Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 19.06.1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 890),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej interpretacji prawa podatkowego w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2006 r. w związku z przeniesieniem rezydencji podatkowej do Islandii.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatnik od 4 stycznia 2005 r. przeprowadził się i stale zamieszkuje na terytorium Islandii. W kraju tym pracuje i jednocześnie uczy się. Posiada pozwolenie na pracę i pobyt, konto bankowe oraz numer identyfikacji podatkowej. W Islandii ma miejsce stałego zamieszkania i jest zameldowany. W kraju tym odprowadza wszelkie składki na ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne. W Polsce przebywa zaledwie kilkanaście dni w roku w celu załatwienia niezbędnych spraw. W 2005 r. było to 28 dni, zaś w 2006 r. – 21 dni. W styczniu 2005 r. w Polsce Podatnikowi została wypłacona premia za 2004 r. przez firmę, w której wcześniej pracował. W związku z tym oraz z faktem, iż w 2005 r. w Polsce mieszkała żona Podatnika, co mogłoby być uznane za posiadanie interesów życiowych na terenie Polski, za rok podatkowy 2005 r. Pan X rozliczył się z polskim urzędem skarbowym zgodnie z przepisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednakże w 2006 r., jak oświadcza Podatnik, całkowicie zerwał kontakty z Polską. W Polsce nie osiąga żadnych dochodów, także z posiadanej w Polsce nieruchomości. Podatnik informuje, iż złożył pozew o rozwód i z żoną nie utrzymuje kontaktu od lutego 2006 r. Żona również przebywa poza granicami Polski. W polskim urzędzie skarbowym Podatnik złożył aktualizację NIP-3, wskazując zagraniczny adres.

Podatnik zapytuje o swoją rezydencję podatkową w 2006 r. Zdaniem Podatnika można go uznać za islandzkiego rezydenta podatkowego od dnia 1 stycznia 2006 r.

Ponadto Podatnik zapytuje, jak powinien rozliczyć dochody osiągnięte na terytorium Islandii, w sytuacji, gdy nie zostanie uznany za islandzkiego rezydenta podatkowego. Przypuszcza, iż skorzysta z ulgi podatkowej dla nisko zarabiających i w związku z tym zadaje pytanie, czy będzie musiał i na jakiej podstawie oddać polskiemu urzędowi skarbowemu pieniądze zwrócone przez islandzki urząd skarbowy w Islandii? Zdaniem Podatnika, ulga podatkowa uzyskana za granicą nie powinna obniżać wysokości podatku zapłaconego za granicą i odliczanego w Polsce przy metodzie proporcjonalnego odliczenia przy składaniu zeznania podatkowego w Polsce, ponieważ skutkuje podwyższeniem kwoty podatku do zapłacenia w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r., osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Polską a Islandią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż w 2006 r. Podatnik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Islandii. W państwie tym Podatnik mieszka, uzyskuje dochody i uczy się. Co prawda nie posiada orzeczenia o rozwodzie, jednakże oświadcza, iż złożył pozew o rozwód i nie utrzymuje kontaktu z żoną, która również mieszka poza Polską. Oznacza to, iż nie posiada powiązań osobistych z Polską.

Przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Islandii oznacza, iż Podatnik w 2006 r. podlega w Polsce opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast do tego czasu Podatnik podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.