Stan faktyczny

Z wniosku podatnika wynika, że w 2005 roku poniósł koszty związane z remontem budynku mieszkalnego, w którym zamieszkuje. Podatnik uwzględnił je w rocznym zeznaniu podatkowym korzystając z ulgi remontowej. Tytuł prawny do zastosowania odliczeń z tytułu ulgi remontowej stanowiła ustna umowa użyczenia, którą wcześniej podatnik zawarł z właścicielem przedmiotowego budynku mieszkalnego. Podatnik wskazuje, iż na potrzeby dowodowe właściciel budynku mieszkalnego (ew. inne wskazane osoby) są gotowi złożyć przed organem podatkowym oświadczenia woli w zakresie zawartej umowy użyczenia.
W związku z powyższym podatnik zwraca się z prośbą o wykładnię prawa:
- czy na podstawie umowy użyczenia zawartej w przytoczonej formie (zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego) podatnik miał prawo dokonać odliczeń od podatku?

Stanowisko podatnika

W ocenie podatnika opartej na analizie obowiązujących regulacji prawnych i orzeczeń sądowych (przykład: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16.05.1996 r., sygn. Akt SA/Sz 2089/95) powyższy stan faktyczny jest zgodny z przepisami.

Ocena prawa stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa

Odliczenie z tytułu remontu i modernizacji budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego z dniem 1 stycznia 2004 roku zostało wykreślone z katalogu ulg podatkowych przewidzianych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Podstawę do dokonywania w latach 2004-2005 odliczenia od podatku wydatków poniesionych w tych latach z w/w tytułu, w wysokości i na zasadach określonych w art. 27a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2003 roku, stanowi art. 12 ust. 2 ustawyz dnia 12 listopada 2003 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r., Nr 202, poz. 1956).

I tak, w myśl art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznychw brzmieniu obowiązującym w 2003 roku, podatek dochodowy od osób, o których mowaw art. 3 ust. 1, obliczony zgodnie z art. 27, obniżony zgodnie z art. 27b o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-15, jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe przeznaczone na remont i modernizację - zajmowanego na podstawie tytułu prawnego -- budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego (...).

Przepis art. 27a ust. 1 ustawy nie precyzuje jaki tytuł prawny do budynku bądź lokalu ma posiadać osoba ubiegająca się o ulgę, z czego należy wyprowadzić wniosek, że za tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego uważa się między innymi:
- akt własności,
- decyzję administracyjną,
- umowę użyczenia,
- umowę najmu lub dzierżawy,
- umowę podnajmu lub poddzierżawy,
- dowód stwierdzający nabycie w drodze kupna, spadku lub darowizny,
- inny stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika prawo podatnika do korzystania z lokalu mieszkalnego.

Nie ulega wątpliwości, że warunek związany z koniecznością posiadania przez podatnika tytułu prawnego do zajmowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego powinien sprowadzać się do takiego stanu, w którym faktyczne władztwo nad budynkiem czy lokalem mieszkalnym ma swoją podstawę prawną.

W świetle art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej muw tym celu rzeczy.
Zauważyć należy, że w powołanym przepisie art. 710 ustawy Kodeks cywilny ani w następnych przepisach dotyczących umowy użyczenia , ustawodawca nie zastrzegł formy szczególnej dla umowy użyczenia co oznacza, że umowa taka może być zawarta w jakiejkolwiek formie,np.ustnej. W takim jednak przypadku podatnik musi udowodnić posiadanie tytułu prawnego do remontowanego budynku mieszkalnego za pomocą innych dowodów np. oświadczeń woli drugiej strony umowy użyczenia.
Natomiast organ podatkowy na podstawie art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa obowiązany jest jako dowód dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy , a nie jest sprzeczne z prawem.

Mając powyższe na uwadze stanowisko podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.