POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika, z dnia 13.12.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 19.12.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia, czy rozporządzenie (zadysponowanie) majątkiem spółki – w ramach tzw. sprzedaży pozornej - przez nieuprawnionego do tego pracownika, który dokonał w tym celu sfałszowania faktury, stanowi dla pracodawcy (Podatnika) sprzedaż w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – dalej zwanej ustawą o VAT

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podczas próby odbioru przez Podatnika od byłego pracownika powierzonego mu do użytku samochodu służbowego, Podatnik powziął wiadomość o rozporządzeniu tym samochodem przez tego pracownika na rzecz podmiotu trzeciego. W wyniku kontaktu z tym podmiotem Wnioskodawca otrzymał za pomocą faksu fakturę, z której wynikało, że przedmiotowy samochód został sprzedany przez Podatnika temu podmiotowi za rażąco niską cenę stanowiącą około 30% rynkowej wartości. Faktura ta nie znajduje się w księgach (i rejestrach) Podatnika i nie została wystawiona w systemie komputerowym (programie), w którym wystawiane są przez Wnioskodawcę wszystkie faktury. Jest ona wzorowana na dokumentach stosowanych przez Podatnika w okresie wcześniejszym (tj. przed wprowadzeniem programu, o którym mowa w zdaniu poprzednim) – została ona przez pracownika sfałszowana.

Pracownik, który dokonał powyższej czynności nie był uprawniony ani do wystawiania faktur VAT, ani do sprzedaży środków trwałych, a ponadto ukrył on fakt wystawienia faktury sprzedaży (sfałszowanej) przed innymi pracownikami (używając samochód jako pojazd służbowy przez kolejne 7 miesięcy) oraz nie pobrał należności. W związku z tym w sprawie istnieje uzasadnione podejrzenie o dokonaniu przestępstwa, wobec czego Podatnik złożył doniesienie do prokuratury.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy powyższa czynność dokonana przez pracownika stanowi (dla Wnioskodawcy) sprzedaż w świetle ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy zaistniała sytuacja stanowi tzw. sprzedaż pozorną, której nie można uznać za sprzedaż w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, tut. Organ stwierdza, co następuje:

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego pracownik zatrudniony u Podatnika, który nie był uprawniony ani do wystawiania faktur VAT, ani do sprzedaży środków trwałych, rozporządził bezprawnie, na rzecz podmiotu trzeciego, użytkowanym przez niego (tego pracownika) samochodem służbowym należącym do Podatnika, wystawiając sfałszowaną fakturę z rażąco niską ceną stanowiącą około 30% rynkowej wartości oraz ukrywając ten fakt przed innymi pracownikami i używając samochód jako pojazd służbowy przez kolejne 7 miesięcy. W związku z powyższym Podatnik złożył doniesienie do prokuratury.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, stosownie do art. 6 pkt 2 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Należy stwierdzić, iż regulacja tego przepisu ma zastosowanie w stosunku do czynności, które zostały dokonane z naruszeniem prawa tj. np. kradzieży, stręczycielstwa, handlu narkotykami, a w przedmiotowej sprawie odnosić się może do czynności nielegalnej, której dopuścił się pracownik (były) Podatnika. Celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, aby nie stwarzać pozorów ich legalizacji. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż pracownik rozporządził bezprawnie majątkiem Podatnika – działając bez odpowiednich umocowań i dopuszczając się świadomego fałszowania dokumentów w celu osiągnięcia swoich zamierzeń oraz ukrywając przez długi czas (ok. 7 miesięcy) swój czyn.

Ponadto, tut. Organ nadmienia, iż zgodnie z:

• art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, oraz
• art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Podatnik ani nie przeniósł (brak zamiaru) na podmiot trzeci prawa do rozporządzania przedmiotowym samochodem jak właściciel ani nie zobowiązał się do przeniesienia na ten podmiot własności tego pojazdu jak również „kupujący” nie zapłacił „sprzedawcy” ceny. W rzeczywistości samochód był w dalszym ciągu (przez 7 miesięcy) używany przez cały czas przez pracownika, który dopuścił się przedmiotowego czynu.

Z okoliczności przedstawionych przez Podatnika oraz w świetle obowiązujących przepisów ustawy o VAT wynika, iż w opisanej sytuacji nie doszło do sprzedaży dokonanej przez Podatnika i nie jest on również podmiotem, który – w myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT – byłby obowiązany do zapłaty podatku wykazanego na sfałszowanej przez byłego pracownika fakturze.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, iż niniejsza ocena prawna nie rozstrzyga kwestii (praw i obowiązków na gruncie przepisów ustawy o VAT) wynikających z przedstawionego stanu faktycznego w stosunku do podmiotu, na rzecz którego pracownik bezprawnie rozporządził przedmiotowym samochodem jak również w stosunku do tego pracownika.