INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu budżetowego przedstawione we wniosku z dnia 10.01.2008r. (data wpływu 14.01.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskanych przychodów i poniesionych kosztów związanych z zarządzaniem nieruchomościami, będących własnością osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskanych przychodów i poniesionych kosztów związanych z zarządzaniem nieruchomościami, będących własnością osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik posiadający status zakładu budżetowego zarządza nieruchomościami stanowiącymi własność miasta oraz nieruchomościami , które zgodnie z zapisami w księgach wieczystych stanowią własność osób fizycznych bądź współwłasność osób fizycznych i gminy lub Skarbu Państwa. Zarząd nieruchomościami prywatnymi i współwłasnymi wynika z wydanych w okresach wcześniejszych decyzji administracyjnych, które nie zostały uchylone, bądź też zarządzane są te nieruchomości od 1945r. przez jednostki powołane przez gminę. Właściciele wykazani w księgach według posiadanych informacji nie są znani z miejsca pobytu lub zmarli, a spadkobiercy ich albo się nie ujawnili, albo nie podjęli postępowania spadkowego. Zakład budżetowy do czasu przejęcia nieruchomości przez właścicieli, zgodnie z art. 752 Kodeksu Cywilnego prowadzi cudze sprawy bez zlecenia. Podejmuje decyzje i działania mające na celu utrzymanie tych nieruchomości w stanie niepogorszonym w tym administrowanie, nawiązywanie i rozwiązywanie umów najmu lokali, prowadzenie gospodarki ekonomiczno-finansowej jak pobieranie czynszów i innych opłat związanych z lokalami, pokrywanie kosztów utrzymania nieruchomości, bieżące prowadzenie windykacji należności od najemców, dochodzenie należności na drodze sądowej i egzekucyjnej oraz wykonywanie innych czynności związanych z obsługą nieruchomości. Przychody i koszty związane z utrzymaniem tych nieruchomości ujęte są w ewidencji Zakładu.

W związku z powyższym powstają pytanie:

Czy Zakład budżetowy jako zarządca bez zlecenia nieruchomości będących własnością osób fizycznych powinien uzyskane przychody i poniesione koszty związane z zarządzaniem tych nieruchomości ujmować w swoich deklaracjach podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Zakładu przychody i koszty nieruchomości do czasu ujawnienia się ich właścicieli winny być ujęte w ewidencji Zakładu budżetowego, przy czym ewidencja powinna być prowadzona w taki sposób, aby było możliwe ustalenie przychodów i kosztów na poszczególne nieruchomości i umożliwiało ustalenie przychodów i kosztów poszczególnym właścicielom. Natomiast dla celów związanych z ustaleniem podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i określenie wysokości podatku należnego od zakładu budżetowego winny być te przychody i koszty wyłączone i nie ujmowane w deklaracji podatkowej zakładu. Zarządca – zakład budżetowy działa bez zlecenia właścicieli zarządzając omawianymi nieruchomościami i zgodnie z art. 753 § 1 kodeksu cywilnego prowadzi te sprawy dopóty, dopóki właściciel nieruchomości nie będzie mógł sam się nimi zająć. Jednocześnie zgodnie z art. 753 § 2 kodeksu cywilnego zakład budżetowy winien przedłożyć rachunek oraz wydać nieruchomość. Właściciel nieruchomości po przedstawieniu rachunku winien rozliczyć się z nieruchomości jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych , nie zaś zakład budżetowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm. ) podatnikami dodatku dochodowego od osób prawnych są także jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, do których zalicza się m. in. zakłady budżetowe.

Pojęcie zakładu budżetowego jest uregulowane w ustawie z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych ( Dz. U. nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), w której art. 24 ust. 1 ustawy definiuje zakład budżetowy jako jednostkę organizacyjną sektora finansów publicznych, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania i pokrywa koszty swojej działalności z przychodów własnych. Wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 28 ww. ustawy o finansach publicznych, Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inna formę organizacyjno-prawną ( Dz. U. nr 116, poz. 783 z późn. zm.) określa w § 46 ust. 2, że przychodami zakładu budżetowego mogą być wpływy związane ze świadczonymi przez zakład budżetowy usługami związanymi z administrowaniem, zarządzaniem nieruchomościami w zakresie obejmującym najem i dzierżawę składników majątkowych odpowiednio Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego oraz umów o podobnym charakterze. Z powyższych przepisów oraz z ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym ( t.j. Dz. U. z 2001r., nr 142, poz. 1591 z późn. zm. ) wynika, że do zadań własnych gminy, w imieniu której działalność prowadzi zakład budżetowy należy administrowanie , zarządzanie nieruchomościami, będącymi własnością Skarbu Państwa czy też jednostek samorządu terytorialnego. W katalogu zadań własnych gminy nie ma zarządzania nieruchomościami stanowiącymi własność innych niż gmina osób prawnych i fizycznych. Organ dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego nie ustosunkowuje się do kwestii posiadania czy też nie, uprawnień zakładu budżetowego do zarządzania nieruchomościami osób fizycznych.

Przyjmując, że w przedmiotowej sprawie, Zakład budżetowy zarządza nieruchomościami na rzecz nieznanych czy też nieobecnych osób fizycznych, Organ zgadza się z Zakładem, że wykonuje on swoje czynności, które ustawodawca uregulował w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny ( Dz. U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w art. 752—757 jako prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia. Stosownie do art. 752 k.c. kto bez zlecenia prowadzi cudzą sprawę, powinien działać z korzyścią osoby, której sprawę prowadzi, i zgodnie z jej prawdopodobna wolą, a przy prowadzeniu sprawy obowiązany jest zachowywać należytą staranność. Zdarzeniem kreującym prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia, nie jest czynność prawna, lecz działanie, które znamionują następujące cechy: działający podmiot prowadzi cudzą sprawę, która należy do sfery interesów innej osoby. Inna osoba niekoniecznie musi być znana. Skutki prawne prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia polegają na tym, że prowadzący sprawy bez zlecenia może żądać od osoby , której sprawy prowadzi, zwrotu uzasadnionych wydatków i nakładów. Do rozliczeń między prowadzącym sprawy bez zlecenia a osobą, której sprawy są prowadzone dochodzi w momencie , gdy osoba ta sama będzie mogła się nią zająć. Z uwagi na to, że w chwili obecnej właściciele są nieznani lub ich spadkobiercy się nie ujawnili, stanowisko Zakładu, że z podatku dochodowego rozliczą się w niewiadomej przyszłości prawowici właściciele nie znajduje uznania. Przyjęcie takiego stanowiska spowodowałoby, że bieżące przychody w postaci pobieranych czynszów jak pokrywane z nich wydatki pozostawałyby w zawieszeniu. Ponadto z samej idei prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia wynika, że w przypadku działań podjętych bez wyraźnej potrzeby lub korzyści osoby, konsekwencją takiego działania jest obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, a gdy to jest niemożliwe – naprawienie szkody. A zatem w ocenie Organu zgodnie z art. 12 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych otrzymane pieniądze stanowią przychód, zaś wydatki poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko wnioskodawcy wyrażone we wniosku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.