Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-902/12-4/JG
z 6 grudnia 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02.08.2012 r. (data wpływu 10.09.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 08.06.2012 r. (data nadania 28.11.2012 r., data wpływu 03.12.2012 r.) na wezwanie z dnia 22.11.2012 r. Nr IPPB2/415-902/12-2/JG (data nadania 23.11.2012 r., data odbioru 23.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
W dniu 23 maja 2012 roku Pan J. otrzymał od swoich rodziców tytułem darowizny nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym położoną w W. przy ul. P. (dalej: „Nieruchomość”). Wnioskodawca, zważywszy na atrakcyjne położenie Nieruchomości, planuje wykorzystywać ją w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, co skutkowało jej wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych. Na obecnym etapie Nieruchomość została wynajęta, czynsz z tytułu najmu stanowi przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
Rodzice pana J. przedmiotową Nieruchomość nabyli w 1991 roku na mocy decyzji o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania w prawo własności — budynek przed dokonaniem darowizny był zatem wykorzystywany przez okres ponad 60 miesięcy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
- Czy Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%? Jak ustalić wartość początkową Nieruchomości?
- Czy w/w odpisy amortyzacyjne będą kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej?
Ad. 1.
Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych i prawnych w niniejszej sprawie będzie on uprawniony do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji 10% (art. 23j ustawy).
Art. 22a ust. 1 ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.
Z w/w przepisów wynika więc, iż nabycie składników majątkowych w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.
Art. 22i ust. 1 ustawy stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł Ustawy, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zgodnie natomiast z art. 22j ust. 1 pkt 3 Ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22 l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:
- trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
- kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych.
Art. 22j ust. 3 Ustawy stanowi, iż środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
- używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
- ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Pan J. spełnia obie przesłanki dla zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej wskazanej w art. 22j ustawy, gdyż otrzymany przez niego budynek jest budynkiem używanym w rozumieniu art. 22j ust 3 ustawy i w wypadku wprowadzenia do ewidencji środków trwałych byłoby to pierwsze „wykorzystanie” nieruchomości w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
Z powyższego przepisu wynika, iż wykorzystywanie Nieruchomości, nabytej tytułem darowizny, w prowadzonej działalności gospodarczej uprawnia Wnioskodawcę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Wartością początkową, stosownie do brzmienia art. 22g ust.1 pkt 3 ustawy, stanowić będzie wartość rynkowa z dnia darowizny, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.
Ad 2.
Zdaniem Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne będą kosztem uzyskania przychodu. Art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy wprost stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw. Dyspozycja art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy wprost odnosi się do sytuacji Wnioskodawcy.
Z w/w przepisów wynika więc, iż nabycie składników majątkowych w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów.
Tożsame stanowisko w podobnym stanie faktycznym zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 maja 2010 roku, sygn. IPPB1/415-156/10-3/KS.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.
Stosownie do art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.
Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Zgodnie natomiast z art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22 l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:
- trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
- kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych.
Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust.1.
Przepis art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy przewiduje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków i lokali niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna wynikająca z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, w przypadku gdy obiekt ten został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz spełnia przesłankę używanego środka trwałego.
Art. 22j ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
- używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
- ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej
Ponadto wskazać należy, że jak wynika z uwag szczegółowych do grupy 1 Klasyfikacji Środków
Trwałych (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.), zawarty w tej klasyfikacji podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne oparto na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), co znalazło swój wyraz w powiązaniu każdej pozycji KŚT z odpowiednimi grupowaniami tej klasyfikacji.
O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej grupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie. W przypadku budynków (lokali) o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje głównie jego przeznaczenie.
Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca, zważywszy na atrakcyjne położenie nieruchomości, planuje wykorzystywać ją w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, co skutkowało jej wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych. Na obecnym etapie nieruchomość została wynajęta, czynsz z tytułu najmu stanowi przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Rodzice Wnioskodawcy przedmiotową nieruchomość nabyli w 1991 roku na mocy decyzji o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania w prawo własności — budynek przed dokonaniem darowizny był zatem wykorzystywany przez okres ponad 60 miesięcy.
Wnioskodawca spełnia obie przesłanki dla zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej wskazanej w art. 22j ww. ustawy, gdyż otrzymany przez niego budynek jest budynkiem używanym w rozumieniu art. 22j ust 3 ww. ustawy i w wypadku wprowadzenia do ewidencji środków trwałych byłoby to pierwsze „wykorzystanie” nieruchomości w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
Przyjmując za Wnioskodawcą, iż przedmiotowy budynek jest budynkiem mieszkalnym dla celów amortyzacji możliwe jest zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.
Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Zgodnie z art. art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.
Z ww. przepisu wynika więc, że nabycie składników majątkowych w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że składniki są środkami trwałymi.
Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.
Reasumując, jeśli przedmiotowy budynek jest budynkiem mieszkalnym dla celów amortyzacji możliwe jest zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Za wartość początkową nieruchomości należy przyjąć wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. W/w odpisy amortyzacyjne będą kosztem uzyskania Wnioskodawcy w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, iż dotyczy ona tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika osadzonej w określonym zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.