INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, póz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 póz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2008 r. (data wpływu: 21 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem w dniu 28 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania robót budowlano – montażowych związanych z budową wielorodzinnych budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania robót budowlano – montażowych związanych z budową wielorodzinnych budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Wniosek uzupełniono w dniu 28 marca 2008 r. o aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma zawarte umowy o roboty budowlano – montażowe polegające na budowaniu wielorodzinnych budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą na zlecenie Spółdzielni Mieszkaniowej w L. oraz developera z P.. Umowy zostały zawarte w latach 2006/2007 z terminem wykonania w latach 2007/2008/2009. Umowy te przewidują kompleksowe wykonawstwo pod tzw. „klucz" budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą, a sprzedaż ww. usług objęta jest 7% stawką podatku od towarów i usług. Spółdzielnia Mieszkaniowa oraz developer zawarły z nabywcami mieszkań umowy na ich zakup również ze stawką 7% i umowy te nie przewidują zmiany tej stawki.

Z dniem 1 stycznia 2008 r. zmieniono art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez zastosowanie 22% stawki VAT dla obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Równocześnie utracił moc art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy, który pozwalał do dnia 31 grudnia 2007 r. na stosowanie dla infrastruktury towarzyszącej 7% stawki VAT. Pozostała możliwość skorzystania z tej obniżonej 7% stawki VAT tylko dla infrastruktury towarzyszącej budownictwu objętemu społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy roboty budowlane wykonywane przez Spółkę dla Spółdzielni Mieszkaniowej w Luboniu oraz dla developera można traktować jako budownictwo społeczne, a tym samym stosować dla całości zadania inwestycyjnego stawkę VAT w wysokości 7%...
2. Jakie warunki trzeba spełnić, aby zostać objętym społecznym programem mieszkaniowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane roboty są budownictwem społecznym. Spółka uważa, iż nie ma możliwości wynegocjowania zmiany umowy z wyższą stawką podatku VAT, co spowodowane jest tym, że ani odbiorca robót, ani dalej kupujący mieszkanie nie jest w stanie zapłacić różnicy wynikającej z 22% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%. Jej obniżenie możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa lub też przepisy wykonawcze do ustawy.

W okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy stosowana była stawka w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano – montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa wyżej, należało rozumieć, zgodnie z art. 146 ust. 2 ustawy o VAT, roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Natomiast, zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy, przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumiało się:

1. sieci rozprowadzające wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne
   - jeśli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, zdefiniowanym w art. 2 pkt 12 ww. ustawy, do 31 dnia grudnia 2007 r. należało rozumieć budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod symbolem: 111 – Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 – Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 – Budynki zbiorowego zamieszkania – wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na fakt, iż cyt. wyżej art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. ustawy przestał obowiązywać z dniem 31 grudnia 2007 r., przepisami art. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 9 lit. a, b i c ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382) wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ponadto na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861) dokonano zmiany w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) poprzez dodanie po ust. 1 ust. 1 a.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. prawo do stosowania obniżonej stawki w wysokości 7% ustawodawca przewidział w odniesieniu do:

• dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – na podstawie art. 41 ust. 12 – 12c ustawy o podatku od towarów i usług,
• robót budowlano – montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 – 12c ustawy – zgodnie z § 5 ust. 1 a pkt 1 cyt. rozporządzenia,
• obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 – 12c ustawy – w oparciu o § 5 ust. 1a pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 12 w brzmieniu obowiązującym od 1 dnia stycznia 2008 r. nadanym przez ww. ustawę z dnia 19 września 2007 r., przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumieć należy budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Natomiast przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zatem treść znowelizowanych przepisów wskazuje, że preferencyjna 7% stawka podatku nie dotyczy robót budowlano – montażowych związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, co oznacza, iż roboty te począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r., ze względu na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podlegają opodatkowaniu według stawki 22%.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wykonawcą robót budowlano – montażowych związanych z budową wielorodzinnych budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że Spółka z tytułu wykonywanych robót, po dniu 1 stycznia 2008 r., ma prawo do zastosowania 7% stawki podatku VAT w całym budownictwie mieszkaniowym, a więc zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Natomiast roboty związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu – podlegać będą opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, tj. 22%.

Wobec powyższego nie ma możliwości zastosowania do całości zadania inwestycyjnego preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7%.

Nadmienia się, że oprócz wskazanych wyżej uregulowań dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje dodatkowych warunków jakie trzeba spełnić, aby zostać objętym tym programem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.