P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 10.10.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W przedmiotowym zapytaniu wnosi Pan o wyjaśnienie czy istnieje obowiązek sporządzania remanentu likwidacyjnego, odrębnie dla celów podatku dochodowego i dla celów podatku VAT.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż wraz z żoną ........... zawiązał Pan spółkę „.........Sp. z o.o. do dnia 31 grudnia 2006 r. dokonacie Państwo wniesienia w całości przedsiębiorstwa produkcyjnego prowadzonego na własne nazwisko przez Pana ............... aportem do Spółki z o. o. w zamian za objęcie w niej udziałów. Równocześnie nastąpi likwidacja dotychczas prowadzonej działalności na własne nazwisko przez Pana ..................”, bez wykreślenia z ewidencji przedsiębiorców z uwagi na prowadzenie działalności gospodarczej w spółkach cywilnych.
Pana zdaniem istnieje obowiązek sporządzenia remanentu likwidacyjnego odrębnie dla celów podatku dochodowego a odrębnie dla celów podatku VAT. Na dzień wniesienia przedsiębiorstwa do spółki handlowej.Podatnik w działalności gospodarczej na własne nazwisko prowadził księgi rachunkowe.

Zgodnie z n/w przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.):
– art. 24 ust. 1 - u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
– art. 24a ust. 1 – osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględnić w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a – 22o.
Wyżej wymienione odrębne przepisy określające zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych to ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr. 76 poz. 694 ze zm.)
Obowiązek przeprowadzenia inwentaryzacji narzucony jest przepisami art. 26 i 27 ustawy o rachunkowości regulującymi jednocześnie zasady i terminy jej przeprowadzenia.
– art. 26 ust. 1 - jednostki przeprowadzają na ostatni dzień każdego roku obrotowego inwentaryzację:
- aktywów pieniężnych (z wyjątkiem zgromadzonych na rachunkach bankowych), papierów wartościowych, rzeczowych składników aktywów obrotowych, środków trwałych, z zastrzeżeniem pkt 3, oraz maszyn i urządzeń wchodzących w skład środków trwałych w budowie – drogą spisu ich ilości z natury, wyceny tych ilości, porównania wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic,
- aktywów finansowych zgromadzonych na rachunkach bankowych lub przechowywanych przez inne jednostki, należności, w tym udzielonych pożyczek, z zastrzeżeniem pkt 3, oraz powierzonych kontrahentom własnych składników aktywów – drogą otrzymania od banków i uzyskania od kontrahentów potwierdzeń prawidłowości wykazanego w księgach rachunkowych jednostki stanu tych aktywów oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic,
- środków trwałych, do których dostęp jest znacznie utrudniony, gruntów, należności spornych i wątpliwych, a w bankach również należności zagrożonych, należności i zobowiązań wobec osób nieprowadzących ksiąg rachunkowych, z tytułów publicznoprawnych, a także aktywów i pasywów niewymienionych w pkt 1 i 2 oraz wymienionych w pkt 1 i 2, jeżeli przeprowadzenie ich spisu z natury lub uzgodnienie z przyczyn uzasadnionych nie było możliwe – drogą porównania danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikacji realnej wartości tych składników.
– art. 26 ust. 4 – inwentaryzację, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się również na dzień zakończenia działalności przez jednostkę oraz na dzień poprzedzający postawienie jej w stan likwidacji lub upadłości. W przypadku połączenia lub podziału jednostek, z wyjątkiem spółek kapitałowych, strony mogą w drodze umowy pisemnej odstąpić od inwentaryzacji.
– art. 27 ust. 1 – przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych.
– art. 27 ust. 2 – ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadł termin inwentaryzacji.
Zasady wyceny aktywów i pasywów reguluje art. 28 cytowanej wyżej ustawy o rachunkowości.
Zatem jak wynika z powyższych przepisów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych istnieje obowiązek dokonania inwentaryzacji na dzień zakończenia działalności przez jednostkę, w Pana przypadku działalności prowadzonej na własne nazwisko, której celem jest ustalenie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów na oznaczony moment (dzień), porównanie tego stanu z ich stanem księgowym oraz stwierdzenie występujących między tymi stanami różnic, ich rozliczenie i doprowadzenie stanu księgowego do stanu występującego w rzeczywistości.
Wobec powyższego stanowisko w powyższej sprawie zawarte w pismie z dnia 10.10.2004 r. jest słuszne pod względem prawnym.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Z posiadanych danych przez tut. organ podatkowy wynika, iż w dacie złożenia przedmiotowego wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, postępowanie przed sądem administracyjnym ani kontrola podatkowa.

Pouczenie:
Na podstawie art. 236 § 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.