POSTANOWIENIE

Na podstawie art 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa / j. t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm./ po rozpatrzeniu wniosku Pana XXXz dnia 29.04.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży wierzytelności, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu

do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik na podstawie umowy zawartej w dniu 09.12.2005 roku z XXX w XXX sprzedał wierzytelność w łącznej kwocie XX zł. Wierzytelność zasądzona została prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w XX z dnia XX.2003r., powstała w wyniku nie wypłacenia zaległych wynagrodzeń z tytułu umowy-kontraktu /stypendium sportowe/ za lata 2001-2002 przez XXX”.

Podatnik wykazał w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w 2005r. wypłaconą na podstawie umowy przelewu wierzytelności kwotę XX zł. /należność główna XX zł., odsetki XX zł./ oraz odprowadził podatek wynikający z deklaracji PCC-1.

Zdaniem podatnika :

sprzedaż wierzytelności w opisanej powyżej sytuacji powoduje obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych,

odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń za lata 2001-2002 korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przelew wierzytelności zgodnie z art. 510 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) odbywa się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka należy do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W jej wyniku ma miejsce zmiana podmiotu po stronie wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (j. t. Dz. U. z 2005r. Nr 41, poz. 399) opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają między innymi umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży praw majątkowych zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 1 lit. c w/w ustawy stanowi wartość rynkowa prawa majątkowego, w tym przypadku kwota za jaką wierzytelność zostaje sprzedana. Tak ustalona wartość podlega zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy opodatkowaniu 1% stawką podatku.

W świetle powyższych przepisów czynność cywilnoprawna polegająca na sprzedaży wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r. nr 14 poz 176 z późn. zm./ -w brzmieniu obowiązującym w 2005r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest z pewnymi zastrzeżeniami suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

Źródłami przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt. 7 w/cyt. ustawy, są m. in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt. 8 lit. a)-c).

W ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie ustalił szczególnej zasady określania dochodu z takich praw majątkowych jak wierzytelności, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 7 ustawy, a zatem w tym zakresie należy stosować ogólną definicję określoną w art. 9 ust. 2 ustawy, zgodnie z którą dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 i art. 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z tego źródła.

Z kolei przepis art. 11 ust. 1 w/cyt. ustawy definiujący ogólne pojęcie przychodu stanowi, iż przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem przychodem ze sprzedaży prawa majątkowego /jakim jest wierzytelność/ jest kwota otrzymana ze sprzedaży tego prawa, tj. wierzytelności.

Stosownie do wyżej powołanych przepisów, przychód uzyskany ze sprzedaży wierzytelności w przypadku braku kosztów – stanowi dochód, który stosownie do przepisów art. 9 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. podlega łączeniu z innymi dochodami i należy go wykazać w zeznaniu rocznym składanym w urzędzie skarbowym w terminie do 30 kwietnia następnego roku.

W tym samym terminie podatnik był obowiązany wpłacić należny z tego tytułu podatek dochodowy obliczony zgodnie ze skalą podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc podatnik błędnie określa zasądzone przez sąd zaległe wynagrodzenie wraz z odsetkami jako odszkodowanie otrzymane na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b w/cyt. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe uznano, że stanowisko przedstawione przez stronę jest nieprawidłowe.