Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 14.02.2007 r. (data wpływu) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie z dnia 06.02.2007 r., znak pisma IB/415-58/06, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi odmawia zmiany ww. postanowienia.

W dniu 11.12.2006 r. do Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie, w trybie art. 14a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, wpłynął Pana wniosek o udzielenie wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie sądowej ugody z dnia 28.11.21996 r. Towarzystwo Ubezpieczeń (TU) wypłaca Panu rentę wyrównawczą z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobistych, na skutek wypadku samochodowego, jakiemu Pan uległ w 1993 r. Zgodnie z postanowieniami tej ugody, wysokość przyznanej renty wyliczana jest w oparciu o publikacje GUS przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z ostatniego kwartału, zwiększone wskaźnikiem 1,5 i zmniejszone o otrzymywaną rentę lub emeryturę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
W Pana ocenie, otrzymywane świadczenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym kwestionuje Pan prawidłowość stosowanej przez Towarzystwo Ubezpieczeń zasady wyliczania wysokości należnej renty wyrównawczej.

Postanowieniem z dnia 06.02.2007 r., nr IB/415-58/06, Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie, uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11.12.2006 r. w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymywanej przez Pana renty wyrównawczej z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobistych. Jednocześnie podkreślono, że organy podatkowe nie mogą wypowiedzieć się co do prawidłowości stosowanych przez TU zasad naliczania przedmiotowego świadczenia, gdyż nie wynikają one z ustaw podatkowych.

W dniu 14.02.2007 r. wpłynęło zażalenie na powyższe postanowienie.

Po przeanalizowaniu postawionych w zażaleniu zarzutów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14b § 5 pkt 1) powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika zasługuje na uwzględnienie.

W zaskarżonym postanowieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie stwierdził, że otrzymywana przez Pana renta wyrównawcza korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W treści złożonego zażalenia nie kwestionuje Pan powyższego stanowiska. Zarzuca Pan natomiast, że organ podatkowy pierwszej instancji nie dokonał interpretacji załączonej do wniosku treści ugody sądowej oraz nie wykazał prawidłowości, stosowanych przez TU, zasad wyliczenia wypłacanej renty wyrównawczej.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że – na mocy art. 15 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – organy podatkowe są zobowiązane przestrzegać z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów określających zakres ich działania – art. 16 ustawy.
Zgodnie zaś z przepisem art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego ma obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowania podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Przepis ten wskazuje zatem, że w trybie art. 14a ustawy organ podatkowy obowiązany jest do należytego i wyczerpującego poinformowania podatnika o okolicznościach prawnych, które na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego mogą mieć wpływ na ustalenie jego praw i obowiązków, ale tylko podatkowych.

Podnoszone natomiast przez Pana wątpliwości co do prawidłowości stosowanych przez TU zasad naliczania przedmiotowego świadczenia nie odnoszą się do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, ale wynikają z przepisów dotyczących działalności ubezpieczeniowej. Zgodnie z przytoczonymi przepisami ustawy Ordynacja podatkowa, organ podatkowy nie jest uprawniony do oceny, czy TU prawidłowo ustala wysokość renty wyrównawczej (biorąc za podstawę jej wyliczenia przeciętne wynagrodzenie brutto pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz zaliczkę na podatek). Technika (sposób) wyliczenia wysokości należnego Panu świadczenia nie wynika bowiem z prawa podatkowego.
Natomiast w zakresie swoich kompetencji organ pierwszej instancji potwierdził, że renta wyrównawcza nie podlega opodatkowaniu. Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego oraz załączonych dokumentów wynika, że w analizowanym przypadku samo świadczenie pieniężne w postaci renty wyrównawczej nie zostało opodatkowane – od tego świadczenia nie jest pobierany przez TU podatek.

W świetle powyższego, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie znajduje podstaw do zmiany lub uchylenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie z dnia 06.02.2007 r., nr IB/415-58/06.