INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 01.02.2008 r. (data wpływu 04.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odszkodowania -jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02,2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29.06.2006r. syn Wnioskodawcy zginął tragicznie w okolicznościach uznanych za wypadek przy pracy z winy zakładu pracy, (postanowienie Sądu Rejonowego w S z dnia 16.07.2006 r., sygn. akt). W chwili obecnej toczy się postępowanie karne przeciwko osobom z nadzoru, oskarżonych przez Prokuraturę z art. 155 k.k., t. j. nieumyślne spowodowanie śmierci oraz z art. 220 par. 1 k.k., t. j. nie dopełnienie obowiązków służbowych w zakresie przepisów bhp, które doprowadziło do wypadku ze skutkiem śmiertelnym z winy zakładu pracy.

W oparciu o postanowienie Sądu z dnia 18.07.2006r. z inicjatywy zakładu pracy, dla oszczędności procesowej i zmniejszenia kosztów postępowania, zakład pracy wystąpił z inicjatywą zawarcia ugody przedsądowej, która została podpisana w dniu 3 sierpnia 2007r. W jej wyniku zakład pracy zobowiązał się wypłacić spadkobiercom (rodzicom i rodzeństwu) świadczenie pieniężne w kwocie 100000 (słownie: sto tysięcy) zł, z czego dla Wnioskodawcy przypadła kwota 25.000 (słownie: dwadzieścia pięć tysięcy) złotych.

Zgodnie z brzmieniem ugody przedsądowej, kwota świadczenia pieniężnego obejmuje:

1. Zwrot kosztów leczenia i pogrzebu.
2. Odszkodowanie należne z tytułu pogorszenia się sytuacji życiowej spadkobierców.
3. Zwrot kosztów nie pokrytych jednorazowym odszkodowaniem z ustawy wypadkowej.
4. Świadczenie z zakładowego układu zbiorowego pracy (hutnictwo stali).
5. Zadośćuczynienie za krzywdy.
   
   

Przy czym łączna kwota świadczenia nie została dookreślona co do konkretnych kwot i nie została przypisana do żadnego z wymienionych 5 tytułów i praw odszkodowawczych.

W dniu 23.08.2007r. z kasy zakładu pracy Wnioskodawca otrzymał świadczenie pieniężne w kwocie 25.000 złotych. Do dnia dzisiejszego wnioskodawca nie otrzymał żadnej informacji podatkowej (np. PlT8C) tym samym należy sądzić, że zakład pracy uważa, że powyższe świadczenie pieniężne nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do przedmiotowego świadczenia pieniężnego, będącego symboliczną rekompensatą z różnych tytułów i podstaw prawnych, a mających pierwotną przyczynę w wypadku przy pracy ze skutkiem śmiertelnym z winy zakładu pracy, ma zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy

Otrzymane świadczenie pieniężne jest sumą zwrotów kosztów, odszkodowań, świadczeń zadośćuczynienia, powstałych jako konsekwencja wypadku przy pracy ze skutkiem śmiertelnym z winy zakładu pracy, należnych członkom rodziny zmarłego pracownika na podstawie art. 6 ust. I ustawy z dnia 30 października 2002r. oraz zaspokojenia roszczeń określonych w art. 444, 445 i 446 kodeksu cywilnego. Wnioskodawca uważa, że do otrzymanego świadczenia pieniężnego ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych i kwota świadczenia nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. w tym miejscu należy dodatkowo podkreślić i wskazać, że hutnictwo stali, w przepisach bezpieczeństwa pracy, świadczeń pieniężnych i odszkodowawczych jest traktowane w sposób szczególny, podobnie jak górnictwo.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odszkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera zamknięty katalog zwolnień. Przedmiotowy katalog zwolnień nie zawiera zwolnienia, które obejmowałoby należności otrzymane przez Wnioskodawcę.

Wypłata świadczenia pieniężnego stanowi przychód z innych źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 20 cytowanej ustawy podatkowej. Należy przy tym zauważyć, że w art. 20 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca podał jedynie przykłady niektórych przychodów zaliczanych do „innych źródeł”, natomiast nie jest to katalog zamknięty.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych przepisach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznaczą iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów. Zatem przysporzenia majątkowe (w przedmiotowej sprawie przekazane Wnioskodawcy świadczenie pieniężne) nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychód objęty tym przepisem.

Reasumując stwierdza się, iż świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej ugody przedsądowej nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. I tym samym stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym kwota odszkodowania, powinna być doliczona do pozostałych przychodów, podlegających opodatkowaniu wg skali podatkowej, uzyskanych w roku podatkowym i opodatkowana w zeznaniu rocznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.