INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani K., przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 07 maja 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości towarów handlowych otrzymanych w darowiźnie oraz sposobu ich zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 maja 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości towarów handlowych otrzymanych w darowiźnie oraz sposobu ich zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W październiku 2007r. wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jako osoba fizyczna w listopadzie 2007r. otrzymała od córek w formie darowizny towary handlowe, które wprowadziła do firmy i sprzedawała.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość ww. towarów handlowych może zaewidencjonować w kolumnie 10 „Zakup towarów handlowych i materiałów wg ceny zakupu” podatkowej księgi przychodów i rozchodów i zsumować z pozostałymi zapisami w tej kolumnie, czyli zaliczyć bezpośrednio w koszt, czy tylko ująć wartość darowanych towarów handlowych kolumnę 16 „Uwagi”, a na koniec roku uwzględnić w remanencie końcowym...

Zdaniem wnioskodawczyni, towary handlowe, które otrzymała w drodze darowizny w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej są kosztem podatkowym w momencie przekazania ich do firmy. Gdyby bowiem nie wprowadziła towarów handlowych w koszt, wtedy na koniec roku po wprowadzeniu ich do remanentu końcowego zapłaciłaby podatek dochodowy od czegoś co nie było kosztem. Dlatego uważa, iż winna je wprowadzić na podstawie dowodu wewnętrznego, do którego dołączy wyceniony spis tych towarów. Jej zdaniem jest to związane z uzyskiwanym przychodem, ponieważ jest to towar handlowy, który sprzedaje. W innym przypadku od towarów tych zapłaciłaby podatek, raz od darowizn, drugi raz dochodowy. Poza tym uważa, że byłoby to krzywdzące dla podatników, którzy otrzymali darowiznę towarów handlowych w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej w stosunku do podatników, którzy otrzymali te same towary przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.W świetle tego przepisu, wartość towarów handlowych nabytych w drodze darowizny (nieodpłatnie) nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nabycie tych towarów nie wiązało się z poniesieniem wydatku.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).Zgodnie z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawartymi w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Przy czym w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, ceną zakupu jest cena jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.Skoro kolumna 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów służy do ewidencjonowania zakupu m. in. towarów handlowych według cen zakupu to nieprawidłowe jest ewidencjonowanie w tej kolumnie wartości towarów handlowych otrzymanych w darowiźnie (nieodpłatnie).Z uwagi na brak innych możliwości zaewidencjonowania wartości towarów handlowych otrzymanych w drodze darowizny, wartość tych towarów należy wpisać w kolumnie 16 „Uwagi” w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie umowy darowizny, z której winna wynikać m. in. informacja o rodzaju, ilości oraz cenie jednostkowej każdego towaru, co umożliwi prawidłowe jego rozliczenie. Zgodnie z § 27 w. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury” na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że wnioskodawczyni powinna ująć otrzymane w drodze darowizny, niesprzedane na koniec roku podatkowego, towary handlowe w remanencie końcowym i wartość tego remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przypomnieć jednak należy, iż skoro nabycie towarów handlowych nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo zatem ciążącego na podatniczce obowiązku ujęcia ww. towarów w remanencie sporządzonym na koniec roku podatkowego, ich wartość wynikająca z wyceny, nie może być brana pod uwagę, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko wnioskodawczyni, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.