Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym w dniu 26 lutego 2007 r. wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 1 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa - „stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Interpretacja, o której mowa powyżej następuje w drodze postanowienia i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W dniu 26 lutego 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie skutków podatkowych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych.

Opisany w złożonym wniosku stan faktyczny przedstawia się następująco :

Miejscem pracy pracownika socjalnego są Punkty Pracy Socjalnej, zaś miejscem czynności zawodowych jest miejsce zamieszkania lub pobytu podopiecznego, miejsce siedziby Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filia Łódź-Górna oraz siedziby instytucji uczestniczących w rozpatrywaniu spraw.

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej Filia Ł... nie dysponuje środkiem transportu. Jedyną formą zabezpieczenia zwrotu kosztów przejazdów mogą być bilety jednorazowe lub bilety miesięczne komunikacji miejskiej.

Pracownik nabywa bilety jednorazowe, których koszt zakupu zwracany jest na podstawie przedstawionych skasowanych biletów i potwierdzenia wyjazdu w książkach wyjść służbowych. Rozliczenie z tytułu wykorzystanych w powyższy sposób biletów dokonywane jest raz w miesiącu. Natomiast w przypadku zakupienia przez pracowników socjalnych biletów miesięcznych zwrot dotyczy wyłącznie kwoty jaką pracownik musi dopłacić do przejazdów służbowych – różnicy pomiędzy kosztem zwykłej migawki trasowanej imiennej (którą pracownik ponosi na własne przejazdy) a migawki imiennej na wszystkie linie. Koszt zakupu migawki zwracany jest z uwzględnieniem okresu, w którym pracownik świadczył pracę w terenie, po przedstawieniu rozliczenia wraz z migawką, po zakończeniu okresu na jaki wystawiona została migawka. Również w tym przypadku obowiązuje rozliczenie zgodnie z książką wyjść służbowych, która podlega każdorazowo kontroli kierownika.

Wątpliwości budzi to, czy zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych ustalony na podstawie skasowanych biletów jednorazowych lub w wysokości różnicy pomiędzy kosztem imiennej migawki trasowanej (którą pracownik ponosi na własne przejazdy) a migawki imiennej na wszystkie linie stanowi przychód pracownika opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według własnej oceny – jeżeli pracownik poniesie koszty, a następnie koszty te zostaną mu zwrócone, to kwoty te nie mogą być uznane za przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie powodują one przysporzenia majątkowego po stronie pracownika.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna, po sprawdzeniu, że spełnione zostały warunki określone w art. 14a § 1 i 2 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa – udziela poniższej informacji :

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu ponoszone przez pracodawcę świadczenia na rzecz pracownika między innymi w ramach stosunku pracy, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje jednak w stosunku do nich zwolnienia przedmiotowe. I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolniony od podatku dochodowego został zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne do sprawy będącej przedmiotem zapytania stwierdzić należy, że:

W myśl art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) - pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

W świetle powyższego – zwrot kosztów przejazdów związanych z dojazdem do miejsca świadczenia pracy, zgodnie z zakresem obowiązków – jest wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że kwoty zwrócone pracownikom socjalnym za przejazdy z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez nich czynności zawodowych, ustalone na podstawie skasowanych biletów jednorazowych lub w wysokości różnicy pomiędzy kosztem imiennej migawki trasowanej (którą pracownik ponosi na własne przejazdy) a migawki imiennej na wszystkie linie, z uwzględnieniem okresu, w którym pracownik świadczył pracę w terenie – nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.