INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2012 r. (data wpływu 27.09.2012 r.), uzupełnione pismem z dnia 27.11.2012 r. (data wpływu 29.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia składników majątkowych w postaci portfela nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia składników majątkowych w postaci portfela nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27.11.2012 r. (data wpływu 29.11.2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20.11.2012 r. znak IPPP2/443-966/12-2/KOM (skutecznie doręczne dnia 22.11.2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Fundusz (dalej: „Wnioskodawca”) jest funduszem inwestycyjnym zamkniętym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2012 r. o funduszach inwestycyjnych ( Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm., dalej: „Ustawa o Funduszach”), zarządzanym i reprezentowanym przez Towarzystwo Funduszy.

Przedmiot działalności Wnioskodawcy stanowi lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze niepublicznego proponowania nabycia certyfikatów inwestycyjnych w określone w Ustawie o Funduszach i Statucie funduszu papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Zgodnie z art. 147 ust. 1 Ustawy o Funduszach przedmiotem lokat funduszu inwestycyjnego zamkniętego mogą być własność lub współwłasność nieruchomości gruntowych w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami, budynków i lokali stanowiących odrębne nieruchomości oraz statków morskich, jak również użytkowanie wieczyste.

Wnioskodawca prowadzi działalność od marca 2012 r. i na chwilę obecną jego jedyną lokatę stanowią akcje spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „W. SKA”). Na chwilę obecną Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, niemniej zamierza dokonać przedmiotowej rejestracji.

W związku ze zmianą polityki inwestowania, a także w związku z koniecznością spełnienia warunku dywersyfikacji lokat, o którym mowa w art. 145 Ustawy o Funduszach, Wnioskodawca planuje nabycie od W. SKA portfela nieruchomości, których jest ona właścicielem lub użytkownikiem wieczystym. Portfel ten obejmuje około 30 hal handlowych, ulokowanych w atrakcyjnych lokalizacjach w największych miastach Polski, w których działalność handlową prowadzi firma …. S.A. (dalej: „M.”) oraz kilkudziesięciu mniejszych najemców. W skład portfela wchodzą również działki gruntu, na których ulokowane są hale oraz działki, na których ulokowana jest towarzysząca halom infrastruktura np. parkingi, a także niezabudowane działki gruntu sąsiadujące z halami. Przedmiotowe nieruchomości są przedmiotem umów najmu i dzierżawy zawartych z M. oraz z kilkudziesięcioma mniejszymi najemcami.

(W.) SKA nabyła portfel przedmiotowych nieruchomości w wyniku wydzielenia z działalności handlowej M., działalności związanej z posiadaniem, utrzymaniem i zarządzaniem nieruchomościami i przeniesieniu tej ostatniej na inny podmiot w drodze podziału przez wydzielenie w rozumieniu art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych. Podział nie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, jako podział obejmujący wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przedmiotem inwestycji, której zamierza dokonać Wnioskodawca będzie powyższy portfel nieruchomości obejmujący budynki, budowle, działki gruntu wraz z prawami ekonomicznie nierozerwalnie z nimi związanymi takimi jak prawa autorskie do projektów architektonicznych, zabezpieczenia od najemców, gwarancje budowlane oraz środki trwałe stanowiące wyposażenie ruchome hal oraz budynków im towarzyszących. Ponadto, zgodnie z art. 678 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny („KC”), Wnioskodawca przejmie z mocy prawa umowy najmu i dzierżawy dotyczące ww. nieruchomości. Wnioskodawca nie przejmie natomiast żadnych zobowiązań oraz należności W. SKA (krótko - ani długoterminowych), innych umów związanych z nieruchomościami niż ww. umowy najmu (np. umowa o zarządzenie, umowa o dostarczenie usług księgowych, umowy o dostawę mediów, umowa pożyczki) ani ksiąg W. SKA.

Po nabyciu portfela nieruchomości Wnioskodawca będzie czerpał zyski z najmu powierzchni, a w przyszłości spienięży ww. nieruchomości licząc na wzrost ich wartości. Zyski będą dystrybuowane do uczestników Wnioskodawcy. Zarządzanie nieruchomościami oraz prowadzenie obsługi administracyjnej (prowadzenie ksiąg funduszu, wyceny wymagane zgodnie z Ustawą o Funduszach, ubezpieczenie nieruchomości itp.) zostanie zapewnione przez Towarzystwo Funduszy.

W chwili obecnej, przedmiotem działalności W. SKA wynikającym ze statutu tej spółki oraz wykonywanym w rzeczywistości jest przede wszystkim kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z) oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Zgodnie z informacjami, które posiada Wnioskodawca, w wyniku sprzedaży portfela nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, W. SKA będzie kończył prowadzoną przez siebie działalności gospodarczą i - w przeciągu kliku miesięcy do roku - ulegnie likwidacji.

Po sprzedaży ww. nieruchomości majątek W. SKA będą stanowiły (tj. przedmiotowe składniki majątkowe przedsiębiorstwa W. SKA nie zostaną zbyte na rzecz Wnioskodawcy): (i) nieściągnięte wierzytelności, (ii) gotówka w kasie, (iii) zobowiązania długoterminowe wobec … B.V. przejęte od M. razem z ww. nieruchomościami, (iv) zobowiązania krótkoterminowe związane z prowadzoną działalnością, (v) księgi rachunkowe, (vi) nazwa przedsiębiorstwa, (vii) know-how związane z zarządzaniem nieruchomościami, (viii) prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu lokalu, gdzie zarejestrowana jest działalność W. SKA, (ix) prawa i obowiązki wynikające z umów związanych z prowadzeniem bieżącej działalności, (x) licencje do programów komputerowych oraz (xi) wyposażenie pomieszczeń biurowych przejęte od M.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy nabycie opisanego w stanie faktycznym portfela nieruchomości nie będzie stanowiło nabycia przedsiębiorstwa W. SKA lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o VAT i jako takie będzie podlegało opodatkowaniu VAT...

Stanowisko podatnika (sprecyzowane w uzupełnieniu z dnia 27.11.2012 r.):

Nabycie opisanego w stanie faktycznym portfela nieruchomości nie będzie stanowiło nabycia przedsiębiorstwa W. SKA lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o VAT i jako takie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Uwagi wstępne

Zdaniem Wnioskodawcy wykładnia terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT - przedsiębiorstwo oraz jego zorganizowana część - ma kluczowe znaczenie dla oceny jego sytuacji podatkowej, gdyż podleganie planowanej inwestycji opodatkowaniu VAT lub PCC i związane z tym obciążenie podatkowe w postaci PCC lub kosztu finansowania VAT przed otrzymaniem jego zwrotu, będzie miało istotny wpływ na stopień rentowności planowanej inwestycji.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT powinna być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Wątpliwość Wnioskodawcy, co do interpretacji ww. przepisów prawa wynika z tego, że w polskiej praktyce orzeczniczej nie pojawiło się do tej pory zagadnienie konsekwencji podatkowych dokonywania przez fundusz inwestycyjny lokat bezpośrednio w nieruchomości.

Stąd - zdaniem Wnioskodawcy - tutejszy organ jest uprawniony do dokonania wykładni terminów „przedsiębiorstwo” i „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i, tym samym, do dokonania klasyfikacji przedmiotu planowanej transakcji (tj. oceny czy przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży będzie dotyczyła zbycia przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy też indywidualnych aktywów niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Powyższe twierdzenie znajduje swoje uzasadnienie w interpretacjach art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 749, dalej: „Ordynacja podatkowa”), dokonywanych przez sądy administracyjne, zgodnie z którymi pojecie przepisów prawa podatkowego, objętych zakresem przedmiotowym interpretacji indywidualnych, należy interpretować szeroko.

Przykładowo, jak wynika z treści wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 grudnia 2011 r. (I SA/Kr 1691/11), treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć w ten sposób, że wnioskodawca ma uprawnienie do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej (podobnie wyrok NSA z dnia 9.10.2006 r. sygn. I FSK 1239/07).

Co więcej, kwestia kompetencji Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do dokonywania wykładni przepisu art. 551 Kodeksu cywilnego (dalej: „KC”), niejednokrotnie była przedmiotem rozstrzygnięć polskich sądów administracyjnych (w tym, w stanach faktycznych analogicznych do zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem). W rezultacie, na przykład, NSA w wyroku z dnia 6 stycznia 2010 r. (I FSK 1216/09) uznał, że jeżeli u podstaw stanowiska wnioskodawcy legła kwestia wymagająca zajęcia stanowiska organu na płaszczyźnie prawno-podatkowej, Minister Finansów jest zobowiązany do zajęcia stanowiska i podania argumentacji w sprawie klasyfikacji przedmiotu transakcji. Ponadto, NSA podzielił pogląd wyrażony w wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1737/07) i wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 197/09), zgodnie z którym obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji nie można zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. Jak wskazał Sąd, przez prawo podatkowe - w kontekście wymogów dotyczących wydawania jego indywidualnych interpretacji - należy rozumieć ogół przepisów regulujących zasady powstawania, ustalania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązki podatników, płatników i inkasentów poszczególnych podatków (podobnie wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r. (I SA/Bd 197/09), wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 lutego 2009 r. (I SA/Gl 1044/08), wyrok NSA z dnia 4 listopada 2011 r. (II FSK 1019/09).

Podobnie, WSA w Kielcach, w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r. (I SA/Ke 465/08) uznał, że w kontekście stosowania art. 6 ustawy o VAT, art. 551 KC jest przepisem prawa podatkowego. W konsekwencji, Sąd nie zgodził się z oceną organu, iż Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska wnioskodawcy w zakresie klasyfikacji przedmiotu transakcji.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca przedstawia swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie i wnosi o ocenę jego prawidłowości zgodnie ze złożonym zapytaniem.

1. Interpretacja pojęcia „przedsiębiorstwo” w kontekście przedstawionego stanu faktycznego.
   
   

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwa” dla celów tej ustawy. Ze względu na powyższe oraz uwzględniając definicję zawartą w innych ustawach, w doktrynie i judykaturze prawa podatkowego jest powszechnie akceptowane, iż -dla celów podatku VAT - pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 551 KC. W myśl regulacji zawartej w tym przepisie, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

• koncesje, licencje i zezwolenia,

• patenty i inne prawa własności przemysłowej,

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

• tajemnice przedsiębiorstwa,

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 55² KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. W konsekwencji, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55¹ KC elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. W przeciwnym wypadku, jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną zbyte, sprzedaży takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot inwestycji, której zamierza on dokonać nie wyczerpuje przytoczonej powyżej definicji przedsiębiorstwa na gruncie prawa cywilnego, która jest również przyjmowana na gruncie ustawy o VAT.

W szczególności, Wnioskodawca nie nabędzie szeregu składników wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa W. SKA, które zostały wymienione w opisie zdarzenia przyszłego. Z perspektywy W. SKA przedmiotem zbycia będą bowiem tylko niektóre - choć istotne co do wartości - składniki należące do jej majątku, tj. nieruchomości oraz prawa nierozerwalnie z nimi związane (których zbycie nastąpi z mocy prawa wraz z planowanym zbyciem nieruchomości lub będzie celowe z powodów ekonomicznych).

Warto również zwrócić uwagę, że z perspektywy prawa cywilnego przedmiot planowanej inwestycji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa sprzedającego choćby dlatego, że w planowanej umowie sprzedaży nie będą wymieniane elementy, które mają być wyłączone spod zakresu transakcji - będą wymienione jedynie elementy, które mają być objęte zakresem transakcji. Jest to uwaga istotna z perspektywy regulacji art. 55² KC.

Stanowisko, zgodnie z którym zbywane składniki majątkowe nie będą stanowić przedsiębiorstwa jest poparte interpretacją przepisów prawa, dokonaną przez Ministra Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 1778 z dnia 13.06.2003 r. dotyczącą, co prawda treści art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże konkluzja zawarta w tej odpowiedzi może mieć również zastosowanie w rozpatrywanym przypadku. Z interpretacji Ministra Finansów można wywnioskować, iż za sprzedaż przedsiębiorstwa nie można uznać sprzedaży samego budynku, nawet wówczas, gdy jest on przeznaczony pod wynajem. Przedsiębiorstwem bowiem może być budynek wraz ze wszystkimi wierzytelnościami i zobowiązaniami, zawartymi umowami najmu, zarządzania, dostawy mediów i innymi umowami związanymi z tym budynkiem i działalnością polegającą na wynajmie.

Tymczasem, w analizowanym przypadku, planowanej sprzedaży nie będzie towarzyszył transfer wierzytelności ani zobowiązań W. SKA, a także żadnych innych umów poza tymi przejmowanymi z mocy prawa.

Prawidłowość stanowiska, iż brak któregokolwiek ze składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa powoduje uznanie, iż transakcja nie może zostać potraktowana, jako niepodlegające opodatkowaniu na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT zbycie przedsiębiorstwa potwierdzona została również w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez polskie organy podatkowe.

Kolejnego argumentu przemawiającego za tym, iż przedmiotem inwestycji Wnioskodawcy nie jest przedsiębiorstwo W. SKA dostarczają orzeczenia sądów (wyrok NSA z dnia 6.10.1995 r., sygn. SA/Gd 1959/94), w których wyrażono tezę, iż zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, choćby nawet przedmiotem zbycia była zdecydowana większość składników majątkowych funkcjonującego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Tymczasem sprzedaży nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy nie będzie towarzyszył transfer wszystkich aktywów, ani innych istotnych składników majątkowych koniecznych do funkcjonowania przedsiębiorstwa. W szczególności Wnioskodawca nie przejmie ksiąg rachunkowych oraz innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak również praw i obowiązków wynikających z obecnie obowiązujących umów związanych z zarządzaniem, administracją i bieżącą obsługą nieruchomości (w tym umowy o zarządzanie, umów z dostawcami mediów, itd.). Ponadto, Wnioskodawca nie przejmie gotówki pozostającej w kasie W. SKA, ani zobowiązań, wynikających ze źródeł finansowania nieruchomości w przeszłości.

W konsekwencji - po nabyciu portfela nieruchomości - Wnioskodawca będzie czerpał zyski z wynajmu i dzierżawy nieruchomości, których zarząd i administracja będzie zapewniona przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, działające w zakresie swoich obowiązków wynikających z Ustawy o Funduszach.

2. Interpretacja pojęcia „,zorganizowana część przedsiębiorstwa” w kontekście przedstawionego stanu faktycznego.
   
   

Składniki majątku będące przedmiotem inwestycji Wnioskodawcy nie mogą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W myśl regulacji art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumieć należy organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2012 r. nr IBPP3/443-1122/11/AM, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2012 r. nr IPTPP2/443-650/11-2/PR, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2011 r. nr ILPP2/443-1309/11-2/AKr, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 listopada 2011 r. nr IPPP1/443-1372/11-2/AW) z powyższej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych, w tym również zobowiązania) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

Aby zatem określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Powyższe oznacza, że zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych aktywów i pasywów, przy pomocy których, w przyszłości, będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewien zorganizowany zespół tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Zdaniem organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

W świetle powołanych interpretacji indywidualnych Ministra Finansów, wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe, nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż nie spełniają ustawowych przesłanek zawartych w definicji tego pojęcia, tj. nie stanową masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako oddzielne przedsiębiorstwo. Zbywany portfel nieruchomości nie został bowiem w żaden sposób wydzielony w strukturze organizacyjnej W. SKA. Nie stanowi odrębnego działu, wydziału czy też oddziału, lecz zespół składników majątkowych przedsiębiorstwa. Tym samym, nie można mówić o jakimkolwiek wyodrębnieniu organizacyjnym zbywanych nieruchomości.

W ramach prowadzonej przez W. SKA ewidencji brak odpowiedniego przyporządkowania i ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych do poszczególnych nieruchomości. W związku z tym, nie jest możliwe oddzielenie finansów W. SKA od finansów zbywanych nieruchomości. Tym samym, nie jest możliwe przypisanie kosztów oraz należności i zobowiązań do ww. masy majątkowej. Ponadto, inwestycją Wnioskodawcy nie zostaną objęte zobowiązania i należności W. SKA.

W opisanym zdarzeniu przyszłym zbywany portfel nieruchomości nie jest w stanie bez istotnych zmian i uzupełnień, samodzielnie funkcjonować na rynku. Tym samym, nabywane składniki majątkowe nie umożliwią Wnioskodawcy podjęcia działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Powyższe, pozwala twierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym zbywany portfel nieruchomości nie jest wyodrębniony funkcjonalnie, przez co nie umożliwiają prowadzenia działalności gospodarczej jako samodzielny podmiot.

Podkreślenia wymaga, że w skład zbywanej masy majątkowej nie wchodzą zobowiązania. Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wprost wskazuje na zobowiązania jako niezbędny element zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym nastąpi jedynie przeniesienie własności wybranych składników majątkowych przedsiębiorstwa W. SKA. Ich charakter nie umożliwia samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Nie posiadają one samodzielnego charakteru oraz nie są pewną wydzieloną organizacyjnie masą umożliwiającą prowadzenie działalności gospodarczej. W konsekwencji, należy uznać, iż przedmioty portfel nieruchomości nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

3. Ustawowe ograniczenia, co do zakresu i formy prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę i ich wpływ na klasyfikację przedmiotu transakcji.
   
   

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodnie z Ustawą o Funduszach oraz statutem Wnioskodawcy, jest on osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze niepublicznego proponowania nabycia certyfikatów inwestycyjnych w określone w Ustawie o Funduszach oraz statucie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Podstawowym celem działalności Wnioskodawcy - zgodnie z jego statutem - jest wzrost wartości aktywów w wyniku wzrostu wartości lokat. Oznacza to, że Wnioskodawca dokonuje lokat, co do których przewidywany jest wzrost ich wartości, z zamiarem upłynnienia lokaty (np. poprzez sprzedaż), po osiągnięciu założonego poziomu zwrotu z inwestycji. Skoro zaś wyłącznym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dokonywanie lokat w określone aktywa (inwestowanie), to z założenia nie prowadzi on aktywnej operacyjnej działalności gospodarczej charakterystycznej dla przedsiębiorców działających w branży nieruchomościowej. Co za tym idzie, Wnioskodawca nie jest zainteresowany nabyciem przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa przeznaczonego do takich celów. Jest natomiast zainteresowany nabyciem grupy aktywów (nieruchomości) w ramach prowadzonej działalności Inwestycyjnej.

Fakt, że ekonomicznym celem kupna portfela nieruchomości od W. SKA przez Wnioskodawcę nie jest nabycie przedsiębiorstwa umożliwiającego prowadzenie aktywnej działalności w zakresie zarządzania i komercjalizacji nieruchomości (fundusze inwestycyjne z założenia nie mogą wykonywać tego typu działalności gospodarczej, ich rola ograniczona jest do lokowania środków w określone aktywa i czerpanie z tych aktywów pożytków) nie jest bez znaczenia w kontekście możliwości zakwalifikowania przedmiotu transakcji jako podlegającej regulacji art. 6 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi bowiem implementację do polskiego porządku prawnego art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112 („Dyrektywa”). Zgodnie z tym przepisem, „w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego”.

Natomiast orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) wskazuje wyraźnie, że warunkiem uznania transferu zespołu składników majątkowych za objętego dyspozycją art. 19 Dyrektywy jest intencja nabywcy do prowadzenia samodzielnie działalności gospodarczej przy wykorzystaniu przejętego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a więc w założeniu w zakresie i formie analogicznej do zbywcy (przykładowo: orzeczenie TSUE z 27 listopada 2001 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes, orzeczenie TSUE z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever).

W będącym przedmiotem wniosku stanie faktycznym sytuacja taka nie ma niewątpliwie miejsca. Wynika to w pierwszej kolejności ze wskazanych powyżej ustawowych ograniczeń co do formy oraz zakresu prowadzenia działalności przez fundusz inwestycyjny.

Powyższe stanowi w przekonaniu Wnioskodawcy dodatkowy argument wykluczający możliwość potraktowania podlegającego nabyciu od W. SKA portfela nieruchomości jako przedsiębiorstwa/ zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o VAT.

Wnioskodawca chciałby także zwrócić uwagę na fakt, że ze względu na wynikające z Ustawy o Funduszach ograniczenia, z prawnego punktu widzenia nie może on nabyć określonych składników majątkowych determinujących klasyfikację transakcji jako obejmującą przedsiębiorstwo W. SKA lub jego zorganizowaną część.

Należy tu wymienić:

• księgi, gdyż z godnie z art. 37 ust. 1 Ustawy o Funduszach, rachunkowość funduszy inwestycyjnych regulują odrębne przepisy;
• umowę o zarządzanie nieruchomością, gdyż zgodnie z art. 45 zarządu majątkiem funduszu dokonuje towarzystwo funduszy inwestycyjnych, które na podstawie art. 46 Ustawy o Funduszach, może, na podstawie umowy, zlecić czynności związane z zarządzaniem nieruchomościami wyspecjalizowanym podmiotom posiadającym uprawnienia wymagane przez ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późn. zm.), a także zlecić inne czynności związane z gospodarowaniem nieruchomościami, w szczególności realizację procesów inwestycyjnych, wyspecjalizowanym podmiotom posiadającym doświadczenie w tym zakresie;
• zobowiązania w formie pożyczek, gdyż zgodnie z art. 152 ust. 1 Ustawy o Funduszach, fundusz może zaciągać zobowiązania wyłącznie w bankach krajowych, lub bankach zagranicznych (czyli u podmiotów licencjonowanych).
  
  

Podsumowując powyższy wywód, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiot planowanej przez niego inwestycji nie będzie mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo sprzedającego lub jego zorganizowana część w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż przedmiotem transakcji będzie tylko i wyłącznie określona liczba składników majątkowych niezdolna do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Pozostałe elementy przedsiębiorstwa W. SKA pozostaną jego własnością. W konsekwencji, transakcja zakupu portfela nieruchomości nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, ze w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych, wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.