Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach działajac na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. Nr 8 z 2005 roku, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana Mirosława N. z dnia 24.10.2006 roku (data wpływu do urzędu 14.11.2006 roku) uzupełnionego pismami z dnia 04.12.2006 r., 18.12.2006 r., 21.12.2006 r. oraz 05.01.2007 r. o interpretację z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z zawartej umowy nabycia prawa do umowy leasingowej – stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

W dniu 19.09.2006 r. podatnik prowadzący firmę "P" – projektowanie i wyposażenie wnętrz zawarł umowę Nr 14/L/2006 z Firmą "J." Sp. z o. o., której przedmiotem jest nabycie prawa do umowy leasingowej "J." z dnia 19.01.2005 roku.

W związku z powyższym Firma "J" Sp. z o. o. wystawiła w dniu 18.09.2006 roku fakturę VAT FS06/3773 z tytułu sprzedaży prawa do tej umowy. Natomiast Firma "B" Sp. z o. o. wystawiła fakturę VAT SU/11/02271/06 w dniu 23.11.2006 tytułem opłaty za cesję dla podatnika umowy leasingu "J".

Z wniosku wynika,że podatnik zaksiegował wartość netto faktury z 18.09.2006 r. jako koszt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i równocześnie w ewidencji zakupu VAT uznając wynikający z niej podatek VAT jako VAT naliczony do odliczenia.

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Podatnik może zaliczyć w ciężar kosztów pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki związane z nabyciem prawa do umowy leasingowej na podstawie wystawionej przez zbywcę praw faktury VAT ?

Zdaniem strony w związku z nabyciem praw do umowy leasingu przysługuje mu prawo zaliczenia w ciężar koRozpatrując powyższy wniosek wraz z dokumentami uzupełniającymi Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza, że w przedmiotowej sprawie istotne są następujące umormowania prawne, które regulują przedstawione przez Podatnika zagadnienie zarówno pod względem prawa cywilnego jak i podatkowego.

Ustawodawca w artykule 23a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) określił, że przez umowę leasingu rozumie się umowę cywilnoprawną na mocy której finansujący przekazuje korzystającemu prawo do użytkowania danego dobra w uzgodnionym okresie w zamian za wnoszone przez niego opłaty.

Istotne znaczenie ma zapis w art. 23b ust. 1 w/w ustawy, że opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych- stanowią koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

została zawarta na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, suma ustalonych opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych .

Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym nie regulują wprost skutków podatkowych zmiany stron umowy leasingu. Podatnik przejął prawa i obowiązki dotychczasowego leasingobiorcy na gruncie prawa cywilnego nie zaś podatkowego.

Nie można bowiem umową cywilnoprawną przenieść uprawnień podatkowych. Ich sukcesję normują bowiem przepisy rozdziału 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa i tylko we wskazanych tam sytuacjach może nastąpić przejęcie praw i obowiązków na gruncie prawa podatkowego.

Skutki podatkowe umów leasingu zależą od tego, jakie warunki zostały ustalone w umowie. W przedmiotowej sprawie nie przedłożono żadnej umowy leaingowej.

Wobec powyższego podatnik winien zastosować się do wymogów zawartych w art. 23l ustawy, który stanowi iż do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz nie spełniającej warunków, określonych w art. 23b ust. 1 stosuje się przepisy, o których mowa w art. 11, 12 i 23 ustawy dla umów najmu i dzierżawy .

Należy również pamietać o generalnej zasadzie kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodu :

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wymieniony w art. 23 ust. 1ustawy nie zawiera wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie prawa do umowy leasingowej (wynagrodzenia zapłaconego dotychczasowemu leasingobiorcy).

Warunkiem zaliczenia w/w wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest aby przedmiot umowy był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej podatnika.

Wówczas wydatki związane z nabyciem prawa do umowy leasingowej będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 ustawy.