Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-99/13-6/KS
z 22 kwietnia 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB1/415-99/13-6/KS
Data
2013.04.22
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Katalog źrodeł przychodów
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
nieruchomości
sprzedaż udziałów
udział
Istota interpretacji
Zakres skutków podatkowych dotyczących użytkowania udziału w nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres przekraczający 12 miesięcy, obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem udziału w nieruchomości na cele osobiste, powstania przychodu z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości
Wniosek ORD-IN  349 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2013 r. (data wpływu 21.01.2013 r.) uzupełnionego pismem z dnia 11.04.2013 r. (data wpływu: 15.04.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 05.04.2013 r. Nr IPPB1/415-99/13-2/KS oraz pismem z dnia 17.04.2013 r. (data wpływu 22.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących:
UZASADNIENIE W dniu 21.01.2013 r. złożyła Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących użytkowania udziału w nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres przekraczający 12 miesięcy, obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem udziału w nieruchomości na cele osobiste, powstania przychodu z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. W 2012 roku Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy sprzedaży do majątku odrębnego udział w nieruchomości mieszkalnej należącej dotychczas do jej męża (małżonkowie posiadają rozdzielność majątkową), dalej: Nieruchomość. Nieruchomość ta (już jest) i będzie przez pewien czas wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, w części w jakiej nastąpiła sprzedaż udziału. Na dzień sporządzenia niniejszego zapytania Wnioskodawczyni planuje, że najprawdopodobniej jeszcze w 2013 roku zamieszka w przedmiotowej Nieruchomości, stąd wystąpi konieczność zmiany jej przeznaczenia. Okoliczność ta wpłynie na możliwość równoczesnego prowadzenia w niej pozarolniczej działalności gospodarczej. Innymi słowy Wnioskodawczyni planuje „przeniesienie” działalności do innej, posiadanej przez nią nieruchomości ew. zawarcie umowy najmu lokalu, celem wykonywania tam wspomnianej działalności. Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku nie sposób wykluczyć sytuacji, że przedmiotowa Nieruchomość, w celu pozyskania środków na rozwój działalności gospodarczej nie zostanie wkrótce sprzedana. Pismem z dnia 09.04.2013 r. (data wpływu: 15.04.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 04.04.2013 r. Nr IPPB1/415-87/13-2/KS Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty oraz przeformułowała pytania oznaczone nr 2 i 3. Natomiast pismem z dnia 17.04.2013 r. (data wpływu 22.04.2013 r.) doprecyzowała pytanie oznaczone nr 4. W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 2, 4 i 5. W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia. Zdaniem Wnioskodawczyni: Ad. 2 W takiej sytuacji zobligowana będzie do ujawnienia Nieruchomości w ewidencji środków trwałych, dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia oraz rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość winna zostać ujęta w ewidencji środków trwałych. Ad. 4 i 5 Zdaniem Wnioskodawczyni samo przekazanie Nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawczyni nie powoduje powstania po jej stronie przychodu podatkowego. Wycofanie Nieruchomości z „działalności gospodarczej” nie jest także wykazywane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zatem nie wystąpi konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów, skoro Nieruchomość będzie faktycznie wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Analogiczny wniosek zdaniem Wnioskodawczyni wynika z interpretacji indywidualnej z dnia 05 grudnia 2012 roku o sygn. IPPB1/415-1169/12-4/JB. O ile samo przekazanie Nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawczyni jest neutralne podatkowo, o tyle sprzedaż Nieruchomości może oznaczać konieczność rozpoznania przychodu podatkowego na zasadach, o których mowa wart, 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy. Zdaniem Wnioskodawczyni w przedmiotowym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowanie reguła z art. 10 ust. 2 pkt 3 Ustawy. Zgodnie z nim przepisów ust. 1 pkt 8 Ustawy nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu w którym składniki zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat. Przepisy te (art. 10 ust. 2 pkt 3 Ustawy) nie mają jednak zastosowania od odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (...) lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu (...). Wniosek taki płynie z treści art. 10 ust. 3 Ustawy. Innymi słowy, sprzedaż Nieruchomości wykorzystywanej uprzednio w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu tak, jak sprzedaż „majątku osobistego”, stosownie do brzmienia art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy, tj. tylko wówczas jeżeli sprzedaż następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych dotyczących:
Ad. 2 Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. W myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzacji. Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok. Z powołanych przepisów nie wynika, jakie kryteria podatnik powinien brać pod uwagę, przewidując długość okresu użytkowania. Ocena ta może opierać się na subiektywnych przewidywaniach. Jeżeli podatnik przyjmie, że okres używania składnika majątku będzie dłuższy niż rok, wówczas ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami stosownej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli natomiast przewidywany okres używania składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej nie będzie dłuższy niż rok, i w konsekwencji nie zostanie on zaliczony do środków trwałych, wówczas podatnik może zaliczyć poniesione wydatki dotyczące tego składnika majątku do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.. Zaznaczyć jednak należy, że jeżeli po upływie roku składnik majątku, który nie został zaliczony do środków trwałych ze względu na przewidywany okres użytkowania nie dłuższy niż rok będzie nadal użytkowany w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl bowiem art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
Z treści złożonego wniosku wywieść należy, iż nabyty w 2012 roku przez Wnioskodawczynię udział w nieruchomości może być wykorzystywany w działalności gospodarczej powyżej 12 miesięcy. Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że jeżeli po upływie roku przedmiotowy udział w nieruchomości będzie nadal użytkowany przez Wnioskodawczynię, w prowadzonej działalności gospodarczej, wówczas zastosowanie znajdzie art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w przypadku, gdy Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości i ze względu na przewidywany przez nią okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczyła go do środków trwałych, a faktyczny okres jego używania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przekroczy rok – wówczas będzie obowiązana, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
W ocenie tut. Organu podatkowego, mając na względzie treść art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni sprowadzające się do stwierdzenia, iż w sytuacji, gdyby okazało się, że wykorzystywać będzie ona nieruchomość w działalności gospodarczej powyżej 12 miesięcy, zobligowana będzie do ujawnienia nieruchomości w ewidencji środków trwałych, dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia oraz rozpoczęcie odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość winna zostać ujęta w ewidencji środków trwałych.. Jeszcze raz należy zaakcentować, iż w przypadku, gdy Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości i ze względu na przewidywany przez nią okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczyła go do środków trwałych, a faktyczny okres jego używania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przekroczy rok – wówczas w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął winna wypełnić wszystkie ciążące na nią obowiązku przewidziane w art. 22e ust. 1 powoływanej ustawy a więc: zaliczyć przedmiotowy udział w nieruchomości do środków trwałych przyjmując go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w cenie nabycia, zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres dotychczasowego używania obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu odpowiednich stawek amortyzacyjnych, które należy stosować w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni poza wyżej wymienionymi obowiązkami będzie również zobowiązana, uiścić w terminie do 20 dnia miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie przedmiotowego udziału w nieruchomości do dnia, w którym okres używania przekroczył rok a następnie naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu podatkowych w zależności od wybranej formy opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dopiero wypełnienie wszystkich przewidzianych art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązków będzie zgodne z dyspozycją powołanego przepisu. A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych związanych z użytkowaniem udziału w nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres przekraczający 12 miesięcy należało uznaje się za nieprawidłowe. Ad. 4. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła przychodów, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednocześnie ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:
Generalnie należy przyjąć, iż w przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła tego przychodu w przyszłości. Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok. W przypadku, gdy przewidywany okres używania składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej nie będzie dłuższy niż rok i w konsekwencji nie zostanie on zaliczony do środków trwałych, wówczas podatnik może zaliczyć poniesione wydatki dotyczące tego składnika majątku do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 powoływanej ustawy. Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, możliwe jest więc, jeżeli podatnik wykaże, iż składnik majątku (nie będący środkiem trwałym) był faktycznie wykorzystywany w działalności i przyczynił się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Z treści złożonego wniosku wynika, iż w 2012 roku Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy sprzedaży udział w nieruchomości mieszkalnej, który jest i będzie przez pewien czas wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Jednocześnie z uzupełnienia wniosku wywieść należy, iż może nastąpić przekazanie przedmiotowego udziału w nieruchomości mieszkalnej z powrotem na cele osobiste Wnioskodawczyni przed upływem 12 miesięcy. Zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa. W świetle powołanych regulacji prawnych, jeżeli zakupiony składnik majątku nie przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż służył będzie celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów. W takich okolicznościach, wydatki na zakup takiego składnika majątku należałoby wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, jeżeli wcześniej wydatki poniesione na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wskazać bowiem należy, iż wykorzystywanie do celów osobistych zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku niezliczonych do środków trwałych (w przedmiotowej sprawie udziału w nieruchomości mieszkalnej), wykorzystywanego w działalności gospodarczej poniżej jednego roku, powoduje konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów, jeżeli wcześniej wydatki poniesione na jego nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Trudno bowiem uznać, iż wydatek na nabycie rzeczowego składnika majątku, zużywającego się stopniowo był poniesiony w celu uzyskania przychodów, skoro składnik ten może zostać przed upływem 12 m-cy wycofany z działalności gospodarczej na cele osobiste. Dodatkowo wyjaśnić należy, iż korekta kosztów wynika także z podstawowej definicji kosztu podatkowego, czyli celu jego powstania. Trudno bowiem uznać, iż poniesione wydatki na rzeczowe składnik majątku zużywające się stopniowo były poniesione w celu uzyskania przychodów, skoro zostaną przez upływem 12-miesięcy wycofane z działalności na cele osobiste. Jednocześnie podkreślić należy, iż korekta kosztów dotyczy całej kwoty wydatków poniesionych na nabycie danego składnika majątku. Dyspozycja powołanego wyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy wyraźnie odnosi się do wydatków na nabycie, a nie do ich części. Przepis ten nie pozwala na proporcjonalne rozliczenie wydatków na nabycie w stosunku do okresu wykorzystywania składnika majątku dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jeśli rzeczowy składnik majątku z uwagi na przewidywany przez podatnika okres używania krótszy niż rok nie został zaliczony do środków trwałych. Proporcjonalne rozliczanie wydatków na nabycie w postaci odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji nie można podzielić poglądu Wnioskodawczyni, sprowadzającego się do stwierdzenia, iż nie wystąpi konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów, skoro Nieruchomość będzie faktycznie wykorzystywana w działalności gospodarczej. Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż w rozpatrywanej sprawie jeżeli wydatki na nabycie rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo w postaci udziału w nieruchomości mieszkalnej Wnioskodawczyni zaliczy ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok — bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, a następnie przed upływem roku wycofa go z działalności gospodarczej na cele osobiste - będzie zobowiązana skorygować koszty uzyskania przychodów o całą kwotę uprzednio zaliczoną w ich ciężar. W konsekwencji będzie ona zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów obejmujących wydatki na nabycie przedmiotowego udziału w nieruchomości również w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych dotyczących obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem udziału w nieruchomości na cele osobiste należało uznać za nieprawidłowe. Podkreślić jednocześnie należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie objętym zadanym przez nią pytaniem oznaczonym nr 4, które jak wynika z jego treści dotyczyło obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem udziału w nieruchomości na cele osobiste przed upływem 12 miesięcy. W związku z tym tut. Organ podatkowy nie dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie powstania przychodu podatkowego w związku z przekazaniem udziału nieruchomości na cele osobiste, ponieważ problematyka ta nie była przedmiotem zapytania oznaczonego nr 4. Ad. 5 W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:
W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Powyższy przepis znajduje potwierdzenie w treści art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 (przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej), nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio. Aby więc przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:
Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż nabyty w 2012 r. przez Wnioskodawczynię udział w nieruchomości mieszkalnej, która jest i będzie przez pewien czas wykorzystywana w działalności gospodarczej może być przedmiotem odpłatnego zbycia. Jednocześnie z wniosku nie wynika, aby udział w nieruchomości mieszkalnej stanowił towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód ze sprzedaży udziału w nieruchomości mieszkalnej, jeżeli odpłatne zbycie nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych dotyczących powstania przychodu z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości mieszkalnej należało uznać za prawidłowe. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.