Wnioskiem z dn. 06.10.2006r., uzupełnionym pismem z dn. 29.11.2006r., Spółka zwróciła się o pisemną interpretację przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przedstawiając następujący stan faktyczny:Spółka jest firmą spedycyjną zajmującą się drogowym transportem towarów na obszarze Unii i poza jej terytorium. W opisanej sprawie, na zlecenie firmy rosyjskiej organizuje przewóz towarów na trasie z Holandii do Rosji. Przewóz będzie się odbywał przez terytorium Polski i będzie dokonywany z uwagi na uwarunkowania prawno-rynkowe przez dwie polskie firmy transportowe. Pierwszy przewoźnik wyjeżdżając z ładunkiem z Holandii otrzymuje dokument CMR, zgodnie z konwencją CMR, dokument Ex (potwierdzony przez Urząd Celny) oraz fakturę sprzedaży. W Pruszkowie, gdzie ładunek przejmuje drugi przewoźnik, przeładunek odbywa się pod nadzorem celnym i otwierany jest karnet TIR oraz dokument CMR. Jednocześnie zamykany jest dokument Ex. W związku z opisaną procedurą, towar będący przedmiotem transportu nie wchodzi na polski obszar celny. Dla udokumentowania dokonanej transakcji Firma będzie dysponowała następującymi dokumentami:CMR – odcinek Holandia – Pruszków,Ex (procedura 1000) otwierany w Holandii – potwierdzony przez Urząd Celny w Pruszkowie,CMR – odcinek Pruszków - Rosja,Karnet TIR – wystawiany przez Urząd Celny w Pruszkowie;

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka sformułowała ostatecznie w piśmie uzupełniającym, złożonym po wezwaniu przez tut. Organ podatkowy, dwa pytania, tj:a.Czy całość przewozu na trasie Holandia-Rosja można traktować jako usługę transportu międzynarodowego (w przypadku gdy w Pruszkowie odbywa się przeładunek pod nadzorem celnym, a towar nie wchodzi na polski obszar celny)?b.Czy w takiej sytuacji można zastosować stawkę 0% za odcinek krajowy, natomiast „nie podlega” z prawem odliczenia podatku naliczonego za odcinek poza terytorium Polski na całej trasie?

Przedstawiając swoje stanowisko Spółka stwierdza, że z uwagi na opisany stan faktyczny cały transport na trasie Holandia – Rosja winien być uznany za transport międzynarodowy. W związku z powyższym na odcinku krajowym można zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0% a na odcinku przebiegającym poza terytorium Polski usługi te należy uznać jako nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:a) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,b) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,c) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),d) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;Jednocześnie w myśl brzmienia pkt 3 ust. 3 powołanego artykułu przez usługi transportu międzynarodowego rozumie sie również usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1i 2.Zatem z powyższej definicji wynika iż o zaliczeniu konkretnej usługi wykonywanej przez podatnika do usług transportu międzynarodowego decyduje terytorium państw, przez które przebiega trasa przejazdu. Warunkiem niezbędnym do uznania transportu towarów za transport międzynarodowy jest aby trasa zaczynała się lub kończyła poza Wspólnotą i przynajmniej na pewnym etapie przebiegała przez terytorium Polski. Spełnienie powyższego warunku pozwala uznać całą usługę transportową za transport międzynarodowy. Jak wynika z informacji zawartych w piśmie, towar będący przedmiotem tej transakcji jest transportowany na całej trasie Holandia – Rosja przez terytorium Polski, a w Pruszkowie ma miejsce jedynie przeładunek, odbywający się pod nadzorem celnym, będący jedynie częścią tego transportu. Dlatego, jeżeli z zawartej z kontrahentem umowy wynika, iż jest to jedna usługa transportowa i Spółka wystawi dla kontrahenta fakturę obejmującą wartość transportu na całej trasie z Holandii do Rosji to usługa ta będzie usługą transportu międzynarodowego.

Odrębną sprawę stanowi kwestia opodatkowania świadczonej usługi. Miejsce świadczenia usług transportu międzynarodowego ustalane jest w oparciu o zasady ogólne określone w art. 27 ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do treści tego artykułu, w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28 ustawy. Zatem usługi transportu międzynarodowego opodatkowane są odpowiednio do odcinka trasy przebiegającego w każdym z krajów według przepisów i stawek w nich obowiązujących. Tym samym w Polsce opodatkowany jest jedynie odcinek transportu wykonywany na terytorium naszego kraju.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług, do usług transportu międzynarodowego stosuje się stawkę podatku w wysokości 0%. Stawkę tę stosuje się niezależnie od tego, jaki podmiot jest zleceniodawcą usługi. Dla skorzystania ze stawki 0% podatnik winien posiadać dokumenty stanowiące dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego, wymienione w art. 83 ust. 5 pkt 1-3 cytowanej ustawy. Dokumentami tymi, w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora, są – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora). Zatem to na Spółce ciąży obowiązek prawidłowego udokumentowania faktu, że będący przedmiotem transportu towar przekroczył granicę Wspólnoty. Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęć z zakresu prawa celnego, więc w tym przypadku zastosowanie znajdą przepisy regulujące procedury celne wywozu towarów. W związku z powyższym, jeżeli z dokumentów, które Spółka wymieniła we wniosku wynika, że przewożony z Holandii towar przekroczył granicę Wspólnoty to istnieje prawo do zastosowania na odcinku krajowym stawki podatku podatku od towarów i usług w wysokości 0%. W tym celu całą trasę należy podzielić według pokonanych odległości na odcinki, przebiegające na terytorium poszczególnych państw. W fakturze dokumentującej wykonanie usługi odcinek krajowy należy wykazać ze stawką 0%, natomiast odcinek poza terytorium kraju należy wykazać jako niepodlegający opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami. Usługi transportowe wykonane na odcinkach przebiegających na terytorium innych państw, będą podlegały opodatkowaniu według przepisów obowiązujących w tych państwach.

Jednocześnie na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 cytowanej ustawy – w przypadku świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, ma on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie stwierdza, że stanowisko Spółki, w stosunku do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, jest prawidłowe.