INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu 12 marca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2008 r. (data wpływu 21 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 maja 2008 r. (data wpływu 21 maja 2008 r.) o informacje dotyczące stanu faktycznego sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 4 lutego 2000 r. Zainteresowana wraz z mężem jest współwłaścicielem nieruchomości (w części ułamkowej 4/5 – cztery piąte) o powierzchni 1.35.00 ha. Działkę kupiła z bratem i nieżyjącą już siostrą, z myślą o wspólnym wybudowaniu się na niej w przyszłości. Wnioskodawczyni podkreśla, iż nie kupiła działki dla prowadzenia na niej działalności gospodarczej, lecz dla celów prywatnych. Przez 8 lat działka stanowiła majątek wspólny Zainteresowanej i jej męża. W chwili obecnej jest ona zmuszona do sprzedania posiadanej części działki.

Jako że Zainteresowana jest współwłaścicielem (właścicielem w części ułamkowej) – posiada 4/5 (cztery piąte) każdego metra kwadratowego przedmiotowej działki – aby sprzedać swoje udziały w gruncie musi sprzedawać je razem z bratem.

Art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie mówi o sprzedaży współwłasności, lecz tylko o sprzedaży jednorazowej z zamiarem wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Zainteresowana nie ma zamiaru wykonywać czynności w sposób częstotliwy, jednakże nie ma innej możliwości sprzedaży udziałów jak tylko poprzez sprzedaż swojej współwłasności w każdym metrze kwadratowym, razem bratem.

W 2000 r. działka rolna została przekształcona (na wniosek współwłaścicieli) w działkę budowlaną, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy. W chwili obecnej grunt zostanie podzielony na dziewięć mniejszych działek (realna możliwość sprzedaży) i sprzedawany. Jak podkreśla Wnioskodawczyni, nie będzie właścicielem określonej przedmiotowo działki, lecz współwłaścicielem we wszystkich działkach w wysokości 4/5 (cztery piąte) udziału.

Zainteresowana dowiedziała się, iż jako osoba fizyczna, niebędąca płatnikiem VAT, pomimo, że nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, a działkę kupiła do celów prywatnych – urząd skarbowy będzie żądał od niej zapłacenia podatku VAT, w wysokości 22% od ceny sprzedaży nieruchomości.

Zainteresowana informuje, że grunt nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ani też działalności rolniczej oraz nie był przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 1997 r. (jest czynnym podatnikiem VAT), jednakże handel oraz pośrednictwo w handlu nieruchomościami nigdy nie wchodziło w zakres prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Zakup działki był działaniem podejmowanym przez Zainteresowaną jako osobę fizyczną. Powody zmiany planów Wnioskodawczyni związane są między innymi z niemożnością realizacji wspólnych planów budowlanych z rodzeństwem.

Przedmiotowa nieruchomość nie została uzbrojona, a przekwalifikowanie gruntu nastąpiło zaraz po zakupie nieruchomości i nie było działaniem zmierzającym do sprzedaży nieruchomości. Przed 2008 r. nie podejmowano żadnych działań zmierzających do sprzedaży nieruchomości. Zainteresowana po podjęciu decyzji o sprzedaży gruntu zamieściła ogłoszenie na stronie internetowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako współwłaściciel działek budowlanych, Wnioskodawczyni wraz z mężem będzie musiała, po ich sprzedaży, zapłacić podatek VAT od tej czynności...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z literą art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prowadzi ona działalność gospodarczą, w zakresie której nie są ujęte: handel nieruchomościami ani pośrednictwo w handlu nieruchomościami.

Nie wykonuje sprzedaży działek w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a także nie ma zamiaru wykonywania sprzedaży w sposób częstotliwy. W związku z powyższym, zdaniem Zainteresowanej, nie ma ona obowiązku zapłaty podatku VAT.

Wnioskodawczyni nie znajduje podstawy do takiego zachowania ani w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani też w orzeczeniach Sądów. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. I FSK 603/06) w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. jasno uznaje, że warunkiem opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Są to:

1. dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT.

Zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług sformułowanie „handlowców” też nie ma w opisanej sytuacji zastosowania, albowiem jak wyjaśnia NSA w cytowanym wyżej wyroku: „Pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W ten sposób opodatkowaniu podlega, chociażby jednorazowo, czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie”.

Co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą, tym samym zdaje się uzasadnione twierdzenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru.

Z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 (obowiązującej od 1 stycznia 2007 r.) jak i z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wynika, że okazjonalność (sporadyczność) czynności, względnie jednorazowe ich wykonywanie, tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te okazjonalne lub jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalności osób wykonujących wolne zawody; ww. akty prawne nie pozwalają na opodatkowanie czynności, choćby mogła być ona zdefiniowana jako dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 i 8 ustawy o VAT, jeżeli nie jest ona wykonywana w ramach działalności producentów, handlowców, usługodawców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż zamierza dokonywać dostaw nieruchomości gruntowych, nabytych wcześniej dla potrzeb własnych.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, dokonywanie przedmiotowych dostaw w sposób ciągły i w celach zarobkowych spełnia definicję działalności gospodarczej, a przedmiot tych dostaw – grunt, jest towarem w pojęciu ustawy. Okoliczności sprawy wskazują ponadto, iż podział nieruchomości na 9 działek w celu sprzedaży, świadczy o zamiarze częstotliwego, powtarzalnego wykonywania czynności. Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

W tej sprawie istotnym jest również fakt, iż już sama okoliczność podziału nabytej nieruchomości gruntowej na mniejsze działki wskazuje na podjęty zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy, w przeciwnym bowiem razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że planowana przez Zainteresowaną (czynnego podatnika VAT) sprzedaż udziałów w przedmiotowych działkach, będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonująca dostawy tych działek Wnioskodawczyni, wykonywać będzie czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy wskazują ponadto, iż Wnioskodawczyni posiada już status podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, wskazaną w art. 15 ust. 2 ustawy. Jeśli więc Zainteresowana będzie wykonywała inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie będą one podlegały opodatkowaniu. Nie można bowiem uznać, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. pewne czynności wskazane w ustawie jako podlegające opodatkowaniu realizowane przez podatnika są opodatkowane, a inne nie.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołany przez Zainteresowaną wyrok NSA, wydany został w indywidualnej sprawie osadzonej w konkretnym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.