INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2008 r. (data wpływu 4 marzec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca posiadał 2.263 m² (22,63 ary) gruntów, które zostały nabyte przed 2000 rokiem z przeznaczeniem na cele własne. Nigdy grunty nie były wykorzystywane na cele produkcji rolnej, nie poczyniono na nich żadnych inwestycji. Zainteresowany nie jest też rolnikiem.

W aktualnym planie przestrzennego zagospodarowania gminy, przedmiotowe grunty zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową z wyłączeniem ich części południowej, która nadal pozostała gruntem rolnym (bez wyszczególnienia powierzchni).

W maju 2007 r. ze względu na trudną sytuację finansową związaną z ratowaniem zdrowia, Zainteresowany sprzedał działkę wydzieloną z posiadanego gruntu o powierzchni 12,63 ary (1.263 m²). Pozostała część o powierzchni 10 arów (1.000 m²) jest przeznaczona na cele własne, zostanie przekazana córce w formie darowizny lub otrzyma ją w spadku pod budowę domu dla własnej rodziny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepisy o podatku od towarów i usług postrzegają Wnioskodawcę jako podatnika w rozumieniu tej ustawy, zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT od sprzedanej działki...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania w przedstawionym przypadku, gdyż Zainteresowany nie jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy, brak jest też w tej sytuacji oznak handlu i częstotliwości zdarzeń. Zainteresowany zaznacza, że nigdy posiadanych gruntów nie wykorzystywał do prowadzenia produkcji rolnej. Nie poczynił na nich żadnych ulepszeń – inwestycji. Grunty były przeznaczone wyłącznie do celów własnych, Wnioskodawca nie jest rolnikiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

  #8722; odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

  #8722; eksport towarów,

  #8722; import towarów,

  #8722; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

  #8722; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Za dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Według art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług można opodatkować wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje:

• wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy,

• czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest wskazanie, iż w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca sprzedał jednorazowo działkę o powierzchni 1.263 m², powstałą w wyniku podziału nieruchomości zakupionej z przeznaczeniem na cele własne. Nieruchomość ta stanowi majątek osobisty Zainteresowanego, a jej sprzedaż nie jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej (nie ma stałego, zorganizowanego charakteru). Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, tut. Organ podatkowy stwierdza, iż jednorazowa transakcja zbycia działki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą sprzedażą nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.