INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy X, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2008 r. (data wpływu: 2 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości przeznaczonej na pasy drogowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości przeznaczonej na pasy drogowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 18 lutego 2008 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję Wojewody stwierdzającą nabycie z mocy prawa z dniem 20 listopada 2002 r. przez Skarb Państwa nieruchomości, stanowiącej własność Gminy X, przeznaczonej na pas drogowy autostrady. Decyzja ustala odszkodowanie na rzecz Wnioskodawcy za nieruchomości przeznaczone na pasy drogowe. Jednostce samorządu terytorialnego zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80 poz. 721 ze zm.) przysługuje odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie – stosownie do art. 18 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 3 cyt. ustawy – ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi oraz według jej wartości rynkowej w dniu wydania decyzji stwierdzającej nabycie przez Skarb Państwa własności nieruchomości. Odszkodowanie wypłaca Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad z jej środków finansowych jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja będzie podlegała wykonaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT...
2. Jeżeli tak, to kiedy powstaje obowiązek podatkowy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od towarów i usług nie obejmuje czynności polegających na realizacji uprawnień publicznoprawnych przez podmioty powołane do zadań publicznych. Wyłączenie czynności publicznoprawnych z opodatkowania VAT wynika z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Przytoczony przepis stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oceniając obowiązek podatkowy, bierzemy pod uwagę stan prawny występujący w chwili zdarzenia, z którym wiąże się obowiązek zapłaty podatku. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy wprowadza opodatkowanie zdarzenia polegającego na przeniesieniu z mocy prawa własności gruntów dopiero od dnia 1 maja 2004 r. Przeniesienie własności gruntu w zamian za odszkodowanie, gdy nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r., nie powoduje obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług. W decyzji wskazano, że datą nabycia nieruchomości z mocy prawa jest 20 listopada 2002 r., nie można zatem do tego zdarzenia stosować przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, który zaczął obowiązywać od dnia 1 maja 2004 r. Data wydania decyzji i wypłaty odszkodowania nie ma w tym przypadku znaczenia, bo zdarzeniem, z którym ustawa o podatku od towarów i usług wiąże obowiązek zapłaty wspomnianego podatku jest moment przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów (w tym gruntu) w zamian za odszkodowanie. Ustawa o podatku od towarów i usług nie wiąże tego obowiązku z momentem wypłaty odszkodowania ani z momentem wydania decyzji stwierdzającej nabycie towaru z mocy prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, stan prawny na dzień 20 listopada 2002 r.) obowiązek podatkowy powstawał z chwilą wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, o których mowa w art. 2, z zastrzeżeniem ust. 2-10 oraz art. 6b i art. 35 ust. 2a-6. Podobne uregulowanie zawiera art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), który stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, w stanie prawnym na dzień 20 listopada 2002 r., opodatkowaniu VAT podlegała sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Opodatkowaniu VAT podlegał również – stosownie do art. 2 ust. 2 cyt. ustawy – eksport i import towarów lub usług. Przepisy ust. 1 i 2 stosowało się do:

1. świadczenia usług oraz przekazania lub zużycia towarów na potrzeby reprezentacji albo reklamy,
2. przekazania przez podatnika towarów oraz świadczenia usług na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników,
3. zamiany towarów, zamiany usług oraz zamiany usługi na towar i towaru na usługę,
   3a)wydania towarów lub świadczenia usług w zamian za wierzytelności,
   3b)wydania towarów lub świadczenia usług w miejsce świadczenia pieniężnego,
   3c)dostarczenia produktów rolnych na podstawie umowy kontraktacji,
4. darowizn towarów nie wymienionych w pkt 2,
5. świadczenia usług, o których mowa w ust. 1, bez pobrania należności,
   5a)wydania towarów lub świadczenia usług w zamian za czynności nie podlegające opodatkowaniu,
6. towarów, o których mowa w art. 6a (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).
   
   

Zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych, w tym warunki lokalizacji i nabywania nieruchomości na ten cel, oraz budowy tych dróg, a także organy właściwe w tych sprawach określa ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm. ).

W myśl art. 14 ust. 1 cyt. ustawy nieruchomości przeznaczone na pasy drogowe, stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego, stają się własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca tych nieruchomości stała się ostateczna. Zgodnie z art. 14 ust. 3 ww. ustawy, za nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Wojewoda, w drodze decyzji, stwierdza nabycie przez Skarb Państwa własności nieruchomości, o której mowa w ust. 1, oraz ustala odszkodowanie (art. 14 ust. 4 cyt. ustawy). Przytoczone przepisy wprawdzie zostały uchylone ustawą z dnia 18 października 2006 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 220, poz. 1601 ze zm.) i przestały obowiązywać w krajowym porządku prawnym z dniem 16 grudnia 2006 r., jednak z uwag Wnioskodawcy zawartych we wniosku wynika, że w przedstawionym stanie faktycznym mają zastosowanie.

Z okoliczności sprawy wynika, że do przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie doszło pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Przedmiot opodatkowania musi wynikać z przepisów ustawowych. Przepis art. 217 Konstytucji RP wyklucza bowiem nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków w innej formie niż w drodze ustawy. Tymczasem opisane we wniosku zdarzenie nie mieściło się w zakresie opodatkowania VAT wyznaczonym w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Reasumując stwierdza się, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z uwagi na powyższe, drugie pytanie stało się bezprzedmiotowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.