INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.03.2008r. (data wpływu 07.04.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 07.04.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zdarzenie przyszłe.

Spółka chce zawrzeć umowę na usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i marketingowej z Prokurentem, który prowadzi działalność gospodarczą. W przedmiocie działalności gospodarczej występują zezwolenia na ww. usługi i Podatnik rozlicza się podatkiem liniowym. Przedmiotem tej umowy jest pozyskiwanie nowych rynków zbytu świadczonych przez Spółkę usług tj.

• instalacja systemu alarmowego
• monitorowanie z interwencją załóg patrolowych
• ochrona fizyczna
• konwojowanie wartości pieniężnych
• konserwacji urządzeń systemów alarmowych.
  
  

Za realizację umowy Zleceniodawca będzie się zobowiązywał płacić miesięczne wynagrodzenia za podejmowanie działań w formie kwoty zryczałtowanej oraz dodatkowo według załącznika jednorazowo za pozyskanie klienta na ww. usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z pozyskaniem klientów będą mogły być zaliczane przez Podatnika do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą to koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącane w tym roku z odpowiadającymi im przychodami.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W myśl art. 15 ust. 4 koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potracalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka chce zawrzeć umowę na usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i marketingowej z Prokurentem, który prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem umowy ma być pozyskiwanie nowych rynków zbytu dla świadczonych przez Spółkę usług. Za realizację umowy Zleceniodawca będzie się zobowiązywał płacić miesięczne wynagrodzenia za podejmowanie działań w formie kwoty zryczałtowanej oraz dodatkowo jednorazowo za pozyskanie klienta na ww. usługi. Ze stanowiska Wnioskodawcy wynika, iż koszty wynagrodzenia za usługę pozyskiwania klientów Spółka chce przypisać do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, które będą potrącane w tym roku co odpowiadające im przychody.

Biorąc powyższe pod uwagę, samo podejmowanie działań które ma na celu pozyskiwanie klientów nie gwarantuje Spółce przychodu. Dlatego tez nie można wykazać bezpośredniego związku pomiędzy miesięcznym wynagrodzeniem za podejmowanie działań w formie kwoty zryczałtowanej z konkretnym przychodem osiągniętym przez Spółkę.

Należy również zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku (miesięczne wynagrodzenia za podejmowanie działań w formie kwoty zryczałtowanej) do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest nie tylko wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, ale także prawidłowym udokumentowaniem.

Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego podatnik chcąc zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki z tytułu usługi pozyskiwania nowych klientów, winien wykazać, że usługa ta została wykonana, zaś jej ocena daje podstawę do stwierdzenia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a uzyskanym przychodem. Sam fakt zawarcia umowy i wypłaty wynagrodzenia nie wystarcza, podatnik powinien posiadać dowody dokumentujące wykonanie usługi.

Jeżeli podatnik prawidłowo udokumentuje i wykaże celowość i związek kosztu z przychodem, wymienione wydatki mogą być kosztem który można przypisać do przychodu danego roku podatkowego, lecz którego nie można bezpośrednio i funkcjonalnie przypisać do określonego przychodu uzyskanego przez podatnika. Dlatego też zgodnie z art. 15 ust. 4d wynagrodzenie za usługę pozyskiwania klienta może stanowić koszt uzyskania przychodów, inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami, potrącalny w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.