Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-568/12-4/DS
z 19 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 14 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru, strażnika leśnego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania, będącego również miejscem zamieszkania pracowników, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających ze stosunku pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru, strażnika leśnego, wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania, będącego również miejscem zamieszkania pracowników, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających ze stosunku pracy.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia 16 listopada 2012 r., Nr IPTPB1/415-568/12-2/DS, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 listopada 2012 r., natomiast w dniu 23 listopada 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Nadleśnictwo jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 17.093,63 ha i jest administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi 13 leśnictw, których obszary są administracyjnie wydzielone.

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: PUZP) dla Pracowników Wnioskodawcy, w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni.

W § 4 PUZP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym:

1. dla nadleśniczego, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej - miejscem wykonywania pracy jest teren nadleśnictwa;
2. dla leśniczych, podleśniczych pracujących w leśnictwach - miejscem wykonywania pracy jest teren leśnictwa, wskazanego w umowie o pracę;
3. dla pozostałych pracowników - miejscem wykonywania pracy jest siedziba nadleśnictwa.
   
   

Pracownicy wymienieni w pkt a) i b) zaliczani są do Służby Leśnej, o której mowa w ww. ustawie o lasach i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Wnioskodawca wykorzystuje własne samochody, które zamierza powierzyć pracownikom (wymienionym powyżej w pkt a) i b), według § 4 PUZP), na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo, leśnictwo), z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników wymienionych powyżej w pkt a) i b) według § 4 PUZP, polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej i łowieckiej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, organizacji polowań, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Wnioskodawcy, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto, w razie zaistnienia kradzieży drewna lub innego mienia Wnioskodawcy, wyżej wymienieni pracownicy niejednokrotnie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym, Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji pracowników wymienionych w § 4 PUZP w pkt a) i b), w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantującym bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Do zakresu podstawowej działalności gospodarczej Nadleśnictwa nie zalicza się usług wynajmowania samochodów. Wynajmowanie samochodów jest usługą wykonywaną przez Nadleśnictwo sporadycznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy po stronie pracownika: nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru, strażnika leśnego powstanie przychód w związku z dojazdem samochodem, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym poza terenem Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa?

Czy w związku z powyższym Wnioskodawca będzie zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia z tego tytułu, na zasadach określonych w art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustalenia i pobrania zaliczki na ten podatek?

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 listopada 2012 r., Wnioskodawca przeformułował postawione pierwotnie pytania:

Czy Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany do ustalenia wartości pieniężnej świadczenia a następnie do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku od przychodów powstałych u nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru i strażnika leśnego w związku z dojazdem samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca zamieszkania pracownika, będącego również miejscem garażowania pojazdu położonego poza terenem Nadleśnictwa do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa na zasadach określonych w art. 12 ust. 2 ustawy o podatku od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z ww. ustawy o lasach, przez nadleśniczego, zastępcę nadleśniczego, inżyniera nadzoru, strażnika leśnego, leśniczego i podleśniczego wymaga częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie Nadleśnictwa (w przypadku leśniczego Leśnictwa), w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną majątku.

W związku z ww. zadaniami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w razie zagrożenia pożarami i pożaru lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach lub w innym majątku Wnioskodawcy, pracownicy ci muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/ lub dzień tygodnia. Ponadto, w razie zaistnienia kradzieży drewna, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa. Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy, pozostaje zatem w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów stanowiących własność Nadleśnictwa (pracodawcy), z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników. Zatem przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy, w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy, w związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy, po stronie tych pracowników nie występuje żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałoby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W podobnej sprawie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2009 r., w której stwierdził, że „przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantującym bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji, przejazdy z oraz do miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki, wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania”.

Podsumowując, Nadleśnictwo stoi na stanowisku, iż przydzielenie samochodu służbowego pracownikom: nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego, strażnikowi leśnemu, leśniczemu, podleśniczemu w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób, bez względu na to, czy miejsce garażowania samochodu znajduje się na terenie Nadleśnictwa, czy poza tym terenem oraz bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadkach opisanych w pytaniu, regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą miały zastosowania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 listopada 2012 r., Wnioskodawca wskazał, iż przydzielenie samochodu służbowego nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego, inżynierowi nadzoru i strażnikowi leśnemu, w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenia miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób, bez względu na to czy miejsce garażowania znajduje się na terenie pracodawcy, czy poza terenem oraz bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników i zdaniem Nadleśnictwa, regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z treści wniosku wynika, iż zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP), w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do ww. grupy pracowników należą m.in. nadleśniczy, zastępcy nadleśnyczych, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło ww. pracownikom na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części „Świadczenia pracownicze”, a także w drodze decyzji indywidualnych – pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (Nadleśnictwo, Leśnictwo).

Praca ww. pracowników polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W związku z powyższym, Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów oddanych do dyspozycji nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru i strażnika leśnego, w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantującym bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru i strażnika leśnego, z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, położonego na terenie miejsca pracy pracownika albo poza tym miejscem, bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) ww. pracowników – o ile w istocie nie służą osobistym celom tychże pracowników, lecz wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. W związku z powyższym, Nadleśnictwo nie jest zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.