P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona zobowiązana jest na postawie umowy agencyjnej oraz dystrybucyjnej do zdobywania w zamian za prowizję klientów zainteresowanych nabywaniem produktów kontrahenta, m.in. środków chemicznych wykorzystywanych do produkcji papieru. W myśl postanowień umowy kontrahent może wypowiedzieć umowę w części – w odniesieniu do niektórych produktów – zachowując 12 – miesięczny termin wypowiedzenia przypadający na koniec roku. W związku ze sprzedażą przez kontrahenta na rzecz podmiotu trzeciego części przedsiębiorstwa, w ramach którego wytwarzane były środki chemiczne wykorzystywane do produkcji papieru konieczne stało się rozwiązanie umowy ze Stroną w zakresie, w jakim odnosiła się ona do środków chemicznych. Stosownie do porozumienia pomiędzy Stroną, kontrahentem a podmiotami trzecimi, na mocy którego rozwiązano umowę agencyjną bez zachowania terminu wypowiedzenia w części dotyczącej środków chemicznych wykorzystywanych do produkcji papieru, Strona otrzyma od kontrahenta odszkodowanie. W związku z tym Strona zwróciła się o potwierdzenie, iż otrzymane odszkodowanie jest neutralne dla rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez świadczenie usług, o którym mowa w art.5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.Wobec powyższego każde świadczenie niebędące dostawą towarów, które polega na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem, iż w ramach odpłatnej umowy zobowiązaniowej, na postawie której usługa jest świadczona, jedna ze stron jest bezpośrednim beneficjentem zobowiązania orazusługa ma charakter świadczenia wzajemnego. Należy podkreślić, iż oba ww. warunki muszą być spełnione łącznie, aby zobowiązanie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia z odszkodowaniem płatnym za niedotrzymanie terminu wypowiedzenia, czyli jednostronnym ekwiwalentem pieniężnym wypłaconym Stronie. Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), który m.in. w orzeczeniu w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia) podkreślił, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności. Natomiast w orzeczeniu w sprawie C-215/94 pomiędzy Jurgen Mohr a Finanzamt Bad Segeberg ETS stwierdził, iż w związku z brakiem świadczenia (korzyści), pozwalającego uznać za konsumentów usługi podmioty wypłacające kary umowne, zobowiązanie dające podstawę do wypłaty kary nie stanowi usługi w rozumieniu VI Dyrektywy .Kwestia płatności o charakterze odszkodowawczym stała się przedmiotem analizy także w wyroku z dnia 1 lipca 1972 r. w sprawie 222/81 pomiędzy BAZ Bausystem AG a Finanzamt Munchen fur Korperschafte, w którym ETS powołując się na przepisy II Dyrektywy Rady Unii Europejskiej stwierdził, iż nie można uznać za element wynagrodzenia odszkodowania za nieterminowe wykonanie usługi, a w konsekwencji podstawę opodatkowania.W przedstawionym stanie faktycznym płatność na rzecz Strony stanowi rekompensatę za utracone korzyści, jakie mogłaby uzyskać kontynuując umowę aż do terminu upływu wypowiedzenia a nie świadczenie ekwiwalentne. W konsekwencji powyższego należy zgodzić się ze Stroną, iż otrzymanie zapłaty za przedterminowe rozwiązanie umowy nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i nie pociąga za sobą konieczności wystawienia faktury VAT.