Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 06.02.2007 r., uzupełnionego w dniu 20.02.2007 r. Pani Bożeny S. prowadzącej działalność gospodarczą w E. przy ulicy ... o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zmiany przyjętej stawki amortyzacyjnej dla budynku usługowego wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą wynikającej z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych na indywidualnie ustaloną stawkę, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu postanawia nie uznać za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Zgodnie z treścią art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Korzystając z powyższego Pani ... prowadząca działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wnioskiem z dnia 06.02.2007 r., uzupełnionym w dniu 20.02.2007 r. zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zmiany przyjętej stawki amortyzacyjnej dla budynku usługowego wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą wynikającej z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych na indywidualną stawkę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Pani ... od dnia 20.12.1991 r. prowadzi działalność gospodarczą w budynku, który mieści się w ... przy ulicy ... . Wyżej wymieniony budynek Podatniczka w roku 1995 ujęła w ewidencji środków trwałych, nie dokonując odpisów amortyzacyjnych. Natomiast po uzyskaniu pozwolenia na jego użytkowanie, od kwietnia 2006 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła amortyzację środka trwałego w postaci budynku usługowego wybierając metodę dokonywania tych odpisów przy zastosowaniu stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych w wysokości 2,5%. W okresie od kwietnia do grudnia 2006 r. odpisy te Pani ... zaliczała w ciężar kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego wyżej stanu faktycznego Wnioskodawczyni pyta czy w roku 2007 może skrócić okres amortyzacji wyżej wymienionego budynku do 10 lat ustalając indywidualnie stawkę amortyzacyjną.
Zgodnie ze stanowiskiem Pani ... powyższe jest możliwe.

Biorąc stan faktyczny przedstawiony we wniosku i obowiązujący w tym zakresie stan prawny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu stwierdza co następuje.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 powołanej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Generalnie należy przyjąć, że Ustawodawca przewidział dwie metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Pierwsza metoda opiera się o Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych stanowiący załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1, pkt 1, dokonuje się zgodnie z art. 22i wyżej powołanej ustawy.
Druga metoda pozwala, przy spełnieniu określonych warunków i z zastosowaniem określonych w przepisach zasad, indywidualnie obrać stawkę amortyzacji.

Z treści wniosku złożonego przez Panią ... wynika, że środek trwały będący przedmiotem zapytania był już wprowadzony do ewidencji środków trwałych i w okresie od kwietnia do grudnia 2006 r. amortyzowany z zastosowaniem stawki z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Zatem wprowadzenie środka trwałego do ewidencji już nastąpiło, a Podatniczka dokonała wyboru sposobu amortyzacji polegającego na zastosowaniu stawki z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stosowała przepisy art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zgodnie z przepisem art. 22h ust. 2 wybrany sposób powinna stosować do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

W świetle cytowanych przepisów w przedmiotowej sprawie nie jest możliwa zmiana przyjętej przez Podatniczkę stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych na indywidualną stawkę amortyzacyjną, ponieważ dla przedmiotowego budynku Pani (...) wybrała metodę amortyzacji przy zastosowaniu stawki wynikającej z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, wybraną metodę jest obowiązana stosować do pełnego zamortyzowania tegoż środka trwałego.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Podatniczki w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie z art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14a § 5. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 ,poz. 60 z późniejszymi zmianami) na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Elblągu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia zgodnie z art. 236 § 2 wyżej przytoczonej ustawy.

Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy – Ordynacja podatkowa zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.