POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr. 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona nabywa towar od szwajcarskiego oddziału firmy mającej główną siedzibę w Danii i posługującego się w transakcjach numerem identyfikacyjnym nadanym jej dla potrzeb VAT w Danii. Natomiast towar faktycznie dostarczany jest z firmy powiązanej z dostawcą, znajdującej się w Czechach.

W związku z tym Strona zwróciła się z zapytaniem, jak traktować należy ww. transakcję, czy jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czy też jako import towarów. Zdaniem Strony, zgodnie z art. 135 i nast. ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi ona wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną.

Na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) o wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, do której zastosowanie mają przepisy Rozdziału 8, Działu XII ustawy określające procedurę uproszczoną dla takich transakcji, można mówić, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

b)przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Przy tym wspomniana procedura uproszczona, przez którą rozumie się - zgodnie z pkt 4 art. 135 ust. 1 ustawy - procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, ma zastosowanie, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

a)dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

b)drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,

c)drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

d)ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

e)ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Jednocześnie na podstawie art. 136 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 134 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje:

1)adnotację „VAT: faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 28c (E) szóstej dyrektywy”,

2)stwierdzenie, że podatnik z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

3)numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

4)numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

Zgodnie z art. 137 ust. 6 ustawy przepis art. 136 stosuje się odpowiednio, gdy drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1 ww. artykułu, tj. gdy nie posiada on siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka (tj. w Polsce), zaś ostatnim w kolejności podatnikiem VAT jest podatnik wymieniony w art. 15 ustawy.

Z zastrzeżeniem, iż wspomniany podatnik podatku od wartości dodanej posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.

Z przedstawionego we wniosku opisu nie wynika, aby w rozpatrywanym przypadku były spełnione zarówno warunki do uznania transakcji za trójstronną, jak i do zastosowania procedury uproszczonej. Strona nabywa bezpośrednio towary od podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego na potrzeby tego podatku w Danii. Z opisu jak i treści załączonej do wniosku faktury wystawionej przez dostawcę nie wynika też, aby dostawa dokonywana na rzecz Strony była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem przez dostawcę towarów stanowiących przedmiot dostawy. Ww. faktura zawiera jedynie informację, iż przedmiotowy towar – pochodzenia szwedzkiego – dostarczany jest bezpośrednio z Republiki Czeskiej w ramach Unii Europejskiej. W transakcji uczestniczą zatem tylko dwa podmioty.

W żadnym też wypadku opisana transakcja nie spełnia przesłanek do uznania jej za import towarów. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

A zatem opisana transakcja to dwustronna transakcja wewnątrzwspólnotowa między Stroną a dostawcą zarejestrowanym w innym państwie członkowskim. W jej wyniku dochodzi u Strony do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl ww. przepisów przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz, pod warunkiem, że nabywca oraz dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy (tj. osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobą fizyczną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności) lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Z tego tytułu stosownie do art. 106 ust. 7 zd. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Strona obowiązana jest wystawić fakturę wewnętrzną. Na Stronie – zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy – ciąży również obowiązek wykazania tej transakcji w informacji podsumowującej (VAT-UE) składanej za okres (kwartał), w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu jej dokonania.