INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 09.06.2008 r. (data wpływu 13.06.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wysokości stawki podatku dla dostawy farb rozumianych jako wyposażenie do statków– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.06.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku dla dostawy farb rozumianych jako wyposażenie do statków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w Belgi jest podatnikiem zarejestrowanym w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług. Spółka dokonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dostaw towarów - farb - armatorom morskim, które są niezbędne do remontu, konserwacji statków wskazanych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Farba, dostarczana armatorom morskim do statków istniejących będzie wykorzystywana do konserwacji konstrukcji środków transportu morskiego, która ma zapobiegać szkodliwemu działaniu czynników przyrodniczych na elementy z metali - zabezpieczenie antykorozyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować dla dostawy farb na terytorium kraju armatorom morskim do remontu i konserwacji statków wskazanych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zastosować 0% stawkę VAT dla dostawy na terytorium kraju farb do środków transportu morskiego, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym „stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu”.

Z uwagi na to, że ustawa nie definiuje pojęcia „części lub wyposażenia środków transportu morskiego”, w tym celu należy sięgnąć do definicji zawartych w słowniku Języka Polskiego. Zgodnie ze słownikową definicją - pojęcie „wyposażenie” oznacza: I. urządzenie potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś, 2. zaopatrzenie.

Słownik nie zawęża więc pojęcia wyposażenie tylko i wyłącznie do urządzeń lecz rozciąga je również na pojęcie „zaopatrzenia”. W związku z tym w opisanej wyżej sytuacji należałoby posłużyć się wykładnią celowościową, która należy do wykładni pozajęzykowych i nakazuje przepis ustawy tłumaczyć tak, aby był najbardziej zdatnym środkiem do osiągnięcia celu ustawy. Posługując się wykładnią celowościową pojęcie „wyposażenie” nie ogranicza się tylko do rozumienia go jako urządzenie (wykładnia językowa), ale także jako zaopatrzenie, co pozwala przyjąć, że można statek zaopatrzyć w farbę niezbędną do właściwego eksploatowania statków już wykonanych, a tym samym wyposażyć. Farba w związku z tym stanowi wyposażenie, a dostawy farb na statki morskie - czynności o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt. 3 ustawy o VAT. Wynika z tego, że celem ustawodawcy było objęcie opodatkowaniem wg stawki VAT 0% dostaw wszelkich towarów służących do budowy, remontu bądź funkcjonowania statków - na takie szerokie rozumienie przepisów wskazywałoby wyłączenie spod zakresu omawianego przepisu niektórych towarów „luksusowych” tj. służących celom rozrywki lub sportu. Dostawa farb na statek, która ma służyć wyposażeniu statku w środek zapobiegający szkodliwemu działaniu czynników przyrodniczych na elementy wykonane z metali - spełnia dyspozycję zawartą w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestię stosowania stawki podatku w wysokości 0% do dostaw służących do prawidłowej eksploatacji i utrzymania statków jako środków transportu morskiego regulują przepisy art. 83 ust. 1 pkt 3 i 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia do tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W związku z powyższym, stosownie do art. 83 ust. 1 pkt 1 stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw armatorom morskim części i wyposażenia do:

1. statków wycieczkowych i tym podobnych, przeznaczonych głównie do przewozu osób; promów wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00),
2. tankowców (PKWiU 35.11.22), z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00),
3. statków chłodniczych (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90.00),
4. statków przeznaczonych do przewozu towarów oraz statków przeznaczonych do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24-20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24-90.00,
5. statków rybackich itp. pełnomorskich (PKWiU 35.11.31-30),
6. pchaczy pełnomorskich (PKWiU 35.11.32-50.00), statków szkolnych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statków badawczych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40);
7. (91) statków ratowniczych morskich (PKWiU ex 35.11.33-53.40).
   
   

Zgodnie z przepisem art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków:

1. używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do połowów,
2. używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych,
3. marynarki wojennej, wypływających z kraju do zagranicznych portów i przystani.
   
   

Jak wskazano powyżej, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, podlega dostawa części oraz niektórych rodzajów wyposażenia do określonych typów statków. Ponadto przepisy ustawy przewidują zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% w przypadku dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków (art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy). Kryterium „bezpośredniego zaopatrzenia statków” pozwala na zastosowanie stawki 0% wyłącznie do tych towarów, które są niezbędne do eksploatacji statku traktowanego jako środek transportu, np. materiały eksploatacyjne, takie jak produkty konieczne do działania silników, maszyn i innych urządzeń znajdujących się na statku morskim, czy też wyposażenie dla celów nawigacji morskiej oraz realizacji zadań statku, czy też środki niezbędne dla utrzymania przewożonych towarów w dobrym stanie – dla statków przewożących towary. Powyższe kryterium powoduje, iż stawka 0% nie może mieć zastosowania do wszelkich towarów służących zaopatrzeniu.

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1982/2004 z dnia 18 listopada 2004r. wykonującym rozporządzenie (WE) nr 638/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie danych statystycznych Wspólnoty odnoszących się do handlu towarami między Państwami członkowskimi i uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 1901/2000 oraz (EWG) nr 3590/92 w artykule 19 pkt 1 lit. a) wskazano, iż „dostawa towarów na zaopatrzenie statków i statków powietrznych” oznacza dostawę produktów przeznaczonych dla załogi i pasażerów oraz produktów niezbędnych do działania silników, maszyn i innego sprzętu na statkach lub statkach powietrznych.

Ponadto zgodnie z przepisem art. 83 ust. 2. ustawy opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20 -22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Oznacza to, że z prowadzonej przez podatnika dokumentacji powinno wynikać, że dostawa towarów została dokonana na rzecz armatora, prowadzącego żeglugę określonym rodzajem statku, zaś przedmiotem dostawy były towary służące zaopatrzeniu statku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje na terytorium kraju dostawy na rzecz armatora morskiego towarów tj. farb, które są niezbędne do remontu, konserwacji statków wskazanych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zdaniem tut. organu przedstawionego wyrobu (farby) nie sposób uznać za wyposażenie statku. Ustawa nie definiuje pojęcia wyposażenie, zatem można posłużyć się pomocniczo definicją wyposażenia wg słownika języka polskiego. Wnioskodawca podnosi, iż wyposażenie jest rozumiane wg słownika Języka Polskiego również jako zaopatrzenie, a zatem można zaopatrzyć statek w farbę, a tym samym wyposażyć.

Tut organ zauważa, iż wg internetowego Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego PWN wyposażenie to „1. urządzenie potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś, 2. urządzenie dodatkowe do danej maszyny lub do urządzenia głównego”. Trudno zgodzić się z Wnioskodawcą, że farba spełnia definicję wyposażenia. Wykładnia językowa przepisu art. 83 ust. 1 pkt 3 jest jednoznaczna, bowiem mamy tu do czynienia z dostawą części i wyposażenia, a nie zaopatrzenia. Zatem wykładnia celowościowa tego przepisu jest zbędna, zwłaszcza, że ustawodawca w art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy przewidział stawkę w wysokości 0 % dla dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków.

Pomocna jest również w celu dokonania wykładni krajowego ustawodawstwa analiza zapisów, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 roku Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 roku 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy UE L z 2006 r., Nr 347/1 ze zm.). Stosownie do dyspozycji przepisu art. 148 Dyrektywy dotyczącego zwolnień związanych z transportem międzynarodowym Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład; (…) dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym, nie ma zastosowania art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy. Jednak jeśli dostawa towaru tj. farby do konserwacji statku wymienionego w pkt a, b, c art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy, następuje na rzecz armatora morskiego (przy uwzględnieniu warunków wynikających z art. 83 ust. 2 ustawy), korzysta ona z opodatkowania preferencyjną stawką w wysokości 0%, właśnie na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż dostawa farby korzysta z opodatkowania stawką w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.