INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008r. (data wpływu 26 maja 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czy Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę P sprzedając swój udział w nieruchomości powinien naliczyć 22 % VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czy Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę P sprzedając swój udział w nieruchomości powinien naliczyć 22 % VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Skarb Państwa jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/3 części nieruchomości położonej w P o obszarze 1,8141 ha, a osobą prawną spółka z o.o. z siedzibą w W w 2/3 części na podstawie umowy sprzedaży zawartej aktem notarialnym w dniu 16 lutego 2007r. oraz umowy zawartej aktem notarialnym w dniu 01 października 2007r. Nieruchomość powyższa zabudowana jest: halą stalową NG, transformatorem olejowym, magazynem gazów, wiatą stalową, wiatą na sprzęt oraz znajdują się na niej utwardzone place instalacje-elektryczne i wodno kanalizacyjna. Wszelkie prawa do wszystkich nakładów w postaci naniesień w nieruchomości przysługują współwłaścicielowi w 2/3 własności nieruchomości tj. Spółce z o.o. z siedzibą w W. Zostały one nabyte przez spółkę aktem notarialnym w 2006r. Naniesienia na gruncie wybudowane zostały w latach 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku. Starosta P-przedstawiciel Skarbu Państwa wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej uzyskał zgodę Wojewody na zbycie z Zasobu Nieruchomości Skarbu Państwa udziału wynoszącego 1/3 we współwłasności nieruchomości gruntowej w drodze bezprzetargowej na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Drugą stroną transakcji będzie Spółka z o.o. z siedzibą w W-współwłaściciel przedmiotowej nieruchomości w 2/3 części. Ponieważ cena sprzedaży udziału nieruchomości odpowiada de facto 1/3 wartości samej nieruchomości gruntowej (bez uwzględnienia wartości nakładów na zabudowania na niej posadowione) – w ocenie wnioskodawcy od przedmiotowej transakcji należy pobrać 22% podatku VAT. Faktycznie bowiem naniesienia nie są objęte przedmiotem umowy sprzedaży i wycena wartości udziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę P sprzedając swój udział w nieruchomości powinien naliczyć 22% VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy przy aktualnym stanie faktycznym i prawnym Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę P winien przy sprzedaży swojego udziału naliczyć podatek VAT według stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 w/w ustawy rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl art. 7 ust. 1 w/w ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 29 ust. 5 w/w ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, iż do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, zgodnie z art. 43 ust. 2 w/w ustawy, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
   
   

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 w/w ustawy zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 w/w ustawy wyłączający ze zwolnienia od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

W związku z powyższym, co do zasady grunt podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki. Oznacza to, że gdy przy sprzedaży obiekt budowlany korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług, to taką samą stawkę należy zastosować do sprzedaży gruntu, na którym obiekt jest usytuowany. A więc, jeżeli sprzedawany obiekt jest zwolniony od podatku od towarów i usług jako towar używany, to dostawa gruntu również korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Powyższe uregulowanie znajduje odzwierciedlenie w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) budynek stanowi część składową gruntu, a na podstawie art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego częścią składową gruntu jest wszystko co nie może być od niego odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W powołanej sytuacji faktycznej ma miejsce sprzedaż 1/3 udziału w nieruchomości zabudowanej (a nie jak twierdzi Starostwo, że ma miejsce sprzedaż nieruchomości gruntowej bez zabudowań). Wyłącznie określając cenę sprzedaży udziału, przyjęto cenę jak za grunt (uwzględniono wartość nakładów na zabudowania na tej nieruchomości).

Sprzedaż przez Starostwo na rzecz Spółki udziału 1/3 w przedmiotowej nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile w trakcie używania nieruchomości nie dokonano ulepszeń – jak w wyżej powołanym przepisie art. 43 ust. 6 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.