich poniesienia tj. zamiar osiągnięcia przychodu.
Wydatki poniesione na organizację spotkania z kontrahentami są niewątpliwie kosztami, które pośrednio wpływają na generowanie przychodów. Należy bowiem spodziewać się, że spotkanie to „wspomoże” procesy negocjacji i pertraktacji prowadzonych z kontrahentami Spółki, a to z kolei przyczyni się do zawarcia nowych kontraktów handlowych.
Z kolei na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 powołanej wyżej ustawy – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publiczne w inny sposób.
Ustawa podatkowa nie definiuje pojęć reprezentacji czy reklamy. Trzeba więc interpretować te terminy zgodnie z ich znaczeniem przyjętym w języku polskim.
Pojęcie „reprezentacji” oznacza wszelkie działania zmierzające do stworzenia i utrwalenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy m.in. poprzez wystawność, okazałość i elegancję np. w sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Do kosztów reprezentacji można więc zaliczyć m.in. wydatki poniesione na organizację okolicznościowych przyjęć, spotkania z kontrahentami, przyjmowanie i utrzymywanie delegacji lub kontrahentów, poczęstunek gości, upominki dla partnerów handlowych.
Tak więc, wydatki na reprezentację mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeżeli:
- zostaną udokumentowane w sposób potwierdzający ich związek przyczynowo - skutkowy z uzyskiwanymi przychodami oraz
- będą mieściły się w przyjętym limicie tj. kosztem podatkowym będzie ta część wydatków, która nie przekracza 0,25% przychodów.
W świetle przedstawionych powyżej okoliczności należy stwierdzić, że Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na organizację spotkania z zaproszonymi kontrahentami (w granicach limitu – 0,25% przychodów), ponieważ spotkanie zorganizowane było w celu lepszego ułożenia stosunków handlowych połączone z zawarciem nowych umów handlowych, prowadzących do zwiększenia przychodów w przyszłości.

Niniejsza interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
W sprawie będącej przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

POUCZENIE:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia (art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 u.O.p.).