INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej na roboty budowlane dotyczące przebudowy budynku produkcyjnego na budynek zakwaterowania osadzonych, w którym znajduje się lokal użytkowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej na roboty budowlane dotyczące przebudowy budynku produkcyjnego na budynek zakwaterowania osadzonych, w którym znajduje się lokal użytkowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest firmą budowlaną, która prowadzi kompleksowe roboty budowlane w Zakładzie Karnym polegające na przebudowie budynku produkcyjnego na budynek zakwaterowania osadzonych wraz z polami spacerowymi, murem ochronnym, wieżyczkami oraz dojazdem i parkingiem na terenie zakładu. Wnioskodawca wyjaśnił, iż Urząd Statystyczny w Łodzi pismem z dnia 13 lutego 2008 r. nr udzielił odpowiedzi, że budynki zakładów karnych, w których co najmniej połowa całkowitej powierzchni wykorzystywana jest na cele mieszkalne (zakwaterowanie osadzonych) mieszczą się w grupowaniu PKOB grupa 113 klasa 1130 „Budynki zbiorowego zamieszkania”. W budynku zakwaterowania osadzonych znajduje się lokal użytkowy o powierzchni 27 m², co stanowi 0,07% powierzchni ogółem. Budynkowi temu towarzyszy ww. infrastruktura towarzysząca. Wyjaśniono także, iż kwalifikacja statystyczna znana była w trakcie negocjacji z inwestorem (pismo Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 13 lipca 2004 r. w sprawie zakwalifikowania budynków znajdujących się na terenie zakładów karnych i aresztów śledczych w grupowaniu PKOB do grupy 113 klasa 1130).

W związku z powyższym zadano pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować, od 1 stycznia 2008 r., dla robót budowlanych wykonywanych na terenie zakładu karnego :

• dla budynku zakwaterowania osadzonych - 7% stawkę podatku,
• czy wydzielać ze stawką 22% roboty dla lokalu użytkowego (0,07% powierzchni ogółem),
• czy pola spacerowe, mur ochronny, wieżyczki strażnicze, dojazdy i parkingi jako infrastruktura towarzysząca – 22% stawkę podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, po 1 stycznia 2008 r., roboty budowlane dotyczące:

• budynku zakwaterowania osadzonych należy opodatkować 7% stawką podatku,
• infrastrukturę towarzyszącą (pola spacerowe, mur ochronny, wieżyczki strażnicze, dojazdy, parkingi) opodatkować 22% stawką podatku,
• nie należy wyodrębniać lokalu użytkowego z budynku mieszkalnego i roboty z nim związane opodatkować 7% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (ust. 3 powołanego artykułu).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl ust. 12a cyt. przepisu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²
.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy,
2. w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r. brzmienie art. 2 pkt 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Z treści znowelizowanych przepisów wynika więc, iż preferencyjna, 7% stawka podatku nie dotyczy budowy, remontów i konserwacji obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, co oznacza, iż roboty te począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r., ze względu na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) cyt. ustawy, podlegają opodatkowaniu według stawki 22%.

Od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, 7% stawka podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie jedynie w odniesieniu do robót polegających na realizacji obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części.

Ponadto wskazać należy także, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część „mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wykonywać będzie kompleksowe roboty budowlane na terenie zakładu karnego polegające na przebudowie budynku produkcyjnego na budynek zakwaterowania osadzonych, który – jak wynika z treści złożonego wniosku – już na etapie negocjacji z inwestorem sklasyfikowany był według PKOB 113. W budynku tym zlokalizowany jest lokal użytkowy stanowiący 0,07% powierzchni ogółem wraz z infrastrukturą towarzyszącą (pola spacerowe, mur ochronny, wieżyczki, dojazdy oraz parkingi).

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli roboty budowlane przeprowadzone zostaną w budynku zbiorowego zamieszkania, tj. budynku zakwaterowania osadzonych, sklasyfikowanym w grupowaniu PKOB 113, które mieści się w definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to stosownie do powołanego przepisu § 5 ust. 1a rozporządzenia, dla robót tych zastosowanie będzie miała 7% stawka podatku.

Należy jednakże podkreślić, iż ww. przepis wyłącza zastosowanie obniżonej stawki podatku do robót dotyczących lokalu użytkowego znajdującego się we wskazanym obiekcie. Jeśli zatem przeprowadzane prace będą obejmowały takie części budynku, które w całości służą temu budynkowi (np. remont dachu, elewacji, wewnętrznej sieci wodociągowej), roboty te będą opodatkowane obniżoną stawką podatku. Natomiast jeżeli podejmowane będą osobne roboty budowlane (przebudowa, montaż, remont) wykonywane w lokalu użytkowym, to do tych robót będzie miała zastosowanie stawka 22%.

Jak wskazano wyżej znowelizowane przepisy ustawy nie wprowadziły preferencji podatkowej dla infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, stąd też roboty budowlane z nią związane (pola spacerowe, mur ochronny, wieżyczki, dojazdy oraz parkingi) opodatkowane będą 22% stawką podatku.

Niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o PKOB podane przez Wnioskodawcę. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania budynków wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji przedmiotowych budynków jak i klasyfikacji statystycznej świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.