Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik dokonał sprzedaży produktów w roku 2006 na rzecz podmiotu zewnętrznego (zwanego dalej Dłużnikiem). Sprzedaż ta została przez Spółkę udokumentowana wystawionymi przez nią fakturami VAT. Zgodnie z przepisami art. 12 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) Spółka zaliczyła kwoty wynikające z tych faktur do swoich przychodów. W związku z tym, iż Dłużnik nie uiścił wynikających z faktur należności po stronie Spółki powstała wierzytelność, która istniała do dnia 30.11.2006r., kiedy „nastąpiło rozliczenie całości wierzytelności Spółki przez Przystępującego do długu”.

W celu zabezpieczenia wierzytelności Spółka zawarła Umowę o przystąpieniu do długu, na podstawie której do długu obok Dłużnika przystąpiła osoba fizyczna (Przystępujący). W ramach tej umowy nastąpiło również przewłaszczenie na rzecz Spółki ruchomości w postaci kotła twarożkarskiego tytułem zabezpieczenia wierzytelności. Zgodnie z zapisami umowy „Dłużnik zatrzymuje przewłaszczone rzeczy w swoim władaniu w charakterze biorącego w użyczenie bez odrębnego wynagrodzenia”.

Następnie Przystępujący wniósł na konto Wierzyciela (Spółki) kaucję z zastrzeżeniem, iż Wierzyciel może zaspokoić się z tej kwoty o ile do 30 listopada 2006r. nie nastąpi spłata wierzytelności przez Dłużnika. Z umowy wynika, iż właścicielem środków pozostaje do momentu zaspokojenia Przystępujący. W dniu 30 listopada 2006r. nastąpiło rozliczenie całości wierzytelności przez Przystępującego do długu.

Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne użytkowanie przez Dłużnika rzeczy przewłaszczonych na zabezpieczenie, po zawarciu umowy przewłaszczenia jest dla Wierzyciela podatkowo obojętne w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Tutejszy organ podatkowy uznaje za prawidłowe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku.

Tutejszy organ podatkowy informuje, że zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. W odniesieniu zatem do zapytania Spółki w przedmiotowej sprawie przepis ten nie ma zastosowania, gdyż umowa nie przewiduje otrzymywania przez Spółkę świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika natomiast, iż „Dłużnik zatrzymuje przewłaszczone rzeczy w swoim władaniu w charakterze biorącego w użyczenie bez odrębnego wynagrodzenia”. Oznacza to, że w przedmiotowej umowie ustanowiono nieodpłatne prawo użytkowania na ruchomości nie w celu bezpłatnego udostępnienia jej Wierzycielowi do korzystania, ale wyłącznie w ramach zabezpieczenia jego praw w przypadku nieuregulowania zaległości przez Dłużnika lub Przystępującego.

Przyjąć zatem należy, iż „nieodpłatne użytkowanie przez Dłużnika rzeczy przewłaszczonych na zabezpieczenie, po zawarciu umowy przewłaszczenia” jest dla Wierzyciela podatkowo obojętne i nie rodzi dla niego żadnych skutków z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych.