Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-616/12-2/AKr
z 2 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że przedstawione we wniosku sygnowanym datą 6 marca 2012 r. (data wpływu 13 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na zabezpieczeniu medycznym imprez oraz związanego z tym transportu sanitarnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na zabezpieczeniu medycznym imprez oraz związanego z tym transportu sanitarnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - X - działa na podstawie ustawy z dnia 16 listopada 1964 r. o (…) (Dz. U. Nr 41, poz. 276), Statutu zatwierdzonego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 października 2004 r. w sprawie zatwierdzenia statutu X (Dz. U. Nr 237, poz. 2372) oraz jest zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem KRS … prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla m. st. …, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.

Do zadań statutowych należy m.in. prowadzenie działalności w dziedzinie ochrony zdrowia, w tym w zakresie poprawy zdrowia publicznego.

W X funkcjonuje system Ratownictwa X. System ten tworzy się poprzez zintegrowane działanie trzech rodzajów jednostek ratowniczych stowarzyszenia:

• Grup Ratownictwa (GR X),
• Grup Ratownictwa Medycznego (GRM X),
• Grup Ratownictwa Specjalnego (GRS X).
  
  

Członkami wykonującymi obowiązki wolontariuszy X, w tym wyżej wymienionych Grup Ratownictwa, są osoby posiadające wykształcenie medyczne, tj. lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni oraz ratownicy wykonujący swoją pracę społecznie bez pobierania wynagrodzenia.

Na wniosek szefa GRM X Grupa Ratownictwa X we (...) zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191 poz. 1410 z późn. zm. - dalej jako „PRMU”) w drodze decyzji administracyjnej Wojewody (...) została wpisana do rejestru jednostek współpracujących z systemem.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej X świadczy m.in. usługi polegające na zabezpieczeniu pod względem medycznym:

1. imprez masowych, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 roku o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 62, poz. 504 z późn. zm. - dalej jako „BIMU”),
2. pozostałych imprez, np. imprez sportowych, do których nie stosuje się przepisów ustawy o „BIMU”.
   
   

Usługi wykonywane są na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych z organizatorami imprez. Podmioty zlecające, uwzględniając rodzaj i wielkość imprezy określają m.in. wymagania dotyczące liczby personelu, niezbędnego sprzętu, w tym liczbę odpowiednio wyposażonych punktów pomocy doraźnej i pojazdów sanitarnych. Zabezpieczenie imprezy polega na tym, że personel ratowniczy X, w tym personel medyczny (mający odpowiednie uprawnienia, np. lekarz, ratownik medyczny oraz ratownik) zabezpiecza imprezę pod względem medycznym – udziela pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz świadczeń medycznych w przypadku pojawienia się zagrożenia życia i zdrowia (nagłego zagrożenia zdrowotnego).

Wykonywanie usług w zakresie profilaktyki i opieki medycznej zlecane jest osobom wykonującym zawody medyczne, które są wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a-c VATU, tj. lekarzom i ratownikom medycznym na podstawie zawieranych umów zleceń.

Usługa wykonywana jest również przez ratowników X (posiadających status ratownika zgodnie z ustawą z dnia 8 września 2006 r. o PRMU), którzy swoją pracę wykonują pod nadzorem zawodowego personelu medycznego. Czasami, oprócz pierwszej pomocy udzielanej poszkodowanym niezbędny jest transport osoby poszkodowanej do szpitala celem zdiagnozowania. Wtedy realizowana jest procedura ewakuacji środkiem transportu sanitarnego „na spotkanie z zespołem ratownictwa medycznego PRM” - na terenie obszaru chronionego w myśl ustaleń z organizatorem imprezy lub (po otrzymaniu stosownej zgody od dyspozytora medycznego / PSP) poza obszar chroniony.

X nie jest podmiotem leczniczym w myśl ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonywanie przez X usługi polegające na zabezpieczaniu medycznym imprez oraz związanego z tym transportu sanitarnego korzystają ze zwolnienia od podatku od towarowi usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a oraz pkt 20 VATU?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19a VATU zwolnieniu z VAT podlega świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Art. 43 ust. 1 pkt 18 VATU odwołuje się do usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wykonywanych w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Z kolei pkt 19 ww. artykułu wymienia usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
4. psychologa.
   
   

Jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, X nie jest podmiotem leczniczym. Nie ma więc możliwości skorzystania ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 VATU. Świadczy jednak usługi medyczne służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu przywracaniu i poprawie zdrowia przy pomocy osób wykonujących zawód wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 19 VATU. W związku z tym, w ocenie X, istnieją podstawy do zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a VATU. Faktycznie bowiem X nabywa usługi medyczne od osób wykonujących zawody i medyczne w imieniu własnym ale na rzecz osoby trzeciej jaką jest organizator imprezy masowej. Nie ma przy tym w ocenie X, znaczenia fakt że lekarze i ratownicy wykonują czynności na rzecz X w ramach umowy zlecenia. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 VATU przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 VATU. Odwołując się do powyższej definicji nie jest istotne czy świadczenie wykonywane jest przez czynnego podatnika VAT czy też nie.

Dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego istotne jest wykazanie, że wykonywane przez X czynności służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia. W celu zdefiniowania tych pojęć organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych odwołują się do wykładni językowej, uznając że:

1. „profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom;
2. „zachowywanie” rozumiane jest jako dochowanie czegoś wstanie niezmienionym nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności utrzymywanie,
3. „ratowanie”, należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia,
4. „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie w jakim był poprzednio,
5. „poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie.
   
   

W ocenie X świadczone usługi zabezpieczenia medycznego imprez masowych polegające na obecności personelu medycznego podczas imprezy oraz udzielaniu świadczeń medycznych w razie potrzeby, spełnia powyższe kryteria. Są to bowiem świadczenia medyczne służące profilaktyce, zachowaniu ratowaniu przywracaniu i poprawie zdrowia. W efekcie istnieją podstawy prawne do zastosowania przez X zwolnienia przedmiotowego w przedstawionym stanie faktycznym. Powyższe odnosić się będzie również do czynności polegającej na transporcie osoby wymagającej opieki medycznej do punktu udzielenia tej pomocy. Należy bowiem przyjąć ze transport ten stanowić będzie element usługi głównej objętej zwolnieniem na podstawie przywołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 19a VATU.

W przypadku jednak, gdyby transport stanowił odrębną od usługi medycznej czynność zastosowanie znajdzie zwolnienie przedmiotowe z VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 20 VATU. Zgodnie z tym przepisem zwolnieniu przedmiotowemu podlegają usługi transportu sanitarnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów ostatystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwolnieniu podlegają również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm., Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
4. psychologa.
   
   

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy, zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki – służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę podmioty (lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologów i osoby wykonujące inne zawody medyczne, o których mowa w ustawie o działalności leczniczej) podmioty lecznicze lub inne podmioty wykonujące te usługi na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Należy również podkreślić, iż treść cytowanych wyżej przepisów w sposób jednoznaczny wskazuje, że świadczenie usługi podstawowej objętej zwolnieniem (tj. usługi w zakresie opieki medycznej) łącznie z usługami związanymi i niezbędnymi do świadczenia usługi podstawowej, musi zostać dokonane przez jeden podmiot czyli podmiot świadczący usługę podstawową.

Z wniosku wynika, iż do zadań statutowych Wnioskodawcy - X - należy m.in. prowadzenie działalności w dziedzinie ochrony zdrowia, w tym w zakresie poprawy zdrowia publicznego. W X funkcjonuje system Ratownictwa X. System ten tworzy się poprzez zintegrowane działanie trzech rodzajów jednostek ratowniczych stowarzyszenia: Grup Ratownictwa (GR X), Grup Ratownictwa Medycznego (GRM X), Grup Ratownictwa Specjalnego (GRS X).

Członkami wykonującymi obowiązki wolontariuszy X, w tym wyżej wymienionych Grup Ratownictwa, są osoby posiadające wykształcenie medyczne, tj. lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni oraz ratownicy wykonujący swoją pracę społecznie bez pobierania wynagrodzenia.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej X świadczy m.in. usługi polegające na zabezpieczeniu pod względem medycznym:

1. imprez masowych, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 roku o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 62, poz. 504 z późn. zm.),
2. pozostałych imprez, np. imprez sportowych, do których nie stosuje się przepisów ww. ustawy.
   
   

Usługi wykonywane są na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych z organizatorami imprez. Podmioty zlecające, uwzględniając rodzaj i wielkość imprezy określają m.in. wymagania dotyczące liczby personelu, niezbędnego sprzętu, w tym liczbę odpowiednio wyposażonych punktów pomocy doraźnej i pojazdów sanitarnych. Zabezpieczenie imprezy polega na tym, że personel ratowniczy X, w tym personel medyczny (mający odpowiednie uprawnienia, np. lekarz, ratownik medyczny oraz ratownik) zabezpiecza imprezę pod względem medycznym – udziela pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz świadczeń medycznych w przypadku pojawienia się zagrożenia życia i zdrowia (nagłego zagrożenia zdrowotnego). Wykonywanie usług w zakresie profilaktyki i opieki medycznej zlecane jest osobom wykonującym zawody medyczne, które są wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a-c VATU, tj. lekarzom i ratownikom medycznym na podstawie zawieranych umów zleceń. Usługa wykonywana jest również przez ratowników X (posiadających status ratownika zgodnie z ustawą z dnia 8 września 2006 r. o PRMU), którzy swoją pracę wykonują pod nadzorem zawodowego personelu medycznego. Czasami, oprócz pierwszej pomocy udzielanej poszkodowanym niezbędny jest transport osoby poszkodowanej do szpitala celem zdiagnozowania. Wtedy realizowana jest procedura ewakuacji środkiem transportu sanitarnego „na spotkanie z zespołem ratownictwa medycznego PRM” - na terenie obszaru chronionego w myśl ustaleń z organizatorem imprezy lub (po otrzymaniu stosownej zgody od dyspozytora medycznego / …) poza obszar chroniony.

X nie jest podmiotem leczniczym w myśl ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm.).

Lekarze i ratownicy medycznie wykonują czynności na rzecz X w ramach umowy zlecenia.

W myśl art. 3 ust. 16 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 62, poz. 504 ze zm.), przez zabezpieczenie imprezy masowej należy rozumieć ogół skoordynowanych przedsięwzięć podejmowanych w celu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego w związku z imprezą masową.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, za bezpieczeństwo imprezy masowej w miejscu i w czasie jej trwania odpowiada jej organizator.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, bezpieczeństwo imprezy masowej obejmuje spełnienie przez organizatora wymogów w zakresie:

1. zapewnienia bezpieczeństwa osobom uczestniczącym w imprezie;
2. ochrony porządku publicznego;
3. zabezpieczenia pod względem medycznym;
4. zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego obiektów budowlanych wraz ze służącymi tym obiektom instalacjami i urządzeniami technicznymi, w szczególności przeciwpożarowymi i sanitarnymi.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych, obowiązek zabezpieczenia imprezy masowej spoczywa na organizatorze, a w zakresie określonym w tej ustawie i innych przepisach także na: wójcie, burmistrzu, prezydencie miasta, wojewodzie, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostkach organizacyjnych ochrony przeciwpożarowej, służbach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny na obszarach kolejowych, służbie zdrowia, a w razie potrzeby także innych właściwych służbach i organach.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, organizator zapewnia pomoc medyczną.

Przytoczone przepisy ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych, jednoznacznie obligują organizatorów imprez masowych do ich zabezpieczenia pod względem medycznym. Na ich mocy organizator jest zobowiązany do zapewnienia w celu bezpieczeństwa, aby w miejscu odbywania się imprezy znajdowała się odpowiednia ilość członków określonego personelu (np. w zależności od rozmiarów imprezy określona liczba członków służb porządkowych, czy informacyjnych).

W kontekście powyższego, zauważyć należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na zabezpieczaniu imprez masowych realizowane poprzez udzielanie pierwszej pomocy w przypadku zagrożenia życia ludzkiego, nadzór i opiekę medyczną oraz wiążący się z tym transport sanitarny, służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Tym samym wykonywane przez Wnioskodawcę usługi polegające na zabezpieczaniu od strony medycznej imprez masowych spełniają przesłankę o charakterze przedmiotowym wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Do rozpatrzenia zatem pozostaje kwestia przesłanki podmiotowej wynikająca z tego przepisu.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy, ustawodawca odwołał się do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej, określenie osoba wykonująca zawód medyczny – oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w ww. przepisach warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje.

Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Mając na uwadze przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (Dz. U. Nr 151, poz. 896), można wywieść m.in. następujące zawody medyczne: technik dentystyczny, dietetyk, ratownik medyczny, felczer, higienistka szkolna, terapeuta zajęciowy.

Wymagania jakie stawiane są ratownikom i ratownikom medycznym określone zostały w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 ze zm.).

Z art. 13 ust. 1 ww. ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym wynika, że ratownikiem może być osoba:

1. posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych;
2. zatrudniona lub pełniąca służbę w jednostkach współpracujących z systemem, o których mowa w art. 15, lub będąca członkiem tych jednostek;
3. posiadająca ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, zwanego dalej „kursem”, i uzyskaniu tytułu ratownika;
4. której stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy.
   
   

W myśl art. 14 cyt. ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym zakres czynności wykonywanych przez ratownika w ramach kwalifikowanej pierwszej pomocy obejmuje:

1. resuscytację krążeniowo-oddechową, bezprzyrządową i przyrządową, z podaniem tlenu oraz zastosowaniem według wskazań defibrylatora zautomatyzowanego;
2. tamowanie krwotoków zewnętrznych i opatrywanie ran;
3. unieruchamianie złamań i podejrzeń złamań kości oraz zwichnięć;
4. ochronę przed wychłodzeniem lub przegrzaniem;
5. prowadzenie wstępnego postępowania przeciwwstrząsowego poprzez właściwe ułożenie osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, ochronę termiczną osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
6. stosowanie tlenoterapii biernej;
7. ewakuację z miejsca zdarzenia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
8. wsparcie psychiczne osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
9. prowadzenie wstępnej segregacji medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 2.
   
   

Z kolei art. 15 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że Jednostkami współpracującymi z systemem są służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, w szczególności: jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich (Dz. U. Nr 208, poz. 1241), podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. Nr 208, poz. 1240), inne jednostki podległe lub nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej.

Jednostkami współpracującymi z systemem mogą być społeczne organizacje ratownicze, które, w ramach swoich zadań ustawowych lub statutowych, są obowiązane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, jeżeli zostaną wpisane do rejestru jednostek współpracujących z systemem (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że usługi polegające na zabezpieczeniu medycznym imprez oraz wiążący się z tym transport sanitarny, których celem będzie udzielenie pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz świadczeń medycznych w przypadku pojawienia się zagrożenia życia i zdrowia (nagłego zagrożenia zdrowotnego), świadczone przez Wnioskodawcę z udziałem lekarzy i ratowników medycznych oraz ratowników wykonujących swoją pracę pod nadzorem zawodowego personelu medycznego, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zwolnienie przysługuje na zasadach określonych w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a-c ustawy, a także w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy.

W odniesieniu do transportu sanitarnego wykonywanego jako odrębne świadczenie od usługi medycznej zastosowanie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy. W związku z czym, czynność ta korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (...), ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.