POSTANOWIENIE

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku złożonego w tut. organie podatkowym w dniu 09.05.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnionego w dniu 02.08.2006 r. i w dniu 30.10.2006 r., w sprawie możliwości opodatkowania przez jednego z małżonków (żonę) przychodu z najmu lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność małżeńską (pytanie Nr 4) – stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, iż w 2005 r. małżonkowie zakupili nieruchomość mieszkalną ze wspólnego dochodu, wybudowaną w 1934 roku i użytkowaną przez okres ponad 5-ciu lat przez poprzednich właścicieli. W piśmie z dnia 02.08.2006 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, wnioskodawca wyjaśnia iż zakupiony budynek pomimo że został zakupiony jako budynek komercyjno – mieszkalny w całości miał charakter i przeznaczenie mieszalne. Dodatkowo toczyło się postępowanie w nadzorze budowlanym wszczęte za poprzedniego właściciela o samowolę budowlaną związaną z przebudową dachu. W związku z tym zawieszone było prawo użytkowania tego budynku.
Zakupiony budynek składa się z parteru i piętra. Parter miał służyć działalności gospodarczej męża, piętro miało być wykorzystane na własne cele mieszkaniowe.
W piśmie z dnia 02.08.2006 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, wnioskodawca wyjaśnia:
- odnośnie parteru:
Parter od momentu zakupu był przeznaczony na działalność gospodarczą męża. Ponieważ lokal nie posiadał przeznaczenia użytkowego należało go dostosować do wymogów związanych z działalnością handlowo-usługową i przepisami bhp, przeciwpożarowymi, sanitarnymi, co wymagało stosownych prac adaptacyjno-modernizacyjnych i odbiorów przez poszczególne służby. Po wykonaniu tych prac, dotyczących zmiany przeznaczenia parteru z mieszkalnego na użytkową został złożony wniosek z całą dokumentacją techniczną zgłaszającą zmianę przeznaczenia tego lokalu do nadzoru budowlanego.
- odnośnie piętra (poddasza):
Poddasze było użytkowane jako mieszkanie, jednak jego stan techniczny w dniu zakupu tego budynku nadawał się do remontu. Wykonane prace remontowe nie wymagały projektu ani zezwolenia i polegały na wymianie tynków, okien, podłóg, izolacji podłóg, wymianie instalacji wewnętrznych. Poddasze stanowiące część mieszkalną jest przeznaczone na własne cele mieszkalne, przy czym rozważana jest możliwość ewentualnego wynajęcia tej części domu.
Na sporą część wydatków nie żądano faktur od wykonawców. Większość prac wykonano tzw. systemem gospodarczym, przy pomocy najbliższej rodziny. Na remonty parteru i poddasza małżeństwo poniosło w 2005 r. i 2006 r. udokumentowane wydatki, których wartość przekracza 30% ceny zakupu budynku. Wnioskodawca zaznaczył, iż część wydatków związanych z pracami remontowymi na piętrze została rozliczona w ramach ulgi remontowej.
Dodatkowo wyjaśniono, że między małżonkami istnieje wspólność majątkowa.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy ewentualny wynajem lokalu mieszkalnego może być opodatkowany podatkiem dochodowym wyłącznie przez żonę na zasadach ogólnych w ramach przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 8 ust. 3-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych żona może opodatkować cały dochód z najmu lokalu położonego na piętrze.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w niniejszej sprawie, jak również obowiązujący w 2006 r. stan prawny, tutejszy organ podatkowy udziela następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wymienia najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - jako odrębne źródło przychodu.
Dochodem z tego źródła jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.
Każda osoba podlega odrębnemu opodatkowaniu od uzyskiwanych dochodów. Dotyczy to również osób uzyskujących dochody ze wspólnej własności, czy też wspólnego przedsięwzięcia.
Mianowicie, zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. W myśl art. 8 ust. 2 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w w/w stosuje się odpowiednio do:
1) rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2) ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.
Z dniem 1 stycznia 2003 r. powyższe unormowania rozszerzono na małżonków uzyskujących dochody z najmu przedmiotów objętych wspólnością małżeńską.
Stąd, zgodnie z przepisem art. 8 ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.Oświadczenie, o którym mowa w w/w art. 8 ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy (art. 8 ust. 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Stosownie do zapisu art. 8 ust. 5 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek i składaniu deklaracji za cały dany rok podatkowy oraz składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania deklaracji.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż małżonkowie, pomiędzy którymi istnieje wspólność małżeńska, rozważają ewentualny wynajem części mieszkalnej budynku (poddasza), stanowiącego ich wspólną własność. Cały dochód z tego najmu chcą opodatkować na przez jednego z małżonków (żonę) na zasadach ogólnych.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i przytoczonych wyżej regulacji prawnych - żona może opodatkować cały dochód z najmu lokalu położonego na piętrze.
Reasumując, stanowisko zajęte w przedmiotowej sprawie przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 w/w ustawy – Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do przepisów art. 14b § 1 i § 2 w/w ustawy – Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 w/w ustawy – Ordynacja podatkowa służy zażalenie. Stosownie do art. 236 § 1 powyższej ustawy zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.