Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-693/12/PS
z 31 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku (data wpływu 5 października 2012 r.) uzupełnionym na formularzu ORD – IN z dnia 6 grudnia 2012 r. (data wpływu 11 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku wprowadzenia składnika majątkowego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku wprowadzenia składnika majątkowego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako podatek VAT). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek. Spółka planuje zakup nowych samochodów o wartości przekraczającej 3 500 zł, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które posłużą do celów demonstracyjnych. Samochody te nie zostaną wpisane do ewidencji środków trwałych i traktowane będą jako towar handlowy. Przy zakupie samochodów odliczony zostanie podatek VAT w pełnej wysokości, jak również w trakcie korzystania z pojazdów odliczany będzie podatek VAT na paliwo do tych samochodów. Samochody używane będą do jazd testowych dla klientów Spółki, a więc wykorzystywane będą w podstawowej działalności gospodarczej Spółki. Będzie prowadzona ewidencja jazd. Spółka planuje sprzedać samochody demonstracyjne przed upływem roku od ich zakupu, jednakże możliwe jest, że nie zostaną one w tym czasie sprzedane. Jednakże w takim wypadku, nawet po upływie roku od ich zakupu, samochody demonstracyjne dalej traktowane będą jako towar handlowy, nie zostaną wpisane do ewidencji środków trwałych i dalej będą używane jako samochody demonstracyjne. Sprzedaż takiego samochodu, bez względu na to, czy w ciągu roku od dnia zakupu, czy po jego upływie, opodatkowana zostanie podatkiem VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, zadano następujące pytanie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 grudnia 2012 r.):

Czy samochód demonstracyjny, który nie został sprzedany przed upływem 12 miesięcy od daty zakupu musi zostać przez Spółkę wprowadzony do ewidencji środków trwałych, gdy w dalszym ciągu jego przeznaczeniem jest sprzedaż?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że handluje samochodami. Także samochody demonstracyjne są towarem handlowym. Mimo upływu roku od dnia ich zakupu, ich przeznaczenie się nie zmieniło. Samochody osobowe nabywane w celach demonstracyjnych odpowiadają pojęciu towaru przeznaczonego do odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym. Skoro są one przeznaczone do sprzedaży, nie tracą swojego statusu towaru handlowego. Skoro cel ich nabycia i sposób wykorzystywania się nie zmienia, to nawet po przekroczeniu terminu rocznego od dnia zakupu, nie powinny być one wprowadzone do ewidencji środków trwałych, gdyż nie takie jest ich przeznaczenie, cel zakupu, a Spółka dalej planuje ich odsprzedaż. Mimo upływu czasu, dla Spółki status tego samochodu się nie zmienia. Dlatego też biorąc pod uwagę wykładnię celowościową przywołanych regulacji ustawowych, Spółka stoi na stanowisku, iż samochody takie nie muszą być wprowadzane do ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) – dalej: ustawa – amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty
  

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc składnik majątku zalicza się do środków trwałych jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
  
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (okres ten należy liczyć od dnia przyjęcia składnika majątkowego do używania),
  
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
  

Stosownie do regulacji art. 16d ust. 2 ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W kontekście przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż samochody pełniące funkcje pojazdów demonstracyjnych używanych do jazd testowych dla klientów Spółki będą bezpośrednio wykorzystywane przez Spółkę w jej działalności gospodarczej i w przypadku ich używania przez okres dłuższy niż rok spełniać będą wszystkie przesłanki uznania ich za środki trwałe zgodnie z dyspozycją art. 16a ust. 1 ustawy.

W przypadku jednakże, gdy z upływem 1 roku używania samochodów testowych Spółka zadecyduje o dalszym ich nie wykorzystywaniu w prowadzonej przez siebie działalności, nie ma obowiązku kwalifikowania tych samochodów do środków trwałych z uwagi na fakt nie spełniania jednego z obligatoryjnych warunków (wykorzystywanie przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności) determinujących zaliczenie takich pojazdów do środków trwałych.

Z kolei regulacja zawarta w art. 16e ust. 1 ustawy stanowi, że jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej "Wykazem stawek amortyzacyjnych", a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 16m;
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – art. 16e ust. 2 ustawy.

W tym miejscu wskazać trzeba, iż zakres unormowania art. 16e ustawy odnosi się jedynie do przypadku ujęcia kosztu nabycia samochodu testowego w rachunku podatkowym. W sytuacji, gdy taka okoliczność nie miała miejsca przepis ten nie ma w ogóle zastosowania, nawet w przypadku ujawnienia środka trwałego.

Reasumując, samochody pełniące funkcje pojazdów demonstracyjnych używanych do jazd testowych dla klientów Spółki, które będą używane przez okres dłuższy niż rok od dnia przyjęcia ich do używania spełniać będą wszystkie przesłanki uznania ich za środki trwałe zgodnie z dyspozycją art. 16a ust. 1 ustawy.

Jeżeli zatem przedmiotowe samochody nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych w momencie oddania ich do używania (np. z powodu planowanej sprzedaży przed upływem roku), a faktyczny okres ich użytkowania przekroczy rok, Spółka ma obowiązek zaliczenia tych składników do ewidencji środków trwałych. Wprowadzenie tych składników do ewidencji środków trwałych po upływie tego okresu należy uznać za ujawnienie środka, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy. W myśl tego unormowania, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego pytania i stanowiska w sprawie wynika, że Spółka stosuje błędną kalkulację okresu używania samochodów testowych dla konieczności wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych, ponieważ okres ten liczy od dnia zakupu pojazdu. Okres ten winien być liczony od dnia przyjęcia pojazdów do używania.

Jeżeli więc w miesiącu zakupu Spółka nie przyjęła pojazdu do używania, nie będzie miała obowiązku wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok od jego zakupu.

Można więc zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że nawet po przekroczeniu terminu rocznego posiadania pojazdów od dnia zakupu, nie powinny być one wprowadzone do ewidencji środków trwałych, aczkolwiek jedynie w sytuacji przyjęcia ich do używania w miesiącu następującym po miesiącu ich zakupu. Natomiast w sytuacji przyjęcia samochodów demonstracyjnych do używania w miesiącu ich nabycia powyższy obowiązek jednak się ziści.

Niemniej jednak organ podatkowy nie może uznać stanowiska Spółki za prawidłowe bowiem z przedstawionego przez Spółkę stanowiska wynika, że brak obowiązku wprowadzenia samochodów demonstracyjnych do ewidencji środków trwałych determinowany jest niezmiennym przeznaczeniem tych pojazdów nawet po przekroczeniu terminu rocznego ich posiadania – tzn. do sprzedaży. Skoro samochody te wykorzystywane są po ich nabyciu w jazdach testowych (demonstracyjnych) to niezależnie od okoliczności, iż ostatecznie przeznaczone są one na sprzedaż, po upływie roku od dnia przyjęcia ich do używania (w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął) należy wprowadzić je do ewidencji środków trwałych.

Stanowiska Spółki nie można również uznać za prawidłowe ze względu na błędną kalkulację okresu używania samochodów testowych („Skoro cel ich nabycia i sposób wykorzystywania się nie zmienia, to nawet po przekroczeniu terminu rocznego od dnia zakupu, nie powinny być one wprowadzone do ewidencji środków trwałych”), gdyż winien on być liczony od dnia przyjęcia ich do używania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.