INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 14 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie motocykla – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie motocykla.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 13 lutego 2007 r. Wnioskodawca zakupił motocykl marki X. Przedmiotowy motocykl został nabyty na cele związane z wykonywaną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą. W dniu 19 lutego 2007 r. Wnioskodawca uiścił podatek od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu, w kwocie 10.602,00 zł. Następnie wykazał w deklaracji podatkowej do zwrotu kwotę 6.000 zł (kwota podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ustawy o VAT). Kwota ta została zwrócona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT, odprowadzonego w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem środka transportu jakim jest motocykl, wykorzystywanym dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o VAT nie zawiera własnej definicji pojazdu samochodowego, a jednocześnie nakazuje, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, klasyfikować towary zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ustawy o statystyce publicznej, tj. stosownie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług. Według tej klasyfikacji motocykle znajdują się w dziale 35 (sprzęt transportowy pozostały), natomiast nie obejmuje ich dział 34, w którym znajdują się pojazdy samochodowe. W związku z powyższym, zdaniem Zainteresowanego, motocykle nie są samochodami osobowymi, ani innymi pojazdami samochodowymi, stąd ograniczenie wynikające z art. 86 ust. 3 nie znajduje do nich zastosowania. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stwierdza, że przysługuje mu prawo do odliczenia całej kwoty podatku VAT, który został odprowadzony z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu, jakim jest motocykl.

Zainteresowany wskazuje, iż powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje wydane przez:

• Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wejherowie z dnia 6 listopada 2006 r. (PP/44367/I/06) oraz
• Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki z dnia 24 lipca 2007 r. (PP 443/1/83/77/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 3 ustawy określa, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

nbspnbspnbspnbspa) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
nbspnbspnbspnbspb) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 5 ustawy spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Jak zauważył Wnioskodawca ww. ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego, należy zatem odnieść się do definicji określonej w art. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 33 cytowanej ustawy, „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast w art. 2 pkt 45 powołanego przepisu określono, że „motocykl” jest pojazdem samochodowym jednośladowym lub z bocznym wózkiem – wielośladowym.

W związku z powyższym, ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 3 ustawy mają również zastosowanie do motocykli, uznanych za pojazdy samochodowe. Dlatego też w przypadku nabycia motocykla do prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości określonej w art. 86 ust. 3 ustawy, tj. 60 % kwoty określonej w fakturze – nie więcej jednak niż 6.000 zł, o ile towar ten będzie wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wyjaśnić należy, iż zapis art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – definiujący towary jako rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystce publicznej, a także grunty – nie odwołuje się do klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej w celu określenia przeznaczenia rzeczy, a ma jedynie wskazać czy dana rzecz może zostać uznana za towar i na tej podstawie umożliwić określenie właściwej stawki podatku VAT dla dostawy danego towaru.

Reasumując, Wnioskodawca w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem motocykla miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku należnego z tytułu tego nabycia – nie więcej niż 6.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.