INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2008r. (data wpływu 9 maja 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2008r. (data wpływu 23 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wynajmu lokalu oraz prawa do zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wynajmu lokalu oraz prawa do zwolnienia podmiotowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2008r. (data wpływu 23 lipca 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 3 lipca 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z małżonkiem jest współwłaścicielem lokalu mieszkalnego. Pomiędzy nimi istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, natomiast małżonek Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi geodezyjne. Małżonek Wnioskodawcy jest „podatnikiem VAT zwolnionym” na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem zawarł umowę wynajmu lokalu mieszkalnego. Lokal ten jest wynajmowany firmie na cele niemieszkalne.

Na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) Wnioskodawca wraz z małżonkiem złożył oświadczenie, że całość dochodu osiągniętego z tytułu najmu zostanie opodatkowania przez Wnioskodawcę.

Czynności związane z najmem lokalu wykonywane są wspólnie przez oboje małżonków. Oboje też są stroną transakcji. Należności z tytułu czynszu wpływają na ich wspólny rachunek bankowy.

W roku 2007 łączny przychód uzyskany przez małżonków z tytułu najmu wyniósł 40.900 zł. Zatem kwota przychodu przypadająca na każdego z małżonków oddzielnie to 20.450 zł.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Umowa najmu lokalu zawarta została w dniu 29 listopada 2000r. na okres od 1 grudnia 2000r. do 30 sierpnia 2007r. Następna umowa zawarta została w dniu 1 września 2007r. i trwa nadal.

Wysokość obrotów z tytułu najmu, w części przypadającej na Wnioskodawcę, kształtowała się następująco: 2000r. - 1.300,00 zł, 2001r. - 10.221,59 zł, 2002r. - 13.389,40 zł, 2003r. - 12.882,80 zł, 2004r. - 13.116,54 zł, 2005r. - 13.509,91 zł (50% z kwoty 27.019,81 zł), 2006r. - 16.813,32 zł (50% z kwoty 33.626,64 zł), 2007r. - 20.450,00 zł (50% z kwoty 40.900,00 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy o tym, kto jest podatnikiem VAT z tytułu najmu decyduje treść zawartej umowy najmu...
Czy na ustalenie, kto jest podatnikiem VAT z tytułu zawartej umowy najmu ma wpływ złożenie na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów z najmu w całości przez Wnioskodawcę...
Czy w przedstawionej sytuacji, obliczając limit wartości sprzedaży uprawniający do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca prawidłowo bierze pod uwagę 50% (część udziału Wnioskodawcy w nieruchomości wspólnej) przychodów ogółem uzyskanych z tytułu najmu lokalu...

Zdaniem Wnioskodawcy, o tym kto (czy tylko jeden z małżonków czy też oboje) jest podatnikiem VAT decyduje treść zawartej umowy najmu.

W związku z tym, że umowa najmu została zawarta przez Wnioskodawcę wspólnie z małżonkiem oraz to, że Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem wykonują czynności związane z najmem, uznać należy, że oboje są podatnikami VAT.

W takim przypadku nie ma podstaw, aby uznać, że podatnikiem VAT w stosunku do całego najmu jest tylko Wnioskodawca. Na uznanie, kto jest podatnikiem VAT nie mają wpływu zasady opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z najmu. W konsekwencji zasady powyższe obowiązują niezależnie od wyboru opodatkowania tych przychodów w całości przez Wnioskodawcę.

Przy obliczaniu limitu wartości sprzedaży uprawniającego do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca prawidłowo bierze pod uwagę 50% (część udziału Wnioskodawcy w nieruchomości wspólnej) przychodów ogółem uzyskanych z tytułu najmu lokalu.

Ponieważ w roku 2007 Wnioskodawca uzyskał obrót z tytułu najmu (w części przypadającej na Wnioskodawcę) w wysokości 20.450 zł, nadal może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokalu na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem jest współwłaścicielem lokalu mieszkalnego. Pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska. Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem zawarł umowę wynajmu lokalu mieszkalnego. Lokal ten jest wynajmowany firmie na cele niemieszkalne. Umowa najmu lokalu zawarta została w dniu 29 listopada 2000r. na okres od 1 grudnia 2000r. do 30 sierpnia 2007r. Następna umowa zawarta została w dniu 1 września 2007r. i trwa nadal. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zaznacza, że czynności związane z najmem lokalu wykonywane są wspólnie przez oboje małżonków. Oboje też są stroną transakcji. Należności z tytułu czynszu wpływają na ich wspólny rachunek bankowy.

Jak wynika z treści przepisu art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie cytowanym już art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ustosunkowując się więc do zapytania Wnioskodawcy, czy o tym, kto jest podatnikiem VAT z tytułu najmu lokalu decyduje treść zawartej umowy najmu należy stwierdzić, iż w przedstawionej sytuacji z treści zawartej umowy najmu wynika, iż oboje małżonkowie są stroną umowy. Umowa wynajmu dotyczy lokalu mieszkalnego, który jest współwłasnością Wnioskodawczyni i jej małżonka we wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca ponadto zaznacza, że czynności związane z najmem lokalu wykonywane są wspólnie przez oboje małżonków. Tak więc wobec przedstawionych wyżej okoliczności skoro umowę najmu zawarło obydwoje małżonków, podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu zawartej umowy najmu jest każdy z małżonków w swojej części.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), zwanej dalej ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a (z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze), chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wraz z małżonkiem, na podstawie powołanego wyżej art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, złożył oświadczenie, że całość dochodu osiągniętego z tytułu najmu zostanie opodatkowana przez Wnioskodawcę.

W kontekście pytania Wnioskodawcy, czy na ustalenie, kto jest podatnikiem VAT z tytułu zawartej umowy najmu ma wpływ złożenie na podstawie art. 12 ust. 6 ww. ustawy, oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów z najmu w całości przez Wnioskodawcę, należy stwierdzić, iż jakkolwiek zacytowany przepis art. 12 ww. ustawy może być pomocnym w określeniu zdolności podatkowej małżonków, nie rozstrzyga jednak o tym któremu z nich przysługuje przymiot bycia podatnikiem podatku od towarów i usług. Bowiem fakt, iż to właśnie Wnioskodawca na mocy złożonego oświadczenia rozlicza w całości przychody z tytułu umowy najmu, nie może przesądzać o tym, że tylko on staje się podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu czynności wykonywanych przez obojga małżonków.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca może osobno skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do momentu przekroczenia wartości sprzedaży w nim określonej. W przypadku, gdy czynność opodatkowana, dotycząca majątku wspólnego, została dokonana przez małżonków wspólnie, Wnioskodawca uwzględnia 50% należności wynikającej z tej czynności. Jeżeli w umowie dotyczącej tej czynności lub innej umowie majątkowej wiążącej małżonków wskazano inne udziały, wówczas podział następuje zgodnie z postanowieniami tej umowy.

Z treści wniosku wynika jednak, że część udziału Wnioskodawcy w nieruchomości wspólnej wynosi 50%. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca, obliczając limit wartości sprzedaży uprawniający do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, prawidłowo bierze pod uwagę 50% przychodów ogółem uzyskanych z tytułu najmu lokalu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).Należy zatem stwierdzić, iż wydana interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast, jeżeli małżonek Wnioskodawcy zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego, zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.