INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana ……………….., przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu 24 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty ugody sądowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty ugody sądowej .

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca zamierza objąć w zarząd kamienicę czynszową, która ma 4 współwłaścicieli w udziałach 37,5 % (podatnik VAT), 37,5% (podatnik VAT), 24,75 % (podatnik VAT) i 0,25% (osoba nie podlegająca VAT). Dotychczas księgowość tejże kamienicy prowadzona jest w ten sposób, że jeden ze współwłaścicieli będący podatnikiem podatku VAT wystawia w swoim imieniu na rzecz najemców faktury VAT dotyczące 100% sprzedaży (czynsz + media). Również właściciel ten pobiera na swoje imię i nazwisko w 100% faktury kosztowe. Tylko i wyłącznie właściciel ten rozlicza się sam z podatku VAT wykazując w składanych deklaracjach całą dokonaną sprzedaż (w 100%) oraz całe poniesione koszty (też w 100%). Do podatku dochodowego poszczególnych właścicieli przychody i koszty jego uzyskania rozliczane są w procentach odpowiadających posiadanym udziałom w nieruchomości. Dodatkowym elementem w tymże rozliczeniu jest okoliczność, że na mocy ugody sądowej zarząd całą kamienicą powierzony został jednemu z właścicieli (posiadającemu 37,5 %) i właściciele posiadający po 37,5% udziałów zobowiązani są do płacenia na rzecz właścicieli posiadających 24,75 % i 0,25% udziałów solidarnie kwotę 7.300 zł netto miesięcznie i to niezależnie czy wynik danego miesiąca rozliczeniowego zakończy się przychodem czy stratą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

• czy kwota ugody sądowej jest zwolniona z podatku VAT ...
  
  

Wnioskodawca uważa, że kwota ugody sądowej nie zawiera w sobie podatku VAT i winna być rozliczana wyłącznie w podatku dochodowym z pominięciem jej w podatku VAT, ponieważ niezależnie od faktu posiadania przez kamienicę lokali mieszkalnych i użytkowych nie jest możliwe ustalenie jaką część kwoty w kwocie 7.300 zł stanowiłby dochód ze sprzedaży opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 8 ust. 1 przywołanej ustawy reguluje, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również :

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust.2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, z także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Najem jest świadczeniem polegającym na oddaniu do użytkowania rzeczy przez określony czas, za który najemca otrzymuje stosowną korzyść w postaci czynszu płaconego przez najemcę. Z powyższych przepisów wynika, iż świadczenie usług najmu jest działalnością gospodarczą, a świadczący usługi najmu, wykonując te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawą opodatkowania, stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest co do zasady obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, Z kolei kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust.1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt, ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, w wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe , sklasyfikowane w PKWiU ex 70.20.11.

Z sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę wynika, iż mamy do czynienia z wynajmem kamienicy czynszowej posiadającej lokale mieszkalne i lokale użytkowe , będącej własnością 4 współwłaścicieli w udziałach 37,5% (podatnik VAT), 37,5% (podatnik VAT), 24,75% (podatnik VAT i 0.25% (osoba nie podlegająca VAT). Na mocy zawartej ugody sądowej zarząd całą kamienicą powierzony został jednemu z właścicieli (posiadającemu 37,5% udziałów) i właściciele posiadający po 37,50% udziałów zobowiązani są do płacenia na rzecz właścicieli posiadających 24,75% i 0,25% udziałów solidarnie kwotę 7.300 zł netto miesięcznie i to niezależnie czy wynik danego miesiąca rozliczeniowego zakończy się przychodem czy stratą.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa podatkowego należy stwierdzić, iż wypłacana współwłaścicielom posiadającym mniejsze udziały w nieruchomości kwota ugody sądowej jest „korzyścią” uzyskiwaną przez nich z tytułu udostępnienia za wynagrodzeniem rzeczy oraz dóbr materialnych. Współwłaściciele nieruchomości, dla której ustanowiony został zarządca sądowy, będący czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług zobowiązani są do składania deklaracji podatkowych i deklarowania podatku należnego z tytułu najmu lokali w przedmiotowej kamienicy w części proporcjonalnej do udziału we współwłasności nieruchomości. Obrotem, który należy wykazać do opodatkowania jest kwota uzyskana przez współwłaścicieli z tytułu czynszu z najmu ( w przypadku współwłaścicieli posiadających 24,75% i 0.25% udziałów jest to kwota ugody sądowej).

Jeżeli świadczone usługi wynajmu lokali mieszkalnych sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU ex 70.20.11, a lokale nie są wynajmowane na cele inne niż mieszkaniowe, wówczas korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy. Usługi wynajmu lokali użytkowych nie zostały uwzględnione w wykazie usług zwolnionych od podatku, zatem obrót z tytułu najmu lokalu użytkowego podlega opodatkowaniu stawką podstawową 22%.

Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonej usługi do właściwego grupowania PKWiU spoczywa wyłącznie na wykonawcy usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania podatnik może zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego .

Z uwagi na fakt, że występującym o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest osoba, która nie jest współwłaścicielem kamienicy, natomiast zapytanie dotyczy współwłaścicieli, przedmiotowa interpretacja nie wywoła u Wnioskodawcy skutków określonych w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.