P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60) po rozpatrzeniu wniosku Spółki xxx Sp. z o.o. z dnia 22.12.2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 28.12.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku xxx jest częścią międzynarodowego koncernu farmaceutycznego, będącego producentem najwyższej jakości innowacyjnych produktów leczniczych. W chwili obecnej działalność Spółki w Polsce obejmuje w szczególności dystrybucje produktów leczniczych wytwarzanych przez Grupę Xxx.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w celu zwiększenia sprzedaży produktów leczniczych, Spółka może wykonywać szereg czynności skierowanych do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w produkty lecznicze, które na gruncie przepisów art. 52 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 Nr 53, poz. 533 ze zm. zwana dalej „PF”) uznawane są za reklamę produktów leczniczych.

W zakresie prowadzonej reklamy, Spółka może wykonywać w szczególności następujące czynności (oraz ponosić związane z nimi wydatki):

- różne działania reklamowe, adresowane do środowiska lekarskiego, dotyczące produktów Grupy Xxx - dystrybucję ulotek, mailing, zamieszczanie reklam produktów w czasopismach fachowych, rozprowadzanie broszur dotyczących produktu, sponsorowanie artykułów prasowych i reprintów związanych z promowanymi produktami, umieszczanie wkładek reklamowych w czasopismach fachowych, przekazywanie upominków/gadżetów opatrzonych logo firmy lub produktu;

- organizowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze podczas których promowane są (np. w formie prezentacji) produkty Grupy Xxx;

- dostarczenie bezpłatnych próbek produktów leczniczych Grupy Xxx osobom uprawnionym do wystawienia recept w celach reklamowych przy uwzględnieniu wymogów zawartych w art. 54 PF;

- organizowanie oraz sponsorowanie przez Spółkę konferencji, zjazdów sympozjów, seminariów, kongresów naukowych i szkoleń organizowanych dla lekarzy i osób zajmujących się dystrybucją produktów leczniczych.

W świetle powyższego stanu faktycznego xxx stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.:

- w odniesieniu do czynności wykonywanych przez Spółkę - wobec braku definicji reklamy w ustawie o PDOP, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych stosuje się definicję reklamy produktów leczniczych zawartą w art. 52 ust 1 i 2 PF; oraz

- konsekwentnie wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę na reklamę produktów leczniczych, określoną w art. 52 ust 1 i 2 PF; stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP (w takim samym zakresie i na takich samych zasadach, jako miało to miejsce w stanie prawnym obowiązującym do dni 31 grudnia 2006r. na podstawie art. 52 ust. 4 PF).

W ocenie Spółki, opisane w stanie faktycznym koszty wpływają na powstanie, zwiększenie przychodów podatkowych, pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo –skutkowym z przychodami generowanymi przez Spółkę w Polsce.Wydatki opisane w punkcie pierwszym niniejszego wniosku zostały przez Spółkę poniesione w związku z działalnością stanowiącą reklamę produktów leczniczych w rozumieniu art. 52 ust. 1 PF. Z kolei czynności reklamowe prowadzone przez Spółkę przyczyniają się do wzrostu sprzedaży produktów leczniczych dokonywanej przez Servier na rynku polskim. Tym samym, pozostają one w bezpośrednim związku z głównym źródłem przychodów osiąganych przez Spółkę w Polsce.

Przepisy ustawy o PDOP nie zawierają definicji reklamy. Tym samym, zadaniem Spółki konieczne jest odwołanie się do słownikowej definicji reklamy jak również do definicji zawartej w przepisach szczególnych (w omawianym przypadku do przepisów PF).

Zdaniem Spółki prawidłowość takiego podejścia została potwierdzona w piśmie Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów z dnia 7 maja 2002r. sygn. PB3/24/GM-8214-8/02, w którym Ministerstwo Finansów stwierdziło, iż „(...) Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reklamy . Tym samym należy posługiwać się pojęciem reklamy w znaczeniu nadanym przez słownik języka polskiego i unormowaniami zawartymi w przepisach szczególnych”.

W tym kontekście, Spółka wskazuje, iż zasadniczą treścią czynności opisanych w punkcie 1 niniejszego wniosku jest reklama produktów dystrybuowanych przez Spółkę, poprzez podejmowanie szeregu działań reklamowych skierowanych do osób uprawnionych do wystawienia recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w te produkty.

Zdaniem Spółki treść tych czynności odpowiada ogólnie przyjętemu, językowemu rozumieniu pojęcia reklamy. Dodatkowo, czynności te spełniają definicję reklamy produktu leczniczego zawartą w art. 52 ust. 1 PF, zgodnie z którą jest nią „ działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mająca na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych”.

Jednocześnie zdaniem Spółki art. 52 ust. 2 PF zawiera przykładowe (niemające wyczerpującego, zamkniętego charakteru) wyliczenie czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego. Wyliczenie to obejmuje:

- reklamę produktu leczniczego kierowanego do publicznej wiadomości;

- reklamę produktu leczniczego kierowanego do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w te produkty;

- odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept i osób prowadzących zaopatrzenie w produkty lecznicze przez przedstawicieli handlowych i medycznych;

- dostarczanie próbek produktów leczniczych;

- sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze;

- sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze.

W tym kontekście, Spółka pragnie zauważyć, iż czynności opisane przez Spółkę w punkcie 1 niniejszego wniosku można bezpośrednio powiązać czynnościami wymienionymi w art. 52 ust. 2 PF. Tym samym czynności te powinny być uznawane za reklamę produktów leczniczych w rozumieniu PF.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki czynności wykonywane przez nią powinny być traktowane jako reklama dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Konsekwentnie, zdaniem Spółki, przesłanka do kwalifikacji wydatków związanych z powyższymi czynnościami jako w pełni odliczanych kosztów uzyskania przychodu, polegająca na istnieniu związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a osiąganymi przychodami przewidziana w art. 15 ust. 1 Ustawa o PDOP, została spełniona.

Spółka uważa, iż prawidłowość powyższego stanowiska została również potwierdzona w piśmie Ministerstwo Finansów „(...) Zdaniem Ministerstwa Finansów definicja zawarta w ustawie z dnia 6 września 2001r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381) powinna być stosowana , ale tylko w odniesieniu do reklamy produktów leczniczych. Odmienny sposób postępowania byłby sprzeczny z obowiązującymi zasadami interpretacyjnymi. W związku z powyższym przy określaniu skutków podatkowych wynikających z działalności polegającej na reklamie produktu leczniczego powinny być brane pod uwagę przepisy art. 52-64. Prawa farmaceutycznego. Przepisy te definiują bowiem czynności, które uznawane są za reklamę produktów leczniczych (...)”.

Dodatkowo, Spółka wskazuje, iż znane są jej pisma interpretacyjne organów podatkowych w indywidualnych sprawach podatników potwierdzające prawidłowość prezentowanego powyżej stanowiska, tj. potwierdzające konieczność stosowania przepisów PF do oceny klasyfikacji podatkowej kosztów ponoszonych na działalność reklamową dotyczącą produktów leczniczych (np. postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 21 marca 2005r., sygn. 1472/ROP1/423-30/05/AW, informacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 31 grudnia 2004r., sygn. PD-005U-785/04/WD).

Spółka wskazuje, iż w następstwie zmian wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2007r. do art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP wydatki ponoszone przez podatników na działalność reklamową nie zostają w żaden sposób wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, w ocenie Spółki, oba warunki umożliwiające zaliczenie kosztów ponoszących przez Spółkę na działalność w zakresie reklamy produktów leczniczych do kosztów uzyskania przychodów są w omawianym przypadku spełnione.

W opinii Spółki prawidłowość powyższego rozumienia potwierdza także treść uzasadnienia do projektu ustawy, który dokonał zmian w przepisach ustawy o PDOP od dnia 1 stycznia 2007 r. (projekt ustawy przekazany do sejmu przez Prezesa Rady Ministrów – druk 773). W uzasadnieniu stwierdzono bowiem, iż: „Zrezygnowano z dotychczasowego rozróżnienia reklamy publicznej i niepublicznej. Projekt zakłada likwidację limitu wydatków na reklamę niepubliczną zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. W wyniku zaproponowanych zmian wydatki na reklamę zaliczane będą do kosztów podatkowych w pełnej wysokości bez względu na charakter reklamy”.

W świetle powyższej argumentacji Spółka zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska, zgodnie z którym w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007r.:

- dla celów podatku dochodowego od osób prawnych czynności wykonywane przez Spółkę powinny być traktowane jako reklama (zgodnie z definicja reklamy produktów leczniczych zawartą w art. 52 ust. 1 i 2 PF); oraz konsekwentnie

- wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę na reklamę produktów leczniczych, określoną w art. 52 ust. 1 i 2 PF, stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP (w takim samym zakresie i na takich samych zasadach, jak miało to miejsce w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006r.).

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, stwierdza co następuje:

Z przedstawionego w piśmie z dnia 22.12.2006r. (data wpływu 28.12.2006r.) stanu faktycznego wynika, że Spółka jest częścią międzynarodowego koncernu farmaceutycznego, będącego producentem najwyższej jakości innowacyjnych produktów leczniczych. które są przedmiotem sprzedaży na polskim rynku. Spółka dla rozwijania i stymulowania sprzedaży swoich produktów podejmuje szereg działań w tym szeroko rozumiane działania reklamowe adresowane do potencjalnych klientów, lekarzy i osób zajmujących się dystrybucją produktów leczniczych. W opinii Spółki wymienione szczegółowo w piśmie czynności mieszczą się w pojęciu reklamy produktu leczniczego jaki został zdefiniowany w art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego, zatem ponoszone koszty na takie działania stanowią w całości koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ ma powstanie lub zwiększenie przychodu.

Przy czym należy podkreślić, że przepisy samej ustawy podatkowej nie zawierają definicji działań reklamowych.

Do działalności prowadzonej przez Spółkę w zakresie obrotu produktami leczniczymi mają jednak zastosowanie przepisy szczególne, tj. ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 53, poz. 533 ze zm.).W art. 52 ust. 1 i 2 tej ustawy określona została definicja i katalog czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego.

Dla działalności reklamowej Prawo farmaceutyczne przewiduje również szereg ograniczeń, które zostały wymienione w art. 53-64. Przykładowo w art. 58 ust. 1 zawarto zakaz kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Jednak zgodnie z art. 58 ust. 3 powyższy zakaz nie dotyczy dawania przedmiotów o znikomej wartości materialnej opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy.

W świetle powyższego działania wymienione w piśmie Spółki mogą być uznane za reklamę produktu leczniczego i w związku z tym za koszt uzyskania przychodu, wyłącznie po spełnieniu warunków określonych w ustawie Prawo farmaceutyczne.

W następstwie zmian wprowadzonych nowelizacją od dnia 01.01.2007r. wydatki ponoszone przez podatników na działalność reklamową o charakterze publicznym i niepublicznym nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Znowelizowana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych również nie zawiera definicji usług reklamowych, jednakże do działalności w zakresie farmaceutycznym prowadzonej przez Spółkę mają zastosowanie przepisy szczególne tzn. Prawo farmaceutyczne. Definicja dotycząca reklamy zawarta w w/w ustawie ma zastosowanie w odniesieniu do reklamy produktów leczniczych w rozumieniu ustaw podatkowych w tym przedmiocie.

Reasumując, wszystkie podejmowane przez Spółkę działania, wymienione w piśmie z dnia 22.12.2006r. (data wpływu 28.12.2006r.), które mają na celu rozwój i stymulowanie sprzedaży produktów leczniczych mogą być zaliczone w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów, gdy reklama ta będzie prowadzona zgodnie z unormowaniami zawartymi w ustawie Prawo farmaceutyczne.

Wobec powyższego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).