Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-251/12/HK
z 12 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 09 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 13 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 05 lipca 2012 r., przed notariuszem, doszło do podpisania umowy pożyczki, zawartej pomiędzy Spółką (Wnioskodawcą), a jej wspólnikiem – Panem K.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jako pożyczkodawca oraz Pan K. jako pożyczkobiorca są zobligowani do zapłaty właściwemu urzędowi skarbowemu podatku od czynności cywilnoprawnych oraz w jakim wymiarze?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno Spółka jako pożyczkodawca jak i Pan K. jako pożyczkobiorca zwolnieni są z uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swe stanowisko Spółka powołuje się na treść art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, z którego wynika, iż w przypadku, gdy przynajmniej jedna ze stron czynności cywilnoprawnej innej niż umowa spółki i jej zmiany z tytułu dokonania tej czynności opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług (odsetki dla pożyczkobiorcy), to czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji są skutki podatkowe umowy pożyczki dotyczące Wnioskodawcy. W pozostałym zakresie, tj. w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki dotyczących biorącego pożyczkę zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Jak z powyższego wynika umowa pożyczki, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

a. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

b. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

Jednocześnie, stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Skoro zatem Wnioskodawca jest podmiotem udzielającym pożyczki (pożyczkodawcą) a nie podmiotem biorącym pożyczkę, to – stosownie do treści wskazanego powyżej art. 4 pkt 7 cyt. ustawy – w przedstawionym stanie faktycznym na Wnioskodawcy w ogóle nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż przy umowie pożyczki obowiązek podatkowy ciąży wyłącznie na biorącym pożyczkę. Wnioskodawca tym samym nie korzysta ze wskazanego we wniosku wyłączenia z opodatkowania. To oznacza, iż ze stanowiskiem Wnioskodawcy nie można się zgodzić, bowiem podstawą do braku obciążenia go podatkiem od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej umowy nie jest przepis art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych lecz art. 4 pkt 7 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.