INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się organizacją szkoleń dla własnych pracowników, jak również dla pracowników innych firm. Organizacja szkoleń polega m.in. na wyszukiwaniu podmiotów zajmujących się szkoleniami w wybranych tematach, zawarciu odpowiednich umów, zorganizowaniu warunków do prowadzenia szkoleń. Koszty szkoleń pracowników pokrywane są ze środków pracodawcy. Przedmiotowe szkolenia mają na celu wykształcenie ogólne pracowników jak również podniesienie ich kwalifikacji, kompetencji i uprawnień zawodowych, w celu poprawy jakości wykonywanej pracy i tym samym poprawy pozycji konkurencyjnej Wnioskodawcy na rynku. Mają one charakter seminariów, kursów specjalizacyjnych oraz wykładów okazjonalnych. Podmiotami szkolącymi są firmy nie posiadające akredytacji Ministra Edukacji Narodowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenie ogólne pracowników w formach pozaszkolnych prowadzonych przez firmy zewnętrzne nie posiadające akredytacji Ministra Edukacji Narodowej, podlega zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia przyznane pracownikom w związku z organizowaniem szkoleń w formach innych niż szkolne, korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Przepis ten uzależnia zwolnienie świadczeń od zgodności ich przyznania z odrębnymi przepisami. Tymi odrębnymi przepisami są: rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216). Kodeks pracy w art. 94 nakłada na pracodawcę m.in. obowiązek ułatwiania podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Tak więc pracodawca kierując i finansując pracownikom szkolenia, czyni zadość tym obowiązkom. Zaś świadczenia przyznawane zgodnie z przepisami wyżej wymienionych rozporządzeń korzystają z przedmiotowego zwolnienia (art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej wyżej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.). Tak więc brak akredytacji firmy szkolącej nie dyskwalifikuje prawa do zwolnienia przedmiotowych świadczeń na podstawie ww. przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W świetle art. 11 ust. 1 tejże ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń przy czym art. 12 ust. 1 stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z ww. wymienionych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które otrzymał na podstawie zawartej umowy bądź wypłaty mające, związek z faktem wykonywania przez niego pracy. Zatem to czy dokształcanie i doskonalenie zawodowe pracownika (szkolenie) jest niezbędne czy też zbyteczne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku, nie ma znaczenia przy ustalaniu przychodu ze stosunku pracy, do którego zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy należy zaliczyć wszystkie otrzymane przez pracownika świadczenia związane z faktem wykonywania przez niego pracy.

Nie przesądza to jednak o tym, że wszystkie świadczenia podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem w świetle art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Kwestię podnoszenia kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych określa rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216). Zgodnie z § 1 ust. 2 ww. rozporządzenia za organizatora kształcenia - należy rozumieć publiczną i niepubliczną: placówkę kształcenia ustawicznego, placówkę kształcenia praktycznego oraz ośrodek dokształcania i doskonalenia zawodowego, prowadzącą kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, a także osobę prawną i fizyczną prowadzącą działalność oświatową, wymienioną w art. 83a ust. 2 ustawy, obejmującą prowadzenie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych, dla której uzyskała akredytację, o której mowa w art. 68b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.).

Z powyższego wynika, że ustawodawca zwolnił od podatku, z pewnymi wyjątkami, wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę m.in. na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika w formach pozaszkolnych. Nie uzależnił jednak stosowania tego zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora szkoleń. Dlatego posiadanie bądź brak akredytacji przez organizatora szkolenia, nie ma wpływu na prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów w związku z jego dokształcaniem.

Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, nie reguluje kwestii świadczeń przysługujących pracownikom z omawianego tytułu. Unormowało ono jedynie tę sferę wyłącznie w zakresie ustawy o systemie oświaty, gdyż wykonuje przepisy tej ustawy. Zawarte w nim regulacje określają zarówno funkcjonujące w ramach systemu oświaty rodzaje pozaszkolnych form kształcenia, jak również organizatorów kształcenia, wśród których mogą występować także podmioty obowiązane do posiadania akredytacji.

Istnieje cała gama organizatorów szkoleń prowadzących swoją działalność w oparciu o inne niż system oświaty regulacje oraz oferujących dokształcanie w zakresie wykraczającym poza system oświaty. Podmioty te nie mają możliwości otrzymania akredytacji. Dlatego też przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować jak wskazano na wstępie.

Reasumując, wartość świadczenia dotyczącego szkolenia prowadzonego przez organizatora kształcenia nie posiadającego akredytacji, o której mowa w art. 68b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, stanowi dla pracownika przychód zwolniony z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.