Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-567/12-6/ASZ
z 12 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2012 r. (data wpływu 12 września 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r. i 26 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), w związku z czym pismem z dnia 5 listopada 2012 r., Nr IPTPB1/415-567/12-2/ASZ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2, w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 5 listopada 2012 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 7 listopada 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r.). Pismo to nie zostało przez Wnioskodawcę podpisane. W związku z tym pismem z dnia 21 listopada 2012 r., Nr IPTPB1/415-567/12-4/ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia tego braku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Powyższe wezwanie wysłano w dniu 21 listopada 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił pismo z dnia 12 listopada 2012 r. poprzez złożenie podpisu na kserokopii tego pisma (data wpływu 26 listopada 2012 r.), data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 23 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Kilka razy w miesiącu wyjeżdża za granicę kraju. Z tego tytułu w kosztach działalności gospodarczej Wnioskodawca ujmuje diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w wysokości limitów przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r.).

W piśmie z dnia 12 listopada 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest świadczenie usług transportowych w kraju oraz za granicą, w tym na terenie Unii Europejskiej.

Usługi te świadczone są przez Wnioskodawcę osobiście. W ramach wykonywania ww. czynności Wnioskodawca ponosi niezbędne koszty związane z wyjazdami, takie jak: koszty noclegów i wyżywienia.

Koszty te są ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i w związku z tym Wnioskodawca zamierza zakwalifikować je jako koszty uzyskania przychodów do wysokości odpowiadającej wartości diet przysługujących pracownikom.

Prowadzona działalność gospodarcza ma formę spółki cywilnej i dokumentowana jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Osiągany z tej działalności przychód, Wnioskodawca jako wspólnik, rozlicza dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych w formie liniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju?

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 12 listopada 2012 r. Wnioskodawca przeformułował ww. pytanie i zadał następujące pytanie:

Czy świadczący osobiście usługi kierowcy wspólnik spółki cywilnej, której przedmiotem działalności jest świadczenie usług transportowych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą do wysokości diet przysługujących pracownikowi określonych w odrębnych przepisach?

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje prawidłowo na podstawie określonych limitów dla podróży zagranicznych pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

W piśmie z dnia 12 listopada 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zgodnie z powyższym, poniesione wydatki w zakresie świadczenia usług transportowych w kraju i za granicą, przy zachowaniu należytej dokumentacji ich poniesienia mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż ich poniesienie jest nierozerwalnie związane z możliwością osiągania przychodów przy świadczeniu tego typu usług.

Ponadto, wydatki te nie zostały wyszczególnione w art. 23 ustawy, jako wydatki niestanowiące kosztów.

Jednocześnie art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Mając powyższe na względzie, poniesione wydatki związane z osobistym świadczeniem przez wspólnika usług transportowych mogą zostać uznane jako koszt uzyskania przychodów w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego, która nie ma osobowości prawnej. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej poszczególni wspólnicy. Zatem to na nich, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest również by określony wydatek nie został wyszczególniony w katalogu negatywnym – wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, ujętym w art. 23 ww. ustawy oraz by był należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz osób współpracujących do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W odniesieniu do zagranicznych podróży służbowych jest to rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Wyjaśnić przy tym należy, iż pojęcie „podróży służbowej”, unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyjazdy Wnioskodawcy są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   • przejazdów i dojazdów,
   • noclegów,
   • innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, w zakresie usług transportowych a świadczone usługi odbywają się w kraju oraz za granicą, w tym na terenie Unii Europejskiej. Koszty związane z wyjazdami są ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zamierza w kosztach działalności gospodarczej ująć diety według stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartość wydatków związanych z wyjazdami (podróżami) służbowymi ponoszonych w ramach realizowanych zleceń zagranicznych, do wysokości wskazanej ww. rozporządzeniu dotyczącym ustalania należności z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.